Zabawy logopedyczne na cztery pory roku. Dorota Krupa
z dziećmi.
Scenariusz 7
Cele:
– Gimnastyka narządów mowy – usprawnianie języka.
– Regulowanie mocy wydechu (słaby – mocny).
– Nauka połykania.
– Prawidłowe wybrzmiewanie samogłosek o, a, e, u, i.
– Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej.
– Ćwiczenie pamięci słuchowej.
– Usprawnianie grafomotoryki.
Pomoce:
– miś – pacynka lub maskotka,
– woda niegazowana i kubeczki,
– kartki z bloku rysunkowego i kredki,
– jesienne liście i kasztany.
Przebieg zajęć:
1. Powitanie misia. Dzieci siedzą w kole, prowadzący przedstawia Misia Łatka.
2. Opowiadanie Jak miś spędził wczorajszy dzień?
Miś obudził się wczesnym rankiem, przeciągnął się i zaczął głośno ziewać (prowadzący pokazuje Energetyczne ziewanie, a dzieci go naśladują). Następnie sięgnął po kubek z wodą i napił się kilka łyków (dzieci piją wodę z kubeczków). Ostatni łyk wody miś połknął, odsłaniając w uśmiechu zaciśnięte zęby (demonstracja prawidłowego połykania, dzieci próbują zrobić tak samo). Muszę teraz umyć zęby – pomyślał miś. Nie miał szczoteczki, więc umył zęby językiem (oblizywanie językiem górnych i dolnych zębów od zewnątrz i od wewnątrz przy otwartych ustach, kilka razy). Później wyssał ze słoika miód (przysysanie języka do podniebienia). Wreszcie wyjrzał przez okno i zobaczył słoneczko, małą chmurkę, większą chmurkę i dużą chmurę (rysowanie oburącz w powietrzu). Uśmiechnął się i postanowił pójść na spacer do parku.
3. Spacer misia – zabawa ruchowa.
Dzieci wstają, biorą się za ręce, tworzą koło. Prowadzący śpiewa piosenkę i pokazuje odpowiednie ruchy, dzieci go naśladują.
Idzie miś do przodu, idzie miś do tyłu.
Klaszcze, bo mu jest wesoło.
Skacze, bo mu miło.
Miś spacerował, podziwiał drzewa przybrane w żółte, czerwone i brązowe liście, zbierał lśniące kasztany. Nagle zerwał się wiatr. Początkowo był słaby, później coraz mocniejszy (dzieci biorą listki, dmuchają na nie najpierw delikatnie, później coraz mocniej). Miś zmarzł i dostał kataru.
4. Nauka wierszyka Katar misia.
Prowadzący mówi wierszyk, ilustrując go gestami, zachęca dzieci do wspólnej deklamacji i gestykulacji.
Katar misia
Mały miś był na spacerku,
Lecz zapomniał o sweterku.
Było zimno i wiatr wiał,
Misio zimne łapki miał.
Zimne plecy, zimne nogi,
A do domu kawał drogi.
Katar misia – cap! – za nos.
A psik! A psik! – nos dał głos.
Kiedy zimno na spacerku,
Nie zapomnij o sweterku.
5. Emisja samogłosek w izolacji i w grupach.
Kichamy razem z misiem:
A-psik, o-psik, e-psik, u-psik.
Do chorego misia przyjeżdża karetka: iuiuiu, eoeoeo.
Miś dostał lekarstwo, wyzdrowiał i przyszedł powiedzieć dzieciom o tym, jak pięknie wygląda park jesienią, oraz o tym, żeby wybierając się na jesienny spacer, nie zapomniały o sweterku.
6. Rysowanie jesiennego drzewa – dobieranie i nazywanie „jesiennych” kolorów.
Scenariusz 8
Cele:
– Bogacenie słownictwa z zakresu: jesień, zima.
– Usprawnienie aparatu artykulacyjnego.
– Wydłużanie fazy wydechowej.
– Kształcenie słuchu muzycznego i poczucia rytmu.
– Kształcenie analizy i syntezy sylabowej.
– Wyrabianie sprawności ruchowej i koordynacji słuchowo-ruchowej.
– Utrwalanie prawidłowej wymowy głoski „sz” w sylabach w pozycji nagłosowej wyrazów.
– Ćwiczenie sprawności manualnej.
Pomoce:
– obrazki przedstawiające jesień i zimę,
– instrumenty perkusyjne: bębenek, kastaniety, tamburyn,
– kartki papieru pocięte w paski,
– rysunki przedmiotów, których nazwy zaczynają się głoską „sz” (szafa, szyna, szynka, szalik, szuflada, szachy),
– kostka ze ściankami oklejonymi obrazkami z „sz”,
– obrazki do kolorowania (wyrazy z „sz” w nagłosie) (zob. zał., s. 31).
Przebieg zajęć:
1. Integracja grupy – dzieci mówią swoje imiona, dzieląc je na sylaby.
2. Rozmowa o aktualnej i przyszłej porze roku.
– Zmiany w przyrodzie jesienią i zimą.
– Przygotowania zwierząt do zimy.
3. Wyodrębnianie charakterystycznych cech każdej z pór roku – dobieranka obrazkowa.
4. Zabawa ruchowa.
Naśladowanie poruszania się zwierząt przy zmianie akompaniamentu:
– niedźwiedzie – „człapią” w rytm uderzeń bębenka,
– zające – kicają obunóż – kastaniety,
– wiewiórki – skakanie z nogi na nogę – trójkąt,
– wróbelki – bieg z wymachami ramion (ćwir, ćwir) – tamburyn.
5. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego, ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne.
Bajka Jak miś szykuje się do snu zimowego.
Miś je miód (mlaskanie), oblizuje się (oblizywanie warg), myje zęby i podniebienie językiem, cmoka z zadowoleniem (dzieci robią to samo), zasypia (wdech nosem i wydech ustami) i chrapie (na wdechu i na wydechu). Tymczasem na dworze wieje wiatr (dmuchanie na pociętą kartkę), drzewa szumią na wietrze (szsz…), drzewa rozmawiają ze sobą (szu, szo, szy, sza, sze).
6. Ćwiczenia artykulacyjne:
– Nazywanie przedmiotów w których nazwie jest „sz” w nagłosie (szafa, szuflada, szalik, szachy, szyna, szynka).
– Zabawa kostką z naklejonymi obrazkami. Dzieci rzucają do siebie kostką. Do kogo trafi – ten nazywa obrazek, który jest na kostce.
7. Ćwiczenia sprawności manualnej – kolorowanie kredkami obrazków z „sz” w nagłosie.
8. Pożegnanie dzieci.
ZIMA