Илоҳийнома. Шайх Фаридуддин Аттор

      1095     Олиб мактубни Юсуф бағри ёнди,

      Туриб, фарзандлари ёнига борди.

      Келинглар, тонг ели эсмиш, деди ул,

      Бобонгиздин хабар етмиш, деди ул.

      Не дермиз, очдилар мактубни охир,

      Ўпиб, сўнг сурдилар кўзларга бир-бир.

      Ўқиб, мазмунига ҳам етдилар сўнг,

      Чекиб ғам, оҳу фарёд этдилар сўнг.

      Ҳамма кўзларда ҳасрат ёши эрди,

      Не ҳасрат, балки ҳайрат ёши эрди.

      1100     Юсуф фарзандларига таскин айтди,

      Юпатди, сўнг ўзи тахтига қайтди.

      Йиғилди аҳли аркон, бўлдилар жам,

      Арода этдилар шай суфрани ҳам.

      Юсуф кўз ташлабон, амр айлади чун:

      Яъқуб фарзандлари, айтинг, киришсин.

      Уларни ўтқизинглар икки-икки,

      Ака бўлсин ука ёнида токи…

      Улар жуфт-жуфт бўлиб ўлтирди унда,

      Боқиб, Ибни Ямин оҳ чекди шунда.

      1105     Бу маҳфилда у ёлғиз қолмиш эрди,

      Қани, ёнимда Юсуф бўлса, дерди.

      Юсуфни ёд этиб, йиғлар эди ул,

      Юрак, бағрини кўп тиғлар эди ул.

      Чу андин сўрди Юсуф, шоҳи аҳрор:

      Нечун ёшинг тўкарсен мунчаким зор?

      Деди: ёлғиз қолибмен, ғам чекармен,

      Шу боис кўзларимдин ёш тўкармен.

      Бор эрди бир оғам, айрилдим ондин,

      Биз эрдик бир атою бир анодин.

      1110     Йўқолди, бўлди ғойиб, кетди буткул,

      Биров билмас, бугун қайлардадир ул?

      У бўлса менга ҳамдам бўлгай эрди,

      Келиб, ёнимга чун ўлтиргай эрди.

      У ёшлар тўкди боз, этсак хулоса,