do nozdrzech (forma D. lm)— dziś popr. do nozdrzy.
31
fatyga — trud, niewygoda.
32
siedmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) — dziś popr.: siedemdziesiąty.
33
ośmdziesiąty (przestarz. forma liczebnika) — dziś popr.: osiemdziesiąty.
34
machnąć kozła — fiknąć koziołka, zrobić przewrót do przodu.
35
eksperiencja — doświadczenie.
36
eo modo (łac.) — na swój sposób.
37
odbieżać (przestarz.) — odejść, opuścić.
38
duszny (przestarz.) — duchowy, dotyczący duszy.
39
periculum (łac.) — niebezpieczeństwo.
40
sub onere (łac.) — pod ciężarem.
41
desperacja (z łac.) — rozpacz.
42
pogasiwszy pożary — za panowania Jana Kazimierza II (1648–1668) na terenie Rzeczypospolitej wybuchło powstanie Chmielnickiego (1648–1649, 1651–1654), wojna polsko-rosyjska (1654–1667, przerwana w latach 1656–1660) oraz wojna polsko-szwedzka (1655–1660).
43
elekcja — sejm elekcyjny odbył się 19 czerwca 1669 r.
44
jechali (...) koleśno — jechali kolasami, czyli karetami.
45
personat (daw.) — osobistość.
46
sum (łac.) — jestem.
47
gloria et decus (łac.) — chwała i ozdoba; gloria: sława, chwała; decus: zaszczyt, ozdoba.
48
poły — połowy dolnej części ubrania rozpinającego się z przodu.
49
żupan — noszony przez szlachtę staropolski ozdobny strój męski, zapinany z tyłu na haftki lub guziki, ze stojącym kołnierzykiem i wąskimi rękawami.
wasąg — czterokołowy odkryty powóz z bokami z plecionki wiklinowej.
53
sepet (starop.) — kufer a. skrzynia z szufladami; ozdobny mebel do przechowywania kosztowności.
54
przezpieczeństwo — bezpieczeństwo. W tekście zastosowano liczne archaizmy, używając jednak niekonsekwentnie różnych form, np. obok formy „przezpieczeństwo”, pojawia się „bezpieczność”, a także współcześnie obowiązująca forma.
55
rugi (daw.; z niem. Rüge: nagana, staroniem. rouge: oskarżenie) — procedura służąca kontrolowaniu ważności mandatów poselskich w sejmie.
56
skop (daw.) — kastrowany baran.
57
lubo (starop.) — chociaż.
58
indygenat (daw.) — przyznanie obcokrajowcowi obywatelstwa kraju, w którym przebywa.
tumult (daw.; z łac. tumultus: zgiełk, rozruch) — zamieszki (często na tle wyznaniowym); zamieszanie, zamęt; tu forma zdr.: tumulcik.
62
sejm konwokacyjny — zwoływany w okresie bezkrólewia sejm poprzedzający wolną elekcję; ustalano na nim termin i miejsce elekcji, a także kandydatów, spośród których miano wybierać nowego władcę i pacta conventa mające obowiązywać króla. Pierwszy sejm konwokacyjny odbył się w 1573 r. po śmierci Zygmunta Augusta.
63
powołać do laski — w domyśle: marszałkowskiej; wybrać na urząd marszałka sejmu, przewodniczącego obradom.
