.

      Иляһи, барча галәмне

      Яратдың кодрәтең берлән;

      Нәҗат кыйл[79] рәхмәтең берлән

      Бәңа дөшкән җәфалардин.

      Сәбах эчрә ки йилләрдин

      Киләдер илгә илләрдин.

      – Хәбәр көтәм туганлардин, –

      Дәйүб сорам ки анлардин.

      – Әйа йил, сән беләрмүсән?

      Тугайларым күрәрмүсән?

      Хәбәрләр килтерәрмүсән? –

      Дәйүб сорам ки анлардин.

      – Әйа йил, сән кая исдең?

      Нәчә сахра үтә кичдең?

      Туганымны кайда күрдең? –

      Дәйүб сорам[80] ки анлардин.

      – Әйа йил, сән китәр булсаң,

      Фәлян йиргә йитәр булсаң,

      Туганымны күрәр булсаң,

      Дога дигел ки безләрдин.

      – Әйа йил, исмәгел бик тиз,

      Бәнем халем итеп йиткез,

      Вәләкин һич карар кыйлма[81], –

      Әманәтдер ки безләрдин.

      – Әйа кош, сән күрәрмүсән?

      Фәлян җирдән кәләрмүсән?

      Туганымны күрәрмүсән? –

      Дәйүб сорам ки анлардин.

      – Әйа кош, сән бармы балаң?

      Атаң берлән дәхи анаң?

      Вәсъил итеп йөрәрмүсән[82],

      Фиракъмүсән[83] ки анлардин?

      Туганың сагына, дигел,

      Сагынып, саргая, дигел;

      «Туганым, сән кайда?» – дигел, –

      Дога булсын ки безләрдин.

      Нәгяһ[84] бән сахрага чыксам,

      Нәчә төрле йыгач[85] күрсәм,

      Ул ук катларына барсам,

      Хәбәр сорам ки анлардин:

      – Әйа йыгач, йәшең күпме?

      Түгелгән йимешең күкме?

      Бәнемдик сагышың күпме? –

      Дәйүб сорам ки анлардин. –

      Нәчә йимешләрең үсде?

      Нәчә яфракларың дөшде?

      Ботакларың кемләр кисде?! –

      Дәйүб сорам ки анлардин.

      Яфраклар йәш гомер икән,

      Ботаклары бала икән;

      Фиракълык бер бәля икән, –

      Бәгырь өзгән туганлардин.

      Йыгачлардин нә чыкмаган?

      Сачакләрдин нә булмагай?..

      Бу дәрдемә[86] дәуа тапмай, –

      Дәйүб кайтдым ки анлардин.

      Языйм микән, йитәр микән?

      Ушал кайгу бетәр микән?

      Ушал[87] кайгу, ушал хәсрәт

      Күңелләрдин китәр микән?!

      Ки әүвәл ибтида итдем[88] –

      Хода исмене йад итдем,

      Ки һәркем исми йад итсә,

      Вирә максудыни Алла.

      Сагынмакдин бәет яздым,

      Газиз балам, әйа, сезгә;

      Мөлякъәт көненә[89] тиз дә

      Ирештерсен үзе Алла.

      Сары сугып, кызыл йөзем

      Ки саргайды, ике күзем;

      Ходай бирсен бәңа түзем, –

      Ирештерсен үзе Алла.

      Фиракълык[90] яндыра бәгърем,

      Кәбаб