Аксинча. Носиржон Жураев

      Тақдир ҳукмига зид ўсган юракка,

      Аччиқ хазон ҳидин сезган юракка,

      Ҳижрон оғриғидан безган юракка

      Бунча Фузулийнинг девони гўзал…

      Қайта олиб келди саболар бахтни

      Ва бошимдан қуйди самолар бахтни.

      Кўрди мендек мотамсаролар бахтни,

      Сенми гўзал қилган дунёни гўзал…

      Англатдинг, азобга тўлмоқ эмас ишқ,

      Фидо бўлмоқ, аммо ўлмоқ эмас ишқ,

      Тупроқдек қадрсиз бўлмоқ эмас ишқ,

      Муҳаббатнинг юксак довони гўзал…

      Кўргил дарди ҳикоямни, ёлғон йўқ,

      Энди янги бахт бор, янги ёлғон йўқ.

      Ўтмиш, яъни эртак, яъни ёлғон йўқ,

      Сен билан умримнинг давоми гўзал.

      Ишқни ўзим яратгандек маст эдим,

      Сен эса мен билан мастона эдинг.

      Мен бутун оламга етар бахт эдим,

      Сен менинг ёнимда афсона эдинг.

      Ўзи севги шартмиди иқболимга,

      Мудом ҳижрон чиқса истиқболимга.

      Бу дунёга нафси тушган ҳолимга

      Иймондан айирар баҳона эдинг.

      Бугун кўнглим кексароқдир ўзимдан,

      Не хатодир, не сабоқдир – ўзимдан…

      Ва барчаси бесаноқдир. Ўзимдан,

      Юрагимдан ўчдинг, бегона эдинг.

      Энди хазон шитирида додинг – мен,

      Хазонга қоришиб ётган ёдинг – мен.

      Сени севганим-чун гўзал эдинг. Мен

      Сени севганим-чун ягона эдинг.

      Бош устига қанча ташвиш келди, кетди,

      Бу ташвишлар ярми янглиш келди, кетди.

      Шарт эмасдир балки айтиш, келди, кетди,

      Англолмадим: қайда келмоқ, қайда кетмоқ.

      Ҳеч кимга қилмадим тақлид овозимни,

      Ажратиб қўйдим шу тахлит овозимни,

      Дилим билан қилдим яхлит овозимни,

      Ахир энди ярашмагай майда кетмоқ.

      Гарчи ҳозир хазон ёқиб исинаман,

      Димоғимда майсаларнинг иси ҳамон

      Ва кўнглимда муҳаббатнинг изи омон,

      Бу ҳисларнинг тақдири – манглайда кетмоқ.

      Одамликдан шоирликка ўсган руҳман,

      Фавқулодда бахтман ва шундай андуҳман.

      Худо шеърга айлантирган битта “уҳ”ман,

      Демак, менга лозиммас бефойда кетмоқ.

      Хазонрез қучоғида

      ғамгин тортди япроқлар,

      Япроқлар шивиридан

      ажралиб чиқди оҳлар.

      Новвотга дўнди сувлар,

      асалга ботди боғлар,

      Шу боғларни оралаб

      бораётган ғусса – мен.

      Хотиралар барг каби

      учиб юрар шамолда,

      Икки