Həyat sandığı. Zaur Pənahov
gözlü məxluqlar, ilk hücum edənin öləcəyini bilirmiş kimi məsafə qoruyurdu. Bu mövqe hələ ki Eçsoya sərf edirdi. Bəzən bir neçə vidra ani hücumlar üçün Eçsonun ardına keçməyə çalışsa da gənc nakrin qorxusuzca onların üzərinə qaçaraq arxasını boş saxlayırdı. Yorğun gözləri, düz on altı vidra saymışdı. Tək başına qalib gəlməyi mümkünsüz idi.
Eçso bir tərəfdən geri addımlayarkən sol əli ilə silah və zirehini yoxlayırdı. Ayağındakı iki xəncərdən biri yox idi. İlk üç vidradan birini yaralayan zaman itirmişdi onu, zirehi isə – bəzi yerləri vidra qanına bulansa da hər şey qaydasında görünürdü. Yenə sakitlik… və yuxu…
Eçso qəfil ayıldı. Nə qədər vaxt yatdığını bilmirdi, amma çox keçməmişdi. Yuxuda olduğu vaxtda sadəcə bir neçə addım yerimişdi. Artıq dözümü qalmamışdı. Ya yuxuya getdiyi vaxt vidralar onu öldürəcək, ya da zəhərlənmə riskinə girməli idi. Ehmalca çantasını açıb içəridəki sarı iksirini götürdü. Baş barmağı ilə tıxacı çıxarıb şüşəni yavaşca ağzına apardı və içdi. Başlanğıcda bir təsiri görünmürdü. Vaxt keçdikcə Eçso bədəninə gümrahlıq gəldiyini hiss etməyə başladı. Artıq qılıncın qəbzəsini daha möhkəm sıxırdı. Sonra mədəsi ağrıdı, başı gicəlləndi, ürəyi bulandı. Yeridiyi yerdə az qala yıxılmışdı. Daha bir addım atdı və büdrədi. Yerə yıxılmaqdan özünü çətinliklə saxlamışdı. Bunu fürsət bilən vidralardan ikisi əks istiqamətdən hücum etdilər. Ardınca digər vidralar da onlara qoşuldu. Eçso başqa çarəsinin qalmadığını anladı və sehrli kəlmələri söylədi. Bir anda yayılan ağ işıq gözləri kor edəcək qədər güclü idi. Bütün meydan ağ işığa bürünmüşdü.
Bir müddətlik kor olmuş vidralar ora-bura qaçır, qarşılarına nə çıxdı dişləyirdilər. Bir neçə dəqiqə içində hər tərəf vidra zingiltisi ilə dolmuşdu. Qorxuya düşən məxluqlar indi bir-biriləri ilə döyüşməyə başlamışdılar. Bu qarışıqlıqdan uzaqlaşan Eçso, tükənməkdə olan enerjisindən qənaətlə istifadə etməli olduğunu unutmamalı idi. Günəş parıltısı kimi sehrlər ifrat dərəcədə çox enerji tələb edir. Bundan başqa onun qanındakı zəhərin miqdarı da həddi aşmışdı. Getdikcə başı daha çox ağrıyır, gözləri axırdı. Elə bil yer ayaqları altından sürüşürdü. Dizləri üzərinə çöküb bir müddət gözlədi. Hələ vaxtı var idi. Vidralar yenidən görənə kimi bədəni zəhərə qarşı müqavimətini artıra bilərdi.
Hava artıq xeyli aydınlanmışdı. Qara buludları indi bir-birindən daha yaxşı seçmək olurdu. Meydanın üçdə birini tutan uzun tikilinin saysız geniş girişləri və bəzəkli sütunları indi daha yaxşı seçilirdi. Hətta daşlara oyulmuş şəkilləri və naxışları belə görmək olurdu. Yağış yenə yağmağa başladı. Əvvəlki kimi şiddətli olmasa da insanı bir neçə dəqiqə ərzində isladacaq gücdə idi.
Eçso yavaş-yavaş ayağa qalxıb su qabından bir neçə qurtum aldı. İndi özünü daha yaxşı hiss edirdi. Mədəsi əvvəlki kimi bulanmır, gözləri isə normal görürdü. Vidralardan cəmi altısı sağ qalmışdı, onlardan da ikisi ağır yaralı idi. Qalan dörd vidra, pəncələri və ağızları qan içində əsl düşmənlərinə baxırdılar. Eçso əvvəlki kimi narahat deyildi. Rəqibi üstün olsa da, bir az sehrin köməyi ilə bunun öhdəsindən gələcəyinə əmin idi. Yerə sancdığı qanlı qılıncı çıxarıb çiynində saxladı. Vidraların mırıldayaraq üzərinə gəlməyinə çox da əhəmiyyət vermirdi. Görünüşdə vidralar da hücuma meylli deyildilər. İki ağır yaralı vidra heç yerindən qalxmağa cəhd göstərmədi. Qalanı isə Eçsonun on addımlığında dayanıb onun hərəktlərini izləyirdilər. Eçso az qala onların fikirlərini oxuyurdu. Qılıncını önündə tutaraq vidralara doğru qaçmağa başladı və düşündüyü şey baş verdi. Vidralar səpələnərək hərəsi bir istiqamətə qaçıb gözdən itdilər. Hətta biri özünü kanalizasiyaya enən dəlikdən aşağı atdı.
