Rian. Rian van Heerden
hy gesê het: “You didn’t read my book, did you?”
Dit was die laaste keer dat ek nie behoorlik voorberei het vir ’n gas nie. Sedertdien het ek ekstra moeite ingesit en, ja, as my gas pas ’n boek gepubliseer het, het ek dit gelees.
Dit was ook nie die rede waarom ek by die ontbytprogram uitgeskuif is nie. Dit was die storie waaraan hierdie hoofstuk sy titel te danke het …
In die begin van 2000 moes ek Durban toe gaan om my ma by te staan tydens my pa se siekte. Toe ek uiteindelik terugkeer, was ek nie meer die aanbieder van die ontbytprogram nie. Ek is na die middagprogram verskuif en was geensins gelukkig daaroor nie. Ek was in elk geval teen hierdie tyd taamlik keelvol vir geselsradio. Ek het musiekradio ongelooflik begin mis en onthou hoe ek een aand tydens ’n laataand-werksessie vir die ontbytprogram in die produksie-ateljee gaan sit en na Springbok Nude Girls se “Blue Eyes” geluister het. Hierdie treffer van Arno en kie is toe pas uitgereik en een van die mooiste songs wat ek nog gehoor het. Ek het skoon bewoë geraak.
Ek wou weer musiekradio begin aanbied, maar hoe?
Miskien was my optrede die betrokke middag op die program ’n poging om afgedank te word, miskien was dit ’n poging om deur musiekradiostasies raakgesien te word. Miskien was dit net ’n moedswillige poging om die grense te probeer verskuif. Maar as ek vandag daaraan terugdink, kan ek steeds nie glo ons het dit gedoen nie!
Dit het alles begin met ’n artikel wat ek toevallig op die internet raakgelees het, op een van daardie webtuistes waaroor hulle jou destyds gewaarsku het. Dit het gehandel oor Bedoeïen-vroue en hoe hulle op hulle trek deur die woestyn sommer staande sal piepie (seker weens al die sand!). Daar was ’n spesifieke metode wat hulle gevolg het en dit het twee vingers van die regterhand behels …
Minute ná my en Natasha Marchetti (my tegniese vervaardiger) se stunt het elke enkele telefoon begin lui. Die skerm voor my het soos ’n Kersboom gelyk kort voordat ons programbestuurder, Johan Kriek, die ateljee binnegestorm het. Hy was nogals heel kalm en het net een ding gesê: “Jy is nou amptelik met vakansie.”
Hierna is hy weer die ateljee uit om verder met woedende luisteraars te gesels. Ek is vir drie dae geskors. Maar net drie dae.
Ek gaan vervolgens aanhaal uit die koerantberig wat kort ná hierdie insident gepubliseer is. Die opskrif was: Punt Geselsradio-man tydelik geskors oor swak smaak.
“Mnr. Rian van Heerden is Woensdag geskors nadat Punt Geselsradio-luisteraars in Stellenbosch en die Paarl aanstoot geneem het oor sy letterlike verduideliking (hoe ’n vrou urineer terwyl sy staan). Van Heerden het op sy program glo me. Natasha Marchetti, sy tegniese assistent, gevra om in die ateljee met ’n leë emmer te demonstreer hoe ’n vrou staande kan urineer. Hy het Marchetti glo gevra om haar ritssluiter oop te maak. Water is in ’n emmer gegooi om die klank na te boots. ‘Ek het humor probeer skep, nie om aanstoot te gee nie. Dis al wat dit was,’ het Van Heerden gister gesê.”
Dit is nie al wat dit was nie. En die koerant het self versuim om in detail te vertel wat tydens die demonstrasie gebeur het. Dit was baie meer grafies. Ek het Natasha inderdaad gevra om haar broek los te maak en af te trek. Hierna haar onderklere. En, ja, toe het sy op my instruksie haar twee vingers gebruik om eers die buitenste labia oop te sprei en toe die binneste. Daarna het die straal piepie gevolg.
Natuurlik was alles net theatre of the imagination en Natasha het maar dinge geantwoord soos “Dis uit, Rian” of “Hulle is oop” en water uit ’n bottel in ’n emmer gespuit. Maar soos jy kan verwag, was daar ongelooflik baie klagtes.
Swak smaak was dit inderdaad swak smaak en daar is eenvoudig geen manier dat enige aanbieder vandag met so iets sal wegkom nie. Ek is egter net vir daardie drie dae geskors. En dit het my tyd gegee om te begin werk aan plan B …
Maar eers kortliks terug na André Potgieter. André het altyd na homself verwys as die Punt Pater (die Punt Vader) en was maar soos ons almal iemand met sy eie swakhede en sterk punte. Een van my gunstelingstories oor hom het een herfsmiddag gebeur toe Punt se ateljee in Gauteng ’n bomdreigement gekry het. Dit was in die tyd toe die vigilante-groep PAGAD (People Against Gangsterism And Drugs) baie prominent in die Kaap was. Hulle is die skuld gegee vir heelwat van die bomontploffings in Kaapstad, waarvan die mees prominente een die Planet Hollywood-bom op 25 Augustus 1998. Toe ons kantore dus daardie dag die dreigement kry, was almal in rep en roer.
Die ateljees moes ontruim word met die gevolglike probleem dat niemand beskikbaar was om programme aan te bied nie. André het egter as Punt Pater besluit om te bly. Hy het ’n bottel whisky saamgevat vir ’n bietjie Dutch courage en het agter die mikrofoon gaan plaasneem, waarna hy ’n preek afgesteek het oor Die Man van Nasaret. Ek onthou daardie ellelange preek soos gister. Wat indrukwekkend was, was dat dit geduur het vandat die laaste persoon die ateljee verlaat het tot regdeur die bomeenheid se deursoeking van die perseel. Nadat alles veilig verklaar is en almal weer terug was, was André nog steeds besig!
Dit is wat ek onthou van daardie dag. Dit, en dat een van die bomeenheidhonde in ons portaal gekak het.
Ek sal André tot vandag toe krediet gee vir sy visie, vir die feit dat hy bykans twee jaar lank pool gespeel het om homself aan die gang te hou terwyl hy probeer geld insamel het vir Punt, maar veral vir die feit dat hy my die kans gegee het om op kommersiële radio net myself te wees.
Dit is iets wat ’n mens vandag maar min kry by radiostasies.
Dankie, André.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.