Абадият қонунлари. 2-китоб. Мукимжон Фатхиддинович Исаков
мавжудот ҳам ўзининг энг ўта улкан маънавияти, яъни руҳий ҳолати бирла ҳам моддий зарраланмоқ усули бирла борлиқ-коинотни вужудга келтира, тута турмиш номоддий борлиқ кўламига нисбатан чексизлар кичикдур, ушбуни бул даврлар на номоддий ҳис ва на номоддий идрок қилмоқ имконияти одамий мавжудотда мавжуд эмас, мутлақ, бас!
Одамий мавжудот имкониятидаги ҳолат улким, ўзи номоддий қонуният ва айлана ҳаракатга солинмишлиги бирла совуқ бўшлиқ-фазода номоддий нурни совитиб, зотан, зотан, номоддий нурнинг бўшлиқ-фазода совий, моддийланмоқликда эркани бул чўғланмишликда турмиш юлдуздин очиқ аёнликда эрур, моддий зарра ҳаракатида моддийликка ўз мавжудлиги хусусида намоёнлик бермиш ўзига хос хосса ва хусусиятли номоддий қонуниятли номоддий кучни улким тааллуқли номоддий борлиқ қирғоқларин, чегарасин қонуниятлар асосида қонуниятли тафаккур бирла бошланғич маълумотлар сифатида номоддий моҳиятида англай олур, холос.
Ва ул номоддий борлиқдин (!) моддийлана, зарраланмиш айлана ҳаракатдаги номоддий нурда номоддий қонуниятли номоддий куч мавжудлик қонунияти одамий мавжудот тафаккури учун тик бошланғич нуқта бўла олур, одамий мавжудот учун энг бошланғич номоддий воқеъликдурки (!), ул номоддий жараён одамий мавжудот тафаккури учун қонуниятли асос, номоддий қонуният, номоддий куч, номоддий нур қонуниятан мавжуд номоддий борлиқни англаб етмоққа дастлабки номоддий туйнук, номоддий дарча бўлур.
Шундагина одамий мавжудот ибтидодин торта ҳали ҳеч бир эришмамиш одамий мавжудотлик даражасига йўл топур!
Ўзлигида уйғонмиш қонуниятли тафаккур бирла номоддий қонуниятларга таяна, номоддий борлиқ воқеълигида тафаккур қилгич, номоддий жон ва номоддий руҳ уйғунлигидин иборат онинг номоддий моҳияти ўз моҳияти бирла номоддий улангич, такроран (!), моддий вужуд ичра номоддий улангич, сўнмас тафаккурли мавжудотлик даражасига эришур!
Мисоли мағиз данакни ёриб чиқиб, қоронғу ер остидин ёруғ ер юзасига ниш уриб чиқур, ниш уриб чиқурки, ҳали, ул номоддий воқеъликдаги тафаккур бирла кўчатланмоғи, азим чинорланмоғи жараёни ҳам кечур.
Ибтидодин сўнг не-не даврлар давомида моддий борлиқдин номоддий борлиққа томон номоддий кўприк мавжудлигин англамай, сўнг не-не даврлар давомида бул даврлар қадар моддий борлиқдин номоддий борлиқ томон номоддий кўприкни топа билмай, моддий борлиқда тафаккур сарсонлигида келмиш одамий мавжудот зотидинким аждодларин эриша олмамиш жараён – моддий вужудин тааллуқли моддий борлиқдин ўз номоддий моҳиятин тааллуқли яна бир номоддий борлиққа қонуниятли тафаккур бирла ўта, моддий муддатли мавжудликдин номоддий мавжудликка эришур!
Мавжудлик учун муддатли сайёра сиртида омонат турмиш одамий мавжудотлик силсиласи учун ибтидодин торта мавҳум турмиш ул номоддий жараён не аҳамиятли жараён эрур, ул хусусдаким, ўз ўрнида, навбатдаги китобда батафсил келур.
Одамий мавжудотнинг моддий борлиққа моддий ўлчов-назар бирла қарамоқлиги сабабли моддий борлиқнинг номоддий