Spotkajmy się, zanim przyjdzie zima. Zbigniew Zborowski

      Konwersję do wersji elektronicznej wykonano w systemie Zecer.

PROLOG

      – Pani wcale nie przyszła do mnie jako dziennikarka. Nie chodzi o wywiad do pisma, prawda?

      I co teraz? Żeby zyskać na czasie, Monika założyła nogę na nogę i rozejrzała się po gabinecie. Pod oknem stało biurko. Ciężkie. Pewnie mahoniowe. Albo z jakiegoś innego szlachetnego drewna. Srebrzył się na nim jedynie otwarty laptop z nadgryzionym jabłuszkiem, pyszniła ciężka lampa z brązu i wygięty w łuk orientalny nóż do papieru. Poza tym nic nie zakłócało idealnej gładzi blatu. Obok dostojnego mebla lśniła przeszklona półka z książkami. Same angielskie tytuły, co drugi miał w nazwie słowo psychology. Jej rozmówca, doktor Dowgiłło, siedział naprzeciw niej na wyściełanym skórą krześle; takie samo zajmowała Monika. Na prawo od niej stała pokryta identycznym materiałem sofka, a obok drewniany taborecik. Na przeciwległej ścianie wisiał obraz przedstawiający martwego powstańca styczniowego Witkiewicza. Jeśli była to reprodukcja, to piekielnie dobra.

      „Chciałabym