Εκκλησιάζουσαι. Aristophanes

      Β’ ΓΥΝΗ

      Καλά τα λες· ας πάμ' εμπρός εμείς η πειό μεγάλες,

      γιατί στην Πνύκα θάρθουνε απ' τους αγρούς και άλλες.

      ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ

      Γρήγορα κάμετ' όμως,

      γιατ' είνε κ' ένας νόμος:

      όσοι στην Πνύκα για να παν πρωί-πρων δεν έβγουν,

      ούτε παλούκι δεν βαστούν στα χέρια τους σαν φεύγουν.

      (Αι γυναίκες μεταμφιέζονται εις άνδρας).

      ΧΟΡΟΣ

      Έφθασ' η στιγμή, ώ άνδρες· στη γραμμή και ξεκινάτε·

      τούτο πάντοτε να λέτε και ποτέ μην το ξεχνάτε·

      είν' ο κίνδυνος μεγάλος αν μας πιάσουνε στη φάκα,

      να σκαρώνουμε τη νύχτα στο σκοτάδι τέτοια φιάκα.

      Α' ΗΜΙΧΟΡΙΟΝ

      Πάμε στη Βουλή, ώ άνδρες. Το μισθό του θα τον χάση,

      όπως είπ' ο νομοθέτης, όποιος το πρωί δεν φθάση

      σκονισμένος, τσιμπλιασμένος [και μ' αχτένιστα μαλλιά],

      και χωρίς να φάη άλλο, παρά μόνο σκορδαλιά.

      Σμίκρυνε, Χαριτωμένη, και συ Δράκοι, ξεκινάτε

      κι' ό,τι πρέπει μη ξεχνάτε,

      μήπως και σας φύγη λόγος, που στο πράμα δεν συμφέρει·

      κι' όταν πάρη ο καθένας και το σύμβολο στο χέρι

      και καθίσουμε στης έδρες σοβαρά και στην αράδα,

      θα ψηφίσου' ό,τι θέλει κάθε μια μας φιλενάδα —

      ώ τι λάθος, πω, πω, πω!

      φίλος, ήθελα να ειπώ!

      Β' ΗΜΙΧΟΡΙΟΝ (δεικνύων προς αριστερά)

      Έχε' από κει το νου σας· σπρώχτε τους να φύγουν, όσοι

      άρχον' απ' την πόλι νύχτα και προτού να ξημερώσει,

      μόνον το μισθό να πάρουν,

      και να κάτσουν να λιμάρουν.

      Γιατ' οι Βουλευταί μας πρώτα είχαν έθιμο καλό·

      και κανένας δεν τολμούσε να ζήτηση οβολό·

      κι' όλοι έπαιρναν μαζύ τους, στον καιρό του Μυρρωνίδη,

      έν' ασκί νερό, ψωμάκι, τρεις εληές κ' ένα κρομμύδι.

      Σήμερα, για να σκεφθούνε στης πατρίδος το καλό,

      θέλουνε κ' ημεροδούλι, λες και κουβαλούν πηλό.

      (Απέρχονται γυναίκες και χορός προς αριστερά, μετημφίεσμέναι εις άνδρας και ψάλλουσαι).2