Аксинча. Носиржон Жураев

      Нафасинг титроғи кўнглимга кўчди,

      Шундан бери дийдор хаёлидаман.

      Минг йил кўрган тушим ўнгимга кўчди –

      Баҳор қўйнидаман. Гул ёнидаман.

      Азиз қадамингни кўзимга сургум,

      Ахир тамом бўлди қаҳратон сургун,

      Тақдирга юз шукр, минг шукр, бугун

      Баҳор қўйнидаман. Гул ёнидаман.

      О, баҳор, о, гулим, созингни чалгин,

      Унут қўшиқларни ёдимга солгин,

      Бу кунларга етган бўлсам ҳам толғин,

      Баҳор қўйнидаман. Гул ёнидаман.

      Қишлоқлар кўмдилар мени хотирга,

      Шаҳарлар улғайди мен билан бирга.

      Омад кулган каби Кенжа ботирга

      Баҳор қўйнидаман. Гул ёнидаман.

      Менинг учун баҳор – ҳаёт, гул – сенсан,

      Сенга оғирмасми маҳзун хўрсинсам,

      Кўнглинг оғримасми, айтгин, гул, севсам,

      Баҳор қўйнидаман. Гул ёнидаман.

      Аввал тонг – уйғоқ,

      Кейин шом – мудроқ,

      Сенга жуфт қирғоқ

      Оҳи керакми?

      Аввал ишқ – умр,

      Кейин бўш умр.

      Сенга борими,

      Йўғи керакми?

      Аввал яшнатдинг,

      Кейин қақшатдинг!

      Сенга Машрабнинг

      Руҳи керакми?

      Аввал мен, ёшлик,

      Кейин сен – тошдик.

      Сенга туташлик

      Тиғи керакми?

      Аввал тонг – обод,

      Кейин шом – барбод,

      Сенга, эй ҳаёт,

      Йиғи керакми?

      Гўё осмон туташгандек заминга,

      Юлдузларга етдим, юлдузлар менга.

      Сендан гўзал хатлар келди номимга,

      Сенга эшик очдим бугун, муҳаббат.

      Бўш юракка қайтди кўнгил деган сўз,

      Рост, ҳаётни янги бошлар экан сўз,

      Тақдир яна манглайимга чекар сўз

      Сенинг номинг билан уйғун, муҳаббат.

      Бунгача на қайғу, на кулгу эдим,

      Ё қисмат унутган сўзмию эдим,

      Хуллас, ҳаёт нима деса – шу эдим,

      Энди уйғондим сен учун, муҳаббат!

      Мен ёруғ тонгларни санамадим ҳеч,

      Аммо сездим қанча шом ўтаётир.

      Ҳар саҳар дийдордир, ҳар оқшом соғинч,

      Бир севгига икки ном ўтаётир.

      Ҳижрон манзилгача йўл эдими ё,

      Бу олис йўлларда бўл дедими ё,

      Бунча қиммат келган гул ҳидими ё,

      Нечун висол они кам ўтаётир.

      Гулга шабнам қўнган фурсат тиғиздир,

      Оҳким, етмоқ билан кетмоқ эгиздир.

      Ҳақиқат, бор бўлсанг борлигинг сездир,

      Ахир ишқнинг кўзи нам ўтаётир.

      Мани яшноқ боғимдан

      баҳорлар юз бурдилар.

      Йўқ, Худойим урмади,

      қанча гулюз урдилар.

      Мани кўмганда хазон,

      худди ҳаётбахш азон

      Отам,