Кибелiстер. Талламалығ чыынды. Том Сибдей
чидербін тӧреен кӱніме!
Сус састарын ӱрем позым даа!
Хыйғылап учухчабын андар —
Поэттер сахтапча илбегінең —
Легион! (Нимее кӧп ундар?)
Тимір хомыс сығарчам ізебімнең.
Хулаам на ардап тур сығырысха…
Хан Тигір хайхапча мағаа:
«Майыхпинча чӱзер «Мин!» хысхырысха!
Тимір хомыс хайлапча удаа.
Чӱгӱртчедірбін ат ӱстӱнде
Пасхалары таптап алған чолынҷа…
Маңзырапчам мин пос кӱніне!
Тимір хомыс ырлаан ӱніне!..
Мин хакаспын, хынза – тадарбын…
Мин хакаспын, хынза – тадарбын,
Хоорай даа адым ползын – чарир,
Че мағаа ікі чӱс – кічіг палабын!
Ӱзінҷізі чӱс чылға: мин нооза – ир!
Пурунғы поэттернің «посха тоспадым,
Кӧк тигірнің чарығына маңнанмадым»
Кибелімні чазыт сӧстернең чазир,
Илбек Чазы хузуруғын ам даа толғир.
Мин – чиитпіс нооза – ӧскеннең
Пурунғы хыйғаларнаң інге чібӧс,
Че ӱс чӱс ле мағаа тӧрееннең!
Амғы Русьта ічем парох.
Итсе, ӧдіс ӧлбеӌең: Ӱзінҷi Римнең
Туйғах тігірезі Чилнең килді —
Кічіг кӧксіҷееме толдырып киині,
«Посха тоспааным» пасха читті:
Пу сӧстер хойрыхти астыхханы ползын,
Пос посха ла махтанып ӧскені…
Пала пасчатханы «Мин» -нең тӧрізін —
Хан Тигір ӱзінҷі харах пиргені.
Тӧреен кӱнге
Кӱлінче тіп, кӧглеспе,
Кӱл халар.
Соох тіп, соохсынма,
Сооп парар.
Тӧреенінге ӧрін —
Тӧленер!
Эк, сабланыс!
Мағаа кирек чоғыл сабланыс,
ІІірдее чазырбин, чоохтирбын!
В. Майнашев
Эк, сабланыс! Ізеечі осхас нанҷы!
Пазырбинча сағаа поэттер!
Хайдағ син андағ нымысчы?
Кӧглеп пирим сағаа сонеттеп…
Хара пастар сӧзін пулғадып,
Хойытчам наа ачытхах —
Сабланысха таапчам хуйах!
Минің идімні чӧрер сулғанып!
Тадар тӧрібеенім ме родым,
Сабланысха пазырҷаа – Том!
Илбек Чазыда тамылған оды —
Тігі чирдең суурылған сом.
Эк, сабланызым, пазырчам сағаа!
Сибдей Том табанны тудын арғысха!
Тӧреен тілімнеңер
Амға теере тӧреен тіл пізін
Пір поэт тее, неке, сизінгелек:
Ниме ол – тӧреен тӱрк тілім,
Пір орыс таа чағын кіргелек?
Илбек чоным, син кӧрібіс ибіре:
Европа – ізииңнің иркінінде,
«Увот из ю неймнің»1 кибірі
Орыс чонынға кӱлӱк изенінде.
Кӱн хончадыр Москвада амды,
Усхунчадыр, тізең, Илбек Чазыда.
Іскеркі – Кидеркее чарғы:
Орыс чонын ол, кӧріңер, пазынған!
Іскеркі хуйағы ам – тӱрктер!
Тадар чоным! Сірерде – Сурығ!
«Ту би!«2 – нандыр пиріп, азанып,
«Хурай!» –