Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5. Fatma Axmed kızı Nabieva
gedim. Şirkətdə kimsə yoxdur, iş qalmış başıma tək yetişdirə bilmirəm. Aylın Dilqəmin boynuna sarılıb, – Dilqəmə: Ramizə heçnə demə, danışdıqmı?
Dilqəm qucaqlayıb gülümsəyərək, – Aylına: tamam dostum, sənin dediyin kimi olsun demərəm. Səni təkrar görməyimə bir bilsən necə şadam canım dostum, bir daha bizi tərk etmə, tamammı?
Aylın gülümsəyərək, – Dilqəmə: tamam dostum, danışdıq. Dilqəm Aylına baxıb gülümsəyərək, dərindən nəfəs alıb, o zaman tezliklə görüşmək üzərə dostum, getdi. Aylın Dilqəmin ardınca baxıb – Nicata: Nazlının bəxti gətirib, mənim gözəl ürəkli dostum sevgilisidir. Nicat Aylını özünə çəkib qucaqlayaraq, pıçıltılı səslə – Aylına: mənimdə bəxtim gətirib, sənin kimi sevgilim var canım. Aylının üzündən – saçlarından öpərək qoxladı, çox darıxmışdı.
Sərdarın qalxmağa halı yox idi, zorla yerində oturdu. Nicatın Aylınla yaxın olmalarını qısqanırdı, yumuruğunu sıxıb özünü ələ almağa çalışırdı.
Qapı açıldı, içəri Aylınla Nicat girdilər. Niçatda zəyifləmişdi, ancaq Sərdardan fərqli ayaqda qala bilmişdi. Nicat – Sərdara: özünü necə hiss edirsən? Sərdar tərs – tərs baxdıb – Nicata: səni gördüyümdə, dahada çox pis hiss edirəm. Nicat – Sərdara: əlbətddə haqlısan, məni gördüyündə özünü piss etməyə. Aylını burnunun ucaundan qaçırdılar… xəbərində olmadı, əsəbləşdi.
Aylın qarşısına keçib – Nicata: nə edirsən? sakit ol, anam duyacaq indi. Sərdarın günahı yoxdur, onun yerində səndə olsan qoruya blməzdin. Adamlar profesyonal biriləriydilər, işlərini çox dəqiq yerinə yetirdilər. Nicat anladınmı məni? kimsənin günahı yoxdur, mən ehtiyatlı olmalıydım. Nicat – Aylına: bu tipi məndən qoruma canım, öldürsəm canım soyumaz.
Sərdar – Ncata: bir az öncədə Fazil… aldanıb, denəmişdin bacarmamışdın. Nə ldu unutdunmu? məncə qalsın, ikinci dəfə biabır olma istəyirsənsə. Bu dəfə inan səni içəridən kimsə qurtarmaz, ömrünün sonuna kimi qalarsan orda. Gördüyüm qədəri, bu son bir ayda Aylının yoxluğu səni yıxmamış mənim kimi, heç pis görsənmirsən. Nicat dartındı ki, Sərdarı vursun Aylın qoyamadı. Aylın – Nicata: nə edirsən? sakit ol dedim. Nicat – Sərdara: inşallah bu son yıxılmağın olar, heç qalxmassan alçaq. Aylının əsəbinə toxundu Nicatın bu davranışı. Dişini – dişinə sıxıb, – Nicata: Nicat çıx tərk et otağı. Zorla qolundan tutub, Nicatı otaqdan çıxardı qapını örtdü.
Aylın – Nicata: sən nə edirsən? özünü ələ al, yaraşmır belə danışıqlar sənə. Nicat əsəblə əlini üzünə çəkib – Aylına: sən niyə o tipi qoruyursan axı? niyə qoymadın məzarlıqda gəbərsin rədd olsun həyatımızdan, dəyərsiz. Bu söz gərçəkdən Aylına toxundu. Aylın – Nicata: tərk et evi xayiş edirəm, özünə gəldiyində danışarıq, tamammı. Dedim sənə yaraşmır belə danışmaq, özünü toparla anam duymasın bu danışıqlarını. Mən səni tanıya bilmirəm, Nicat son vaxtlar çıxırsan cığırından. Kiminsə sözünə görə əlinə silah alıb, düşünmədən getmələrin filan, nələr olur? mən səni tanıdığımda belə deyildin sən. Nicat əsəblə – Aylına: həyat məcbur insanı dəyişir, axlını yerindən oynadır canım. Hələki bunun kimi… qarşına çıxdığında, qalan səbrində – axlında gedir. Aylın özünü ələ almağa çalışdı. Yavaş səslə – Nicata: sən gərçəkdən özündə deyilsən, nə danışdığını bilmirsən. Xayiş edirəm bir tərslik edib anamı üzmə, bax məni dinləməyib üzərsənsə, sözü ağzında yarımçıq qaldı. Niacat əsəblə otağa girdi. Gəlib Sərdarı tutub, sən alçaq, … vurdu yumuruqla. Aylın qaçaraq gəlib Nicatı Sərdardan çəkməyə çalışsada, alınmadı. Nicat halsız – gücsüz Sərdarı yumuruqla vururdu. Nicat – Sərdara: səni qalxmağa qoymayacam, alçaq gəbər. Aylın bağırdı! bəsdir Niacat vurma, duymursanmı məni? vurma dedim.
