Həyat sandığı. Zaur Pənahov
olduğunu bildiyiniz halda yenə də sehrdən istifadə etmisiniz, elədi?”
“Bəli.”
Ekro rahat oturacağına söykənərək “Adlarını öyrənə bilərəm?” Soruşdu. “Və hansı məqsədlə istifadə etdiyinizi?”
“Qaranlıqda yolumu tapmaq üçün bala ulduz…” Eçso sehrin adını loru dildə dediyini anlayıb. “Üzr istəyirəm. Milur,” deyə düzəltdi. “Sonra bədən qoxumu gizlətmək üçün Jizan teh. Vidralarla döyüş zamanı, Parıltı, zərbə dalğası…” Eçso dayanıb daha çox saymağın bir mənası olmadığını anladı. Əsasən də işlətdiyi qaranlıq sehrlərə çatmaq istəmirdi. “And içirəm ki, mən on doqquzuncu tapşırığa qədər heç bir sehr işlətməmişəm. Yalnız son iki tapşırıqda, həyatım ciddi təhlükə altında olan zaman sehrə əl atdım. Başa düşürəm, bu əsas deyil, amma…” Eçso başını yelləyib bağlanan gözlərinə mane olmaq üçün üzünü ovxaladı.
“Daha bir sualım var. Gənc döyüşçü Braqlejinlə sınaq müddətində neçə dəfə qarşılaşmısınız?”
Eçsonun qorxduğu sual gəlmişdi. “İki dəfə. İlk dəfə sınaq başladıqdan bir gün sonra. İkinci dəfə Koran dağlarının şimal-qərb ətəyində qarşılaşdıq.“ İkinci qarşılaşma xoş olmasa da danışmağa məcbur idi. Çünki onların bunu onsuz da bildiyinə şübhə etmirdi. “Biz bir az… mübahisə etdik.”
“Siz az qala döyüşürdünüz.” Müşahidəçilərdən biri səsləndi. “Mane olmasaydılar bu asanlıqla qılınc döyüşünə çevrilə bilərdi.”
“O, mənim almalı olduğum əşyanı oğurlamağa çalışırdı,” deyə Eçso özünə haqq qazandırmağa çalışdı. “Elə ilk gündən mənə mane olurdu.”
“Siz də onu yolunuzdan çəkmək fikrinə düşdünüz?” deyə hədsiz dərəcədə arıq bir qoca soruşdu.
Sükut yarandı.
Eçso, yaşlı ekronun ona diqqətlə baxdığını görüb “Nə düşündüyünüzü bilirəm,” dedi. “Unutmayın ki mən də cinayət işi təhsili almışam və təcrübəm olmasa da bu sistemin necə çalışdığını bilirəm. Hazırda əlinizdəki yeganə şübhəlinin mən olduğumu bilsəm sizcə bura ayaq basardım?”
“Cinayət üçün sizi heç kim günahlandırmır.” Yaşlı ekro digərlərinin sual dolu baxışları altına dedi. “Birincisi ona görə ki, gənc nakrin qılıncla öldürülüb. Nə siz nə də digər yoldaşlarınız həmin yerdə heç biriniz silaha sahib deyildiniz. İkincisi isə, onu öldürən qılınc bizə məlum olmayan, tək tərəfi kəsərli qəribə silah növüdür. Bizi maraqlandıran, onun sizə mane olmaq istəyidir. Bildiyimizə görə onunla təliminin ilk illərindən tanışsınız. Necə düşünürsünüz, o, öz istəyi ilə sizə mane olurdu?”
Eçso başını tərpədərək “Buna əminəm,” dedi. Şübhələrin üzərində olmamağı onu xeyli rahatlatmışdı. “Braqlejin elə ilk vaxtlardan… belə deyim, onunla heç vaxt ortaq dil tapa bilməmişik. Heç cür başa düşmürəm. Onu kim və nə məqsədlə öldürmək istəsin?”
“Əslinə qalsa biz də heç nə anlamırıq, tədqiqat nəticələrini gözləməkdən başqa çarəmiz yoxdur.” Sağ və sol tərəfindəki heyət üzvlərinə baxan ekro “Düşünürəm bu məsələni tutarlı dəlil olmadan uzatmaq yersizdir,” deyib istəksiz də olsa razılıqlarını aldı. Sonra üzünü yenidən Eçsoya çevirib “İndi isə de görüm ən gözəl sınaq məkanımızı niyə yerlə bir etmisən?” Soruşdu.
