Заһирә Гомәрова / Захира Гумарова. Захира Гумарова
шундый
Кесә кирәк, ди,
Күрәсең әнә
Сумка кирәкми.
Әһә, дип кенә
Куйдым да эчтән,
Кесә тегәргә
Керештем кичтән.
Яңа күлмәккә
Зур кесә тектем.
Калын тукыма,
Юан җеп белән
Ныклап беркеттем.
Куансын әни,
Бүләге әзер,
Сумка күтәреп
Йөрмәс ул хәзер.
МИНЕМ ӘНИ
Әй шатланып кайткан әни,
Кочып алды ул мине.
Тиеп-тиеп китә биткә
Әле алган ордены.
Әниемне котлау өчен
Җыелдылар күршеләр.
Орден әнә нинди була,
Күрмәгәннәр күрсеннәр.
Әни калды юашланып,
Батыраер чагында.
Ә йөзендә, орденында
Чын батырлык чагыла.
– Рәхмәт сезгә, күршеләр, ди,
Бер гаилә без һәммәбез,
Бергә тату яшәгәнгә,
Әйбәт бара эшебез.
Кызыма да рәхмәт инде,
Җәй буе үзем белән.
Күпме чөгендер кырларын
Утадык аның белән.
Күзләремә яшьләр тулды,
Чак елап җибәрмәдем.
Чөгендер кебек кызарып,
Ут яна чигәләрем.
Рәхмәт инде әниемә,
Кочып алды ул мине,
Тиеп-тиеп китә биткә
Әле алган ордены.
ДӘҮ БУЛДЫМ
Үстем инде, дәү булдым,
Чәчне дә үзем тарыйм.
Сеңелкәшемне юатам,
Каз бәбкәләрен карыйм.
Инде хәрефләр таныйм,
Нишләп мәктәпкә бармыйм?
Мәктәпкә кереп була, ди,
Җиде яшь тулгач кына.
Тулмаса да керә алам,
Миңа ишек ач кына!
УЛ ШУҢА КЕЧКЕНӘ
Әнием гел миңа,
Үскәнем минем, ди.
Ник минем курчакның
Үскәне күренми?
Әй, минем курчагым
Ашамый һич кенә.
Ул шуңа үсми шул,
Ул шуңа кечкенә.
БҮЛӘГЕМ
Сеңлемә күлмәк тектем,
Чәчәкләр дә беркеттем,
Талчыкмады беләгем,
Матур булды бүләгем.
Туган көнгә бүләкнең
Белдем нинди кирәген.
Истә тоттым сеңлемнең,
Күлмәк кирәк, дигәнен.
Матур-матур күлмәкләр
Күптән тегә беләмен,
Чөнки курчакларыма
Киемнәр гел тегәмен.
Бәлки әле сезгә дә
Яңа күлмәк кирәктер?
Мине оста тегәргә
Курчакларым өйрәтте.
УКЫП БИР
Әбекәем, килсәнә,
Күзлегеңне кисәнә.
Язу язып утырдым,
Дәфтәремне тутырдым.
«Мин зур» диеп йөрсәм дә,
Инде яза белсәм дә.
Укый алмыйм бит әле,
Әби, укып кит әле.
Язылганмы бик оста,
Бу хатым бит космоска.
Әй, укып шатлансыннар,
Үскән дип шаккатсыннар,
Телләрен шартлатсыннар,
Энебез зур үскән дип,
Саг(ы)нып, Җиргә
кайтсыннар.