Miasto na skrzyżowaniu mórz i kontynentów. Отсутствует

Miasto na skrzyżowaniu mórz i kontynentów - Отсутствует


Скачать книгу
Βέρροιαν.

217

 Beroa (Beroja, obecnie Veria w północnej Grecji), miasto położone u stóp góry Bermios w prowincji Macedonia I, 73 km na południowy zachód od Tesaloniki – cf. E. Oberhummer, Beroia, [in:] RE, Bd. III, kol. 304–306.

218

 Filostorgiusz, IX, 8, s. 119.

219

 Sokrates, V, 10, s. 284; Sozomen, VII, 12, s. 315–316.

220

 Literatura poświęcona osobie Jana Chryzostoma jest bardzo bogata, stąd pozwolę sobie odesłać Czytelników jedynie do dwóch monografii jemu poświęconych: Ch. Baur, Der heilige Johannes Chrysostomus und seine Zeit, Bd. I–II, München 1929–1930 (nadal podstawowe opracowanie) oraz J.N.D. Kelly, Złote usta. Jan Chryzostom  asceta, kaznodzieja, biskup, tłum. K. Krakowczyk, Bydgoszcz 2001.

221

 Palladiusz, Dialog o życiu Jana Chryzostoma, 8, s. 230; Focjusz, Biblioteka, 59, s. 52–57; Sokrates, VI, 15, s. 336–338; Sozomen, VIII, 17, s. 371–373. Cf. I. Milewski, Depozycje i zsyłki biskupów…, s. 151–154; J.N.D. Kelly, Złote usta…, s. 225–240.

222

 Sokrates, VI, 16, s. 338–339; Sozomen, VIII, 18, s. 373–374.

223

 Palladiusz, Dialog o życiu Jana Chryzostoma, 3, s. 39. 11, s. 14–17; Sozomen, VIII, 22, s. 379; Teodoret, Historia kościelna, V, 34, s. 335.

224

 Pityus, na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego, położone ok. 75 km na północny zachód od Suchumi w Abchazji, ponad 1100 km drogą morską od Konstantynopola – cf. E. Diehl, Pityus, [in:] RE, Bd. XX, kol. 1883–1884.

225

 Palladiusz, Dialog o życiu Jana Chryzostoma, 11, s. 120–156; Sokrates, Historia kościelna, VI, 21, s. 344–345; Sozomen, VIII, 28, s. 389; Teodoret, Historia kościelna, V, 34, s. 335–336.

226

 O losach Nestoriusza cf. E. Wipszycka, Kościół w świecie późnego antyku, Warszawa 1994, s. 204–218; R. Kosiński, Dzieje Nestoriusza, biskupa Konstantynopola w latach 428431, [in:] U schyłku starożytności. Studia źródłoznawcze, t. VII, red. P. Janiszewski, R. Wiśniewski, Warszawa 2008, s. 30–63.

227

 Sokrates, VII, 29, s. 377–378; Barhadbesabba z Arbaïa, Historia kościelna, 20–21, s. 521, 529–531.

228

 ACO, t. I, 1, 2, s. 54–64; cf. A. de Halleux, La première session du concile dÉphèse (22 juin 431), ETL 69, 1993, s. 79–81.

229

 Nestoriusz, Księga Heraklidesa, s. 374–384.

230

 ACO, t. I, 1, 7, s. 71, a także Nestoriusz, Księga Heraklidesa, s. 387; Nestoriana, s. 194, Barhadbesabba z Arbaïa, Historia kościelna, 25, s. 555–556.

231

 Cf. G.A. Bevan, The Last Days of Nestorius in the Syriac Sources, JCSSS 7, 2007, s. 40. Inaczej chociażby J. McGuckin (Saint Cyril of Alexandria and the Christological Controversy. Its History, Theology, and Texts, New York 2004, s. 106), który niesłusznie uważa, że cesarz nie tylko deponował, ale i skazał Nestoriusza na wygnanie.

232

 ACO, t. I, 1, 7, s. 164–165.

233

 ACO, t. I, 4, s. 170 oraz Kallinik, Żywot Hypacjusza, 39, 1, s. 232.

234

 CTh, XVI, 5, 66 oraz CJ, I, 5, 6. Cf. także tekst grecki w ACO, t. I, 1, 3, s. 68.

235

 ACO, t. I, 1, 3, s. 67 oraz ACO, t. I, 4, s. 66. W czasach Nestoriusza Petra leżała na terenie Palestyny Trzeciej, której była stolicą – cf. W.E. Kaegi, A. Kazhdan, Petra, [in:] ODB, vol. III, s. 1642–1643.

236

 Szczegółowe omówienie wątpliwości odnośnie do datacji wygnania Nestoriusza in: G.A. Bevan, The Case of Nestorius: Ecclesiastical Politics in the East, 428451 CE, Toronto 2005, s. 274–278 (dysertacja doktorska).

237

 Wielka Oaza (obecnie Khargêh), położona na Pustyni Libijskiej w Egipcie, ok. 200 km na zachód od Nilu – cf. J. Ball, Khargah Oasis. Its Topography and Geology, Cairo 1900.

238

 Według fragmentu listu Nestoriusza do namiestnika Tebaidy, miał on zamieszkiwać w Oazie zwanej Oazą Ibisa, cf. Ewagriusz Scholastyk, I, 7, s. 14, 25 i 15, 23.

239

 ACO, t. II, 1, 1, s. 191.

240

 ACO, t. II, 2, s. 78.

241

 Nestoriusz, Księga Heraklidesa, s. 494–495; Liberatus, XII, 75, s. 118; Marcelin Komes, s.a. 449, s. 19: in Epipam exulatus est. Cf. H. Chadwick, The Exile and Death of Flavian of Constantinople. A Prologue to the Council of Chalcedon, JTS 6, 1955, s. 19–20; K. Ilski, Sobory w polityce religijnej Teodozjusza II, Poznań 1992, s. 22–23, przyp. 71. Cf. I. Milewski, Depozycje i zsyłki biskupów…, s. 362. Hypaipa, miasto i biskupstwo w Lidii położone na drodze wiodącej z Efezu do Sardes, u stóp góry Aipos – cf. L. Bürchner, Hypaipa, [in:] RE, Bd. VIII, kol. 195–196.

242

 Już Eduard Schwartz w pracy Publizistische Sammlungen zum acacianischen Schisma, München 1934, s. 174, przyp. 3 doszedł do wniosku, że Flawian zmarł w lutym 450 r. Teza ta, długo pomijana milczeniem, została gruntownie rozważona przez H. Chadwicka, The Exile and Death of Flavian of Constantinople