Bu sözlə heyət sanki nəfəsini saxladı. Ardınca pıçıltılar və çoxlu sual işarələri yarandı. Hamı gənc Günəş döyüşçüsünün nə cavab verəcəyini gözləyirdi. Meydanın uçduğunu bilsələr də buna gənc və təcrübəsiz bir nakrinin səbəb ola biləcəyinə ehtimal vermirdilər. Bu gənc nakrin, Günəş döyüşçüsü olsa belə.
“İnanın məqsədim bu deyildi, özümü müdafiə etmək üçün buna məcbur idim,” deyə Eçso ağzı açıq qalmış heyət üzvləri qarşısında cavab verdi. “Bacara bildiyim qədər özümü sax… belə ağır tapşırığın öhdəsindən başqa nə cür gəlmək olar?!”
“Üç vidranı öldürüb yumurtanı gətirmək bu qədər çətin idi?” Soruşdu ekro.
Bu cümlə Eçsonun beyninə ildırım kimi düşdü. Elə lap başdan işlərin tərs getdiyini anlamışdı.
“Üç?!” deyə Eçso zaldakıların bir-bir üzünə baxdı. ”Mən sınaqda yüzdən çox vidranın hücumuna məruz qaldım.”
Yaşlı ekro alnını qırışdırdı. “Yüz vidra?” deyə təkrarladı. Digər heyət üzvlərinə baxdı, amma onlar da ən az onun qədər təəcüblənmişdilər. “Gəlin dəqiqləşdirək. Siz son sınaq üçün kanalizasiya dəliyindən meydana daxil olursunuz və yüz ədəd vidra sizə hücum edir. Sonra necəsə yumurtanı götürüb vidralarla birlikdə meydanı dağıdaraq heç bir xəsarət almadan oradan qaçırsınız. Düz başa düşmüşəm?”
“Əslində mən,” Eçso deyəcəyi sözləri ehtiyatla seçməli olduğunu bilirdi “birinci üç vidra ilə döyüşdüm. Sonra onlar getdikcə çoxalaraq fasiləsiz hücum etməyə başladılar. Saylarının həddi keçdiyini görüb…” hekayəsinin sonu məlum olduğu üçün burda saxladı.
“Eçso, sözlərin heç bir məntiqə sığmır,” deyə yaşlı ekro təmkinlə bildirdi. “Əslində bunu hər kəsdən gizlədirik, odur ki… Belə deyim, təlim meydanı və həmçinin xarabalıqdakı vidralar xüsusi yetişdirilmiş təlimli məxluqlardı. Sayları isə… nə qədər idi? Otuz, otuz səkkiz?” deyə yanında oturan digər üzvdən təsdiq alıb. “Bəli otuz səkkiz,” dedi. “Hər birinizə üç ədəd olmaqla on səkkizi yarış meydanında qalan iyirmisi isə on doqquzuncu mərhələyə gec çatanlara maneə törətmək üçün şəhər daxilində.”
“Bəs mən…”
“Həmçinin.” Ekro barmağını qaldıraraq sözünün bitmədiyini göstərdi. “Ümumi sınaq müddətində hər iştirakçıya ekro irqindən mato tsetasına sahib bir ekro nəzarət edir. Bu sınağın tamam təhlükəsiz olduğunu demirəm. Bəzi illər qəzalar baş verə bilir, amma sizin bildirdiyiniz sayda vidra o ərazidə ümumiyyətlə mövcud ola bilməz.”
“Deyirsiniz yalan danışıram? Bu mənim nəyimə lazımdı?” Sonra yadına başqa bir şey düşdü. “Mən orda bir ekro gördüm,” deyə sanki uyuşmazlığın cavabını tapmış kimi diqqət cəlb etdi. “Ondan kim olduğunu soruşdum və o, sıçradı. Ola bilsin bütün bunların səbəbi hətta Braqlejinin ölümü…”
“Cənab Eçso.”
“O, qaranlıq sehrdən istifadə edirdi. Ola bilsin…”
“Eçso,” yaşlı ekro səsini yüksəltdi. Əli ilə zalın qapısını qoruyan döyüşçüyə işarə etdi və döyüşçü sanki çoxdandır bunu gözləyirmiş kimi qapını açıb muzdlu geyimində bir döyüşçünü içəri buraxdı.
Yeriş tərzindən və ölçüsündən Eçso onu həmin an tanıdı. “BU ODUR!” Deyə qışqırmaq istədi, lakin özünü saxladı. Döyüşçü yaxınlaşıb üzünü gizləyən başlığını geri atdı. Geniş metha geyiminə baxmayaraq Eçsodan daha