ДУРР УЛ–МАЖОЛИС. Сайф уз–Зафар Навбаҳорий
кўрсин.
Бу кофирнинг олдида Мусо ва жами халойиқ ҳозир бўлди, Фиръавн деди:
– Эй, Мусо, менинг қудратимни тамошо қил. У Нил дарёсига қараб: “Дарё равон бўл”, – деди. Шу онда Нил равон бўлди. Фиръавн қайси томонга ишора қилса, дарё ўша томонга оқарди. Бу ҳолни Мусо ва барча халойиқ кўрди. Унинг қавмидан бўлган халқнинг баъзилари “Агар Фиръавн Худо бўлмаса, Нил унинг ҳукми билан юрмаган бўларди”, – дейишди.
Байт:
Инояти илоҳни кўрингиз,
Алтофи3 (3Лутфлар, карамлар. Бу ерда “Ҳадя” маносида келяпти) шоҳни кўрингиз…
Мусо алайҳис салом бу ишни кўриб, муножот қилиб деди:
– Илоҳим, иймонга даъват қил, деб буюрдинг, бу ишнинг сабаби недур?
Ўша онда Меҳтар Жаброил тушди ва деди:
– Эй Мусо, Худойингни зоти покида бахиллик йўқ, дўсту душман ҳар на тиласа рад этмас. Фиръавн бўйнига занжир солиб тиладики, истагини рад қилмади, Нил дарёсини унинг ҳукми билан равон қилди. Эй Мусо, сенинг дуойинг билан Фиръавн Нил дарёсида ҳалок бўлғусидир.
Ал–қисса, айтганидек, уни Нилда ҳалок этди.
Ривоят қилишларича, бир куни Мусо алайҳис салом биёбонда юрар экан, ногоҳ Малак–ул–мавт1 (1Ўлим фариштаси, Азроининг лақаби) (Азроил) пайдо бўлиб унга деди:
– Мусо, жонингни олиш учун менга фармон бўлди.
Мусо деди:
– Эй, Азроил, Худойи таоло мени дўстим деган, дўст ўз дўстини жонсиз қилмас.
Меҳтар Азроил бу ҳақда Худойи таоло даргоҳига арз қилди ва яна қайтиб келиб деди;
– Эй Мусо, Рабб–ул–иззат2 (2иззат–икром парвардигори) (Аллоҳдан); “Ҳеч дўст ўз дўстидан жонини аямас, дўст дўстсиз орому қарор топмас”, – деган фармон келди.
Байт:
Кўринг парвонани ўтдин тиярму,
Киши жононадин жонни аярму?
Меҳтар Мусо алайҳис салом сўради:
– Эй Азроил, жонимни қайси еримдан оласан?
Азроил деди:
– Оғзингдан олурман.
Ҳазрати Мусо:
– Бу оғзим билан Тур тоғида роз айтишганман, – деди.
– Унда кўзингдан олурман, – деди Азроил.
– Бу кўзим билан тажаллий нурини кўрганман, деди Мусо.
– Унда қулоғингдан олурман, – деди Азроил.
Мусо эса:
– Қулоғим билан Тур тоғида роз эшитганман, – деди.
– Унда ўнг қўлингдан олурман, – деди Азроил.
– Ҳазрати Мусо:
– Ўнг қўлим билан Таврот китобини олганман.
– Унда оёғингдан олурман, – деди Азроил.
– Оёқларим билан Тур тоғига чиққанман, – деди Мусор.
Малак ул–мавт қайси аъзони айтса, Мусо юқоридаги сингари жавобларни бераверди. Азроил:
– Бориб, Аллоҳу Таолога арз қиламан, – деди.
– Эй Азроил, жон бермак ғоят оғир, – деб ижозат олди–ю, уйига келди. Онаси Ҳазрати Мусони бу ҳолда кўриб:
– Эй кўзимнинг нури, жигаримнинг парчаси, не сабабдан сарғайибсан? – деб сўради.
Мусо деди:
– Эй Каъбаи мақсудим,