Ο Σινάνης: Κωμωδία εις πέντε πράξεις. Demetrios Konstantinou Vyzantios
[Καθ' εαυτόν] από τα πολλά που με δίνεις … [προς τους δύο] κοπιάστε και τώρα έρχομαι στα εργαστήρια σας …
Φαρ. Εγώ πίσω δεν το πηγαίνω το σερβιτζιάλι … εδώ θα το χύσω … [σφίγγει την σύριγγα].
Σιν. Όξου, όξου … εφ … βρώμισες κόσμο, βάι!! γιατί έχυσες άδαμ; εφ …. ούλα Μουζάνας έκαμε τούτα …έννοια σου κιοπόγλου .. εγώ σε φκιάνω·
Μπαρ. Κι εγώ της αβδέλαις πίσω δεν της πηγαίνω…..
[τας χύνει.]
Σιν. Μη, μη, μη … τον κόσμο τα πιάσουνε τώρα … μάζωξε τζανούμ, μάζωξε ..
Μπαρ. Με πλερώνεις;
Σιν. Αμάν, μάζωξε, πλερόνω … να να να, μια στα ποδάργια μου κοντά περπατεί· [φεύγει ολίγον] πιάσαι πιάσαι· να ένα γρόσι, πιάσαι και την άλλη …
Μπαρ. Ε τώρα της μαζώνω [τας συνάζει.]
Σιν. Κοπιάστε στο καλό, φταίξιμο ντικό σας ντεν είναι … εγώ ηξέρω ποιος φταίει … μπελά μου ηύρα σήμερα … [προς τον Μουζάναν] βρε Μουζάνα, φύγανε;
Μουζ. Φύγανε, φύγανε …
Σιν. Βρε μασκαρά, εγώ γιατρό σε είπα να φέρης, γιόξαμ Σπετζιάρη,
Μπερμπέρη, συρίγγες αβδέλλαις; έννοια σου κιοπόγλου κιοπέκ!
Μουζ. Εγώ δε φταίγω … ο γιατρός σας.
Σιν. Διάβολος να πάρη και σένα και γιατρό μαζή …. άιδε γκρεμίσου, να μη δγιούνε μάτια μου εσένα πγια.
Μουζ. Ορισμός σας αφέντη [αναχωρεί].
ΣΚΗΝΗ ΙΑ'
Ο Σινάνης μόνος, έπειτα ο Καλαμπάκος.
Σιν. Κεφάλι μου καζάνι κόπηκε .. Μπερπέρι, Σπετζιάρη έφερε Μουζάνας· έδιωχνα εγώ τώρα, άμμα πιο φτεινό δούλο δε βρίσκω … τώρα μπογιά παράγγειλα .. κομμάτι ακριβό είναι αμά τι τα κάμω πγια .. άλλα γρόσια δε δίνω γιατρό.
Καλ. (εισέρχεται αιφνιδίως) Αυθέντα δούλος σας.
Σιν. Πολύ άργησες άδαμ, τι γένηκες; μάτγια μου στο δρόμο απομείνανε.
Καλ. Παράδερνα χαλεύωντας για να σ' ούβρω γυναίκα.
Σιν. Ηύρες; άφεριμ. λέγε να δγιω.
Καλ. Σ' ούβρικα μια καλή, όμορφη, φτωχούλα.
Σιν. Όχι όχι.. φτωχή δε τέλω, συκόνει μύτη της απάνου.
Καλ. Άλλη μια αρχοντοπούλα εύμορφη μα ψύχα, ψύχα της πονούν τα μάτια.
Σιν. Σακίν μπας κ' είναι τζιμπλού; ντε τέλω.
Καλ. Άλλη μια καλή, μα ψύχα μεγάλη.
Σιν. Πόσω χρονώ είναι;
Καλ. Σαράντα πέντε απ' αύτου κι απ' αύτου:
Σιν. Γριά είναι άδαμ .. όχι τζάνουμ. όχι! τέλω νια, όμορφη, νοικοκαιρά, αρχόντισσα
Καλ. Αμ άφκε να παραδείρω κι αλλού σιά κείθε κατά τον αρχοντομαχλά
Σιν. Χα … ναι εκεί που είναι ούλο ψιλολογιά.
Καλ. Πάγω τώρα… άμ' δε μ' δίνεις ψίχα ψλούρα;
Σιν. Τι τα πη ψιλούρα;
Καλ. Παράδες.
Σιν. Σαν εύρης γυναίκα κ' ύστερα, δίνω
Καλ. [καθ' εαυτόν] Αι βρε διαβόλου τζιμπούρ … χαντάκωμα π' ούθελες να σε ξεράχιαζε κανείς κείθε κατά τα μέρη μας, να σ' κάμ' να δγης τ' άστρ' ανάποδα· (προς τον Σινάνην) δούλος σας αφέντη … και ταχιά σ' ούρχομαι. (αναχωρεί·)
Σιν. Στο καλό, στο καλό.
ΣΚΗΝΗ ΙΒ'
Ο Σινάνης μόνος έπειτα ο Ροδάνης
Σιν. Καλαμπάκος γυναίκα ντε τα μ' εύρη .. άλλη πόρτα να χτυπήσω· τέτοιαις δουλειαίς γυναίκες της κάμουνε … εγώ γυναίκα καμμιά τέτοια δε γνωρίζω .. τι να κάμω αρτίκ; πγια ό,τι είναι κισμέτι τα γένει.
Ροδ. (εισέρχεται αιφνιδίως) Κ' έν ιξέρω τι ώρα ν' άναι για να σας χαιρετήσω.
Σιν.