Mən şirin ləhcəli bir bülbüləm / Seçilmiş əsərləri. Mikayıl Müşfiq

      Dünyamızı seyr etdim min dürlü həvəslərlə,

      Gördüm coşuyor dillər pək nəşəli səslərlə,

      Baxdım doludur yarlar şən qəlbili kəslərlə,

      Pək şad olaraq güldüm abad olan ölkəmdə.

      Qəmlərdən, ələmlərdən azad olan ölkəmdə.

      Baxdım ki, duman görməz yüksəkləri billuri,

      İnsanları matəmsiz, istəkləri billuri,

      Dağlar, ovalar gülşən, hər bir yeri billuri,

      Hər şey gülüyor gördüm, pək şad olan ölkəmdə.

      Qəmlərdən, ələmlərdən azad olan ölkəmdə.

      Qış getdi ölümlərlə, ölkəmdə bahar vardır,

      Bağlarda gözəlliklər, şən qəhqəhələr vardır,

      Sevdalı könüllərdə sevdikləri yar vardır,

      Daim sevişirlər, bax, məzdad olan ölkəmdə.

      Qəmlərdən, ələmlərdən azad olan ölkəmdə.

      Vicdanları pək şəffaf, insanları nurani,

      Müşfiq, bilə bildinmi, aləmdə şu dövranı?!

      Qaplar yarın artıq sağ dünyaları ürfanı.

      Hər yer güləcək, nura mötad olan ölkəmdə.

      Qəmlərdən, ələmlərdən azad olan ölkəmdə.

      Ana dedim, ürəyimə yanar odlar saçıldı,

      Ana dedim, bir ürpəriş hasil oldu canımda,

      Ana dedim, qarşımda bir gözəl səhnə açıldı,

      Ana dedim, fəqət onu görməz oldum yanımda.

      Ana, ana!.. Bu kəlmənin vurğunuyam əzəldən,

      Onu gözəl anlatamaz düşündüyüm satırlar.

      Ana olmaz bizə hər bir “yavrum” deyən gözəldən,

      Çünki onun xilqətində ayrıca bir füsun var.

      Başqa aləm yaşamadım böylə gözəl biçimdə,

      Onu kimsə gözəlliyin cilvəsində yaratmış;

      Ana, ana… çiçəkli bir fidandır ki, içimdə

      Ta əzəldən kök salaraq, ürəyimdə boy atmış.

      O fidanı bəzi vaqıt istiyorum çəkərək,

      Qoparayım ürəyimdən, fəqət onda varlığım

      Sızıldarkən, sanki bir səs qopub incə və titrək

      Bir lisanla söylüyor ki: – Mənə dəymə, yazığım!

      Çünki səni mən bəslədim, mən böyütdüm, oxşadım,

      Söylədiyin sözlər ki var beşiyinin üstündə

      Oxuduğum türkülərin kölgəsidir, övladım!

      Mənə məxsus vərəqlər var hər kitabda, hər dində.

      Nə doğru söz yazıqlar ki, görməmişəm onu mən,

      Diyorlar ki, Müşfiq, xəstə bir tifildin, ananı

      Baban kimi soyuq əllər qucağına çəkərkən,

      Yalnız acı fəğanların titrədirdi hər yanı.

      İndi mənə hər kəs: – Anan, baban varmı? – söyləsə,

      Diyorum ki, – qapılmadan bir xülyaya, bir hissə –

      Olan olmuş, keçən keçmiş, indi məni yaşadan

      Bir müqəddəs, bir səmimi əməlim var, tapdığım.

      İnandığım bir qiblə var, o da hər gün, hər zaman

      Yorulmayan qollarımla, düşünərək yapdığım

      Bir aləmdir, bir aləm ki, səmaları qıpqızıl,

      Yüksəkləri, alçaqları, fəzaları qıpqızıl!

      Sevgi vardır ki, dodaqlarda açar güllərini,

      Sevgi vardır ki, bir az qar kimi, ruzgar kimidir.

      Sevgi vardır oxudur qəlbidə bülbüllərini,

      Böylə bir sevgi mənim ruhumu oxşar kimidir.

      Sevgi vardır ki, uzaqdan bizə parlaq görünür,

      Ona yaxlaşmayalım, çünki o zülmətlə dolu.

      Sevgi vardır ki, düşər yerlərə daim sürünür,

      Öylə bir sevgi də min dürlü xəyalətlə dolu.

      Sevgi vardır ki, bahardan bizə güllər gətirir

      İçi zəqqum və zəhər, qoxlama, qəlbin qanayar.

      Sevgi vardır üzü xoş, daxili bir qorxulu yar.

      Sevgi vardır bizə çox dadlı əməllər gətirir,

      Fəqət həpsində qaranlıq gecələr kölgəsi var.

      Sevgilərdə qarışıq bilməcələr kölgəsi var.

      Səhərlər uyar-uymaz üfüqlər bir xoş rəngə,

      Tıxanır qulağımız sinirli bir ahəngə,

      O zaman xəyalımız düdüklər coşmuş sanır.

      Bir çılğın ürpərişlə bu hayqıran düduklər,

      Boynumuza həyatın ağır yükünü yüklər,

      Nəhayət hər tərəfdə gediş-gəliş başlanır.

      Toplaşır əməkçilər iş başına həvəslə,

      – Üfüqlər bürünürkən fəcirdən bir kömləyə, –

      Düdüklərin əmrini yerinə yetirməyə.

      – Çağırınız bizləri kəsilməyən nəfəslə

      Düdüklər! Yorulmadan çağırınız bizləri,

      Təqib edəcəyiz bir hərəkətlə sizləri.

      Ey hər düdük ruhundan ruha axan sədalar,

      Ürəklərdə şən əmək şamı yaxan sədalar,

      Sizinlə makinanın düyünləri açılır.

      Boruların ağzından qaçıb uzaqlaşınca,

      Sürətli dalğalarla siz bizə yaxlaşınca,

      İçimizə həyatın cilvələri saçılır.

      Düdüklərin müsəlsəl uzun çağırışları,

      Havada bu görünməz səslərin yarışları

      Sayəsində çözülür sükunətin bağları.

      Bəzən təbəssümlərlə cilvələr bulursunuz,

      Bəzən tutqun gözlərin şahidi olursunuz

      Ey düdük sədaları! Ey düdük sədaları!

      İşçi qız, toxuduğun o divar xalısında

      Heyran oldum ürəkdən işlədiyin sənətə,

      Bir gözəllik əsəri verdin bəşəriyyətə.

      Böyüklüyün çoxuna məchul ikən əvvəllər,

      Vurduğun naxışların, qız, ən bahalısında

      Meydana