Бәби / Дитя. Ильгиз Зайниев
Әйдәгез, аны урап ятыйк. Ул безнең җылыбыз белән җылыныр!
Бәбине урынга яткыралар. Үзләре төрле яклап аны урап алалар. Наира Ялкынга сыена төшә, Алехо белән Бәләкәч бергәрәк яталар. Барысы да әкренләп йокыга тала. Төрле ярыклардан мәчеләр килеп керә. Алар шыпырт кына сөйләшәләр, йомшак кына басып йөриләр.
Рудольф. Йоклыйлар! Менә боларга йортыңны ышандырып кит инде!
Эльба. Әнә урталарында кеше баласы! Әйттем ич, сез ышанмадыгыз!
Виолетта. Затлы таҗлы кош та араларында!
Рудольф. Этләр хәзер кеше баласына табыналармыни?!
Джуди. Аларның нәрсәгә буйсынсалар да кәефләре була!
Рудольф. Юк, бу юкка гына түгел. Димәк, алар нидер эшләргә җыеналар. Безгә тел алырга кирәк!
Эльба. Үзем, үзем! Хәзер Бәләкәчне сөйләтәбез!
Рудольф. Юк, аннан файда чыкмас. Әнә безнең яңа иптәшебез, Алехо! Шул безгә булышыр.
Виолетта. Әйе! Беррәттән канатларын да йолкырбыз!
Рудольф. Туктале син!.. Каяле! Кая! (Барып, Алехоны аралап ала. Алехо торып баскач кына уяна, куркуыннан кычкырмакчы була, аның авызын томалый.) Тс-с! Нигә тавышланасың? (Аны Эльбага таба этә.)
Эльба (шулай ук авызын томалап). Йокыңны бүлдердекме әллә? (Джудига этә.)
Джуди (Алехо кычкырып өлгергәнче авызын томалый). Этләр куенында йоклавы рәхәтме соң?!
Виолетта. Рудольф, аның таҗы!
Рудольф. Без синең канатларыңны йолкырга дип килдек! Син ризадыр бит?!
Алехо баш чайкап җавап бирә, ул бик нык куркуда.
Риза түгел? Нишләп? Жәлмени?.. Алайса, без сораганны эшлисеңме? Эшлисең?! Бик әйбәт! Хәзер мин сине җибәрәм, тик син кычкырмыйсың! Чөнки, кычкырсаң, таҗыңнан колак кагасың! Килештекме? Менә әйбәт! Димәк, бер, ике, өч! (Саклык белән генә аның авызын ача.) Менә афәрин!
Алехо (бик җитди кыяфәткә кергән булып). Йә, нәрсә кызыксындыра инде сезне?
Рудольф. Нишләп этләр бу кеше баласын чыгарып ташламадылар? Нишләргә җыеналар алар?
Алехо. Ә? Шул гына идеме соравыгыз? Һе! Без киләчәк буыннарга бәхетле тормыш әзерләмәкче булабыз!
Рудольф. Ничек итеп?
Алехо. Этләр үзләренең кешеләрен тәрбияләп үстерәләр, һәм ул киләчәктә башка кешеләр белән этләр арасындагы мөнәсәбәтләрне җайларга тиеш булачак.
Рудольф. Әйттем бит…
Эльба. Һәм шуннан ни була?
Алехо. Этләр җәннәттәге кебек кенә яшәячәкләр!
Джуди. Анысы ничек тагын?
Алехо. Теләгәннәрен ашап, теләгәннәрен эчеп. Йомшак диванда бот күтәреп, телевизор гына карап ятачаклар!
Эльба. Анысы нәрсә тагын?
Алехо. О! Телевизор ул – тылсымлы тартма! Үзе кечкенә генә, ә эчендә кем генә юк!
Виолетта. Һәм нишлиләр инде алар?
Алехо. Көнозын синең күңелеңне күрәләр! Җырлыйлар, бииләр, кызык сөйлиләр!
Виолетта. Рудольф, минем дә телевизор карыйсым килә!
Алехо. Эх, кеше белән яшәүнең рәхәтен белсәгез! Иртән – кофе в постель! Тортлар, пироглар, төрле деликатеслар – суши, бәрәңге! Эх!
Эльба. Яшәп тә карыйлар…
Виолетта. Минем дә шулай яшисем килә!
Рудольф. Ярар. Димәк, синең белән болай сөйләшәбез: син безгә этләрнең нишләгәннәрен