Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Акмулла
кылып изһар,
Бу хиндә[236] юк аңа мәгъяр[237], —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Аның фәкъденә күп пишләр[238],
Көенде барча дуст-ишләр —
Труйский мөдәррисләр, —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Аның фазлына һиб гонван[239],
Тәсанифы – ачык борһан[240],
Басыйрәтне[241] ачык кылган, —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Качан ул зат китеп барды,
Казан күрке китеп калды,
Һәммә әхбаб[242] йәтим калды, —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Аның мәддахы бихәддер[243],
Дагыстан, Һинддә бигадәддер,
Бәнем мәдхем вәкахәтдер[244], —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Бәрагатьле шәһамәтдә,
Бәлигышшәэн нәҗабәтдә,
Бәдигылькъаль ләтафәтдә[245], —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Мөхәддис җамигыль әхбар,
Мөхәкъкыйк хавиел әсрар,
Мөдәкъкыйк кяшифеләстар[246]39+, —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Сәкыйулла рухә һәр ань,
Зөлял гафвилә гофран,
Фиракына йөрәк голйан, —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Гыйнайәт кылса[247] ни, йа рабб,
Үзем байгыш, атым арык,
Казан шәһренә бер барып
Күралмадым, дәрига, аһ!
Илаһи, җөмлә хаҗәтем,
Кабул әйлә мөнәҗәтем[248],
Кабахәт җөмлә халәтем, —
Түзалмадым, дәрига, аһ!
Аның мәдхендә бән газиб,
Казакъча бер бәет язып,
Тараттым йортка бән таз эт[249], —
Җөда булдык, дәрига, аһ!
Акмулла, күп сөйләнмә, инде җитәр!
Үзеңнең кайгыңны күр, гомер үтәр.
Яхшының алдын бераз күреп идең,
Имәс идең[250] юл күргәнсез мужик-мишәр.
Иң әүвәл тулып ятыр синең менең[251] 40+,
Ник кирәк сәмәрәсез[252] коры белем?
Сәфәр – алыс[253], инсаф кыл, хакъдан оял.
Борынгы кабахәтлек йитәр, энем!
Хур кылган үз-үзеңне син бер кисер[254],
Әфлисун арасында син бер кишер;
Намазда лөббе мәгънә[255] бернәрсә юк,
Заһирга[256] горурланган син бер кыйшер[257]!
Миңа мәгълүм: син үзең күпдән яман,
Нәфсең сине өйрәтеп бөккән яман.
Бәлки, бераз яхшырак булыр идең,
Син күрсәң үз-үзеңңе этдән яман.
Котырып, нәфсең буйлап киткән яман,
Җуан муен үгездәй җиккән яман;
Морадынча йитәкләп алып йөреп,
Ничә урында абруеңны түккән яман.
Күкрәгең катып калган таштай яман…41+
Эшең күп килешмәгән андан башкай,
Гыйбадәт дип азапланган коры гадәт
Ахирәт файдасына ярамасдай.
Андан башка бик күп синең начар йирең,
Каберчыгар[258] йокыңны ачар йирең,
«Вә-әмтаз
Аның юкка чыгуына туры килүчеләр (дучарлар) күп.
Аның өстенлегенә бүләк – дәрәҗәле исем.
Аның мактаучылары чиксез күптер.
Батырлыкта башкалардан өстен,
Затлылыкта күркәм холыклы,
Үткен сүздә матур телле.
Хәбәрләр җыелмасыннан сөйләүче,
Серләр дөньясында хакыйкать эзләүче,
Чаршаулар күтәрүдә төпченүче…