Gənc nakrin qılıncını kürəyindəki qınına salıb yerə oturdu. Qulağına pıçıltıya bənzər səslər gəlirdi. Səslər bir-birinə qarışdığı üçün sözləri anlamaq mümkün olmasa da Eçso bu sözlərin Azar dilində olduğuna əmin idi. Buna baxmayaraq gənc nakrin sözlərin mənşəyini və ya mənasını tapmağa səy göstərmirdi. Böyük ehtimalla yorğun beyninin bir oyunu idi bu.
Yağış nisbətən zəiflədi. Yerə tökülən yağış suyunun niyə gölməçələr yaratmadığını düşünən Eçso, yerdəki uzun çatları gördü. Bu çatların bəziləri o qədər enli idi ki, meydanın altındakı qaranlığı çətinlik çəkmədən seçə bilirdi.
Hava yaxşıca işıqlanmağa başlayanda Eçso ayağa qalxdı və çıxışı axtarmağa başladı. Gəldiyi yerdən qayıda bilməzdi. Bir az diqqətlə baxdıqda şəhərin çıxışına yaxın olduğu görünürdü. Köhnə tikiliyə baxdı. Yəqin ki, insanlar meydana buradan daxil olurdular, deyə düşünüb daş pilləkənlərlə çıxdı. Hələ ki, tək idi, amma pıçıltılar yenə eşidilirdi. Tikiliyə girib hər tərəfə baxdıqdan sonra paslanmış dəmir barmaqlıqlı qapıdan keçdi. Sonra növbəti otağın qapısından və bu bir neçə dəfə təkrarlandı.
Tikilinin içi çox sadə üslubda hazırlanmışdı. Tavanı saxlayan sütunlarla dolu uzun və geniş otaqlar bir-birinə qapılarla birləşmişdi. Meydana baxan tərəfi tamam açıq olan bu otaqlar ehtimal ki, keçmişdə yağışlı havadan qorunmaq üçün tikilmişdi. Qapıların hamısı paslansa da açmaq çox da çətin deyildi. Tərk edilmiş də olsa nakra cəmiyyəti təlim və sınaqlar üçün bu şəhərdən istifadə edirdilər, ona görə də bəzi yerlərdə hətta təmir işlərini belə görmək olurdu.
Eçso qaranlıq otaqları bir-bir keçdikcə pıçıltı səsləri çoxaldı və getdikcə daha aydın eşidildi. Hətta bəzən yaxında, qaç, tələs kimi çox işlənən sözləri seçə bilirdi. Bir müddət sonra qarışıq pıçıltı səslərinə gurultu səsi də qoşuldu. Elə bil dəmir qapıya böyük qaya parçası çırpdılar. Eçso dayandı…
Daha bir gurultu. Səs bir neçə otaq qarşıdan gəlirdi. Vaxt itirmədən ora qaçan Eçso, gurultunun şiddətinin artdığını görüb sonuncu otaqda sürətini azaltdı. Enli dəmir qapının önündə dayanıb bir müddət hərəkətsiz qaldı. Dəmir qapı heç şübhəsiz təlimçilər tərəfindən xüsusi olaraq düzəldilmişdi. Qapının zirehi xatırladan hissələri qalın və dözümlü görünürdü. Daha bir şiddətli gurultu. Qapının səthində artıq əyilmələr görünür, qapı, az qala bərkidildiyi yerdən çıxırdı. Eçso ehtiyatla qapıya yaxınlaşdı. Pıçıltı səsi onun zənn etdiyi kimi yorğun beyninin məhsulu deyilmiş. Səslər içəridən gəlirdi.
Gənc nakrin qapıya daha da yaxınlaşdı və səslər dayandı.
Eçso qapıya toxunacaq qədər yaxınlaşıb dinlədi. Ola bilsin xilas etməli olduğu girovlar bu qapının arxasında idi. Dəmir qapını diqqətlə nəzərdən keçirib düz ortasında dəliyə bənzər bir oyuq gördü. Əlində qalan son əşya xəncər yox açar imiş. Xəncərə bənzər açarı dəliyə salıb gözlədi. İçəridən insan səsi gəlirdi, amma içində qəribə bir qorxu hissi vardı. Buna baxmayaraq açarı çevirmək üçün əlini atdı. Elə bu an arxa tərəfdən qapıya daha bir güclü zərbə dəydi. Qorxuyla geri atılan Eçso, qılıncını çəkdi. Zərbələr artıq aramsız baş verirdi. Fasiləsiz döyülən qapı şiddətlə silkələnməyə başlamışdı.
Nə