Шигырьләр / Стихи. Кул Шариф

---

Скачать книгу

---

ана тордилар, тәгъзыйм кыйлып

      йиридин.

      Әйде: «Биби! Углыңыз шоңкар-лачын

      ушлады,

      Безне куйуб, бабасының кыйлган эшин

      эшләде».

      Җавап бирде анасы Хәким ата сүзидин:

      «Кулларында кошлары, гафил имәс изидин»[54].

      Әйде: «Биби! Килүңез, угланлари чарлале,

      Өч угылның хәлләрин хазер мәгълүм беләле!»

      Шул пәрәстә Сөләйман: «Әсхәр! Мәхмүд!» –

      диделәр, –

      Итәкләри билендә, анда хазер булдилар.

      «Бер айчылык йул ирмеш,

      маши игүп йүрүпмез[55],

      Фәрман тотуб, җан бабам,

      алдуңызга килүпмез»[56].

      Әйде: «Биби! Сез тагын угланларны

      чарлаңыз.

      Хазер булса углуңыз, андин суңра сүзләңез!»

      Ганбәр ана шул заман: «Углым! Хөбби!» –

      диделәр,

      Килмәгәнгә анасы гамь-госсаны җыйдылар.

      Ачигълануб анасы: «Хөбби! Балам!» –

      диделәр;

      Хазер булуб баласы: «Җаным! Анам!» –

      диделәр.

      «Гафил мидең, җан балам, бер чарладым,

      килмәдең?

      Мән шикәстә гарибнең халин бер дәм

      сурмадың».

      «Төшкән икән газыйм халык, гарикъ

      булупдыр кимәси,

      Йыглашдылар: «Хөбби!» – дип, олугъ-кечек

      барысы.

      Шул пәрәстә кимәнең тартып алдым

      рәхтени,

      Кенарәгә чыкардым халкы берлән рәхтени».

      Инанмады Сөләйман ир Хөббинең айганын, –

      Игнен ачып күрсәтде аргымчының батканын:

      «Сабыр кыйлсаң, җан бабам, җәмгы кәрван

      кәлүрләр[57],

      Маллариның унундин берин безгә бир үрләр».

      Шул пәрәстә кәрван халкы, йитеп кәлдиләр,

      Нәзер кыйлган малларын Сөләйманга

      бир диләр[58].

      Кабул кыйлмай Сөләйман, угылларын

      туйлады,

      Ауга чыкган Хөббигә өлеш-бәхеш онутды[59].

      Шул пәрәстә ир Хөбби бер мәгънәви уйлады.

      Кассабларга боерып, ун сыгырны суйдырды,

      Олугъ-кечек барчаны нан вә гүшткә

      туйдырды.

      Суйган сыгырның халык җаеп куйды

      тиресен[60],

      Солтан Хөбби купдылар, туһдә кыйлды

      барысын:

      «Бер эш кыйлың, җан бабам, халаеклар

      күрсүнләр:

      Ошбу суйган сыгырлар, торуп йөри

      бирсүнләр.

      Ходаемның әмридин худ без өлкән имәсбез,

      Ул кодрәтле Хәкимгә безләр тикән имәсбез.

      Боерсаңыз, җан бабам, без гарипләр кыйлале,

      Борынгыдак пустларын йәнә җанын бирәле».

      «Бисмиллаһ» дип һәр пустка бер күренә

      өрдиләр, –

      Әүвәлгедәк сыгырлар торуп йөри бирдиләр.

      Солтан Хөбби вәлинең айакларин үпдиләр,

      Рөхсәт алуп, сыгырлар утлагали китдиләр.

      Шул пәрәстә Сөләйман башын кави куйдилар,

      «Гариф булуп икемез, ил йыгмазмыз», –

      диделәр.

      «Бу эшне безгә кыйлдыңыз, китәр йулны

      сорале,

      Сез торуңыз, җан бабам, без гарипләр

      китәле».

      «Тәкъсир!» –

---

Скачать книгу