Gurbetin Sesi. Анонимный автор

      Telkara, sazlığıyla güzel, görkemli

      Orada taylarla yarıştım.

      Bestepe Bestamak’la âdeta canciğer,

      Senin dünyada bir eşin yok.

      Vatanım, varlığımın parçası.

      Vicdanla insanlığın ölçüsü oldun.

      Kızların kendin kadar güzel, ben ise

      Kucağında büyüdüm yiğit oldum,

      Telkara’m seni özlemek, boynumun borcu,

      Gözyaşımı kuruttun ağladığım zaman.

      Sensin vatanım, yeryüzündeki cennetim!

      Övgülerimi duyar seni soran kimse.

      İki gözümün nurusun, göz bebeğimsin,

      Çamurla oynayan dünkü çocuğu düşün.

      Elli yıl sonra geri döndü sana,

      Kucağına eskisi gibi alır mısın?

      Sana gelir özlem gideririm,

      Sohbet edip analar ve dedelerimle.

      Geldiğimde yarım gönüllü olan ben,

      Dönerim çocukluk yıllarımla.

      Sen benim hayallerime kanat verdin,

      Kucağında hiç ağlamadım.

      Annem gibi avucunla okşadın,

      Yiğit olana kadar güç verdin.

      Vatanım, senden uzağa gidemedim,

      Seninle ikizdir ruhum.

      Senden uzağa gidemem çünkü,

      Göbek bağım sendeyken kesildi.

      Dedemi de, babamı da kucağına aldın,

      Hayatta her zaman ölümle ayrılık vardı.

      Vatanım, uzaklara gitsem dahî,

      Çocukluğum sende kaldı.

      Sayram’ın dibinde derin bir sırrı var,

      Daha gizemli efsanesi, hayran etti beni.

      Solteke, dile getirip kâğıda yazmıştı

      Bir asır geçmiş o günden beri.

      Sayram’ın sırları henüz açılmadı,

      Gizledi onları sır dolu gölün dibine.

      Dalgalar kıyıya yapışır o yüzden

      Âdeta güzel bir kız sarılır birine.

      Âşıklık bir büyük sır oldu gizemli,

      Ayın da, gecenin de şarkısı var gibi.

      Geceler insanı düşüncelerle boğmakta,

      Âdeta sevdiğini kaybeden yâr gibi.

      Sayram’a girersek alır kucağına,

      Farklı bir duygularla öper sizi

      O an yaşarız tüm duyguları

      Kıyıdan görünür efsanenin izi.

      Efsane getirir çeşitli düşünceler,

      Aşk acıları acıtır kalbini.

      Güzellik sembolü Sayram’dır derim ben,

      Kıyıda karşılar duygular rüzgârı.

      Aşk yarasını tedavi etmeyin,

      Yârını kaybeden hüzne sahiptir.

      Sevdiğini kaybetme, bırakma elini,

      “Sevmeyi” kaybetmek, en büyük kayıptır.

      İli nehri huzurlu akan,

      Altında balıklar, pikeler kaynaşan.

      İsmini sevdiğim kutsal nehrim,

      Boynuma astığım vatanımın aynası.

      Suların senin, mücevher bestelerdir,

      Her damlası bulaktır görebilene.

      Kıyında yaşayan dedelerim,

      Sır verir İskitler’den Hunlar’dan.

      Hiç ayrılmamıştım kıyından ben de,

      Şiirimin mısralarını seninle paylaştım.

      Şimdi kıyından uzak kalsam da,

      Beynimde hatıraların canlandı.

      Kıyında kayın ağacı dalları yemyeşil,

      Çadırlar dolu ormanlık alan.

      Senin tertemiz güzelliğini,

      Fark edemez günahı olan.

      Senden beslenir yüksek dağlar,

      Seninle güzeldir bahçeler bağlar.

      Yakana yapışsa yabancı eller,

      Acılar içinde görürsün sen beni.

      Diktiğim ağaç da büyümüş kıyında,

      Onu arar, gelirler evlatlarım benim.

      Gelirler yıkarlar yüzünü suyunla,

      Kıyında sevdiklerini özlerler seninle.

      Ruhuma güç verir coşkun suların,

      Seni nasıl tarif etsem ki yakışsın sana?

      Kıyında kalsam sonsuza dek

      Tek sensin şarkımı söyleyen benim.