Aylının səsinə, xalasıyla anasıda qaçaraq gəldilər, gördüklərindən dəhşətə gəldilər. Tez gəlib yardım edərək, Nicatı Sərdardan çəkdilər qırağa. Nicatın gözü başqasını görmürdü. Dartındı ki, yenə Sərdarı vursun, xalası üzündən tutarlı bir şillə gəldiyində, ayıldı baxdı xalasına. Əsəbdən gözlərini qan bürümüşdü. Xalası əsəblə – Nicata: axlını oynatdığını anladıq oğlum, ancaq bu qədəri çox oldu, yetər dedilər duymadınmı. Nicat dərindən – dərindən nəfəs alıb, özünə təcüblə və incik baxışlarla baxan Aylının anasını gördüyündə, etdiyinə peşman oldu. Artıq geç idi, anasının qarşısında etibarını itirdiyini anladı. Anası tez yaxından, bir şey götürüb Sərdarın qan axan burnunu sildi. Əsəblə – Aylına: evi tərk etsin bu cavan oğlan həmən. Xalası peşman baxışlarla baxaraq, Aylına işarə etdi ki, mən aparacam sən qal. Xalası qolundan tutub, Nicatı çıxardı otaqdan apardı.
Anası – Aylına: get ilıq su gətir, yazığın üzündə sağ yer qalmamış. Bu nə mərəfətsiz birisidir?
Aylın tez otaqdan çıxıb getdi, Nicata çox əsəbləşmişdi. Anasının ürəyi sızladı, burnunun – dodağının qanını silib – Sərdara: bu heç Afət xanıma bənzəmir. Xalası mələk kimi qadındır, qızım bunula dostluğuna son qoyacaq, bu dəqiqədən sonra. Yaramaz uşağın etdiyinə bax bir, can oğlum of off döz, indi su gətirsin siləcəm yaranı. Arvadın canı acıyırdı bu halına Sərdarın. Həm burnundan qan gəldiyinə, həmdə Nicata qarşı olan əsəbindən danışa bilmirdi. Arvadın əlindən mehribanlıqla tutaraq zorla, siz narahat olmayın anam yaxşıyam mən, keçər boş şeydir.
Aylın əsəblə gəlib, vanna otağından qaba su doldurub öz – özünə: axx Nicat axxx. Əsəblə vanna otağından əlində su qabıyla çıxarkən, gözü qarşıda dayanıb, özünə üzgün – peşman baxışlarla baxan atasına sataşdı, dayandı. Aylının içində, özündən bi ixtiyar hər şeyi unudaraq, atasına qarşı kövrək bir hiss oyandı. Atasının gözlərindən yaş sel kimi süzülürdü üzünə.
Özünə baxıb nə isə pıçıldadı, səsi duyulmasada, Aylın atasının dodaqlarının tərpənişindən oxudu, özünə deyilən bağışla qızım sözünü. Aylında Nicatın etdiyindən çox pis olmuşdu, sanki dərdinə ilac atasında gördü. Əlindəki qabı kənara atıb, qaçaraq gedib atasının boynuna sarıldı, ağladı. Atası qızını bağrına basaraq, qucaqlayıb təkrar – təkrar opərək, bağışla qızım deyib ağlayırdı. İnsan olan kəs, heç bir zaman istəməzdi ki, günahsız ata – balanın həsrətdən belə canları yanaraq, göz yaşlarında boğulsunlar. Atası qızını öpə – öpə qucaqlayıb ağlayırdı, içi acıyırdı – yanırdı odsuz – alovsuz. Bu günahsızların vəzlərinə, kaşki bu vayisliyə səbəb olan günahkar yansaydı. Kənardan anası qızına, ərinə, baxaraq, ağzını tutub ağlayırdı. Evladına həsrət bi çarə qoyanın, Allah cəzasını verəydi inşallah. Aylın atasının çiyninə üzünü qoyub, göz yaşlarını axıdırdı.
Bu dünyada gərçəkdən cəzasız qalmır edilən pisliklər, geci – tezi cəzalarına çatırlar. Kimsənin bilmədiyi bir yerdə, Fazil alçağının əlləri – qolları bağlı, qandallı quduz it kimi saxlanılırdı. Ona göz – qulaq olan, əvəllər Aylına yardım edən etibarlı taxsi şoferi idi. Aylın o xayini ancaq o insana etibar edə bilərdi, çünki o insan sözünə – etibarına sadiq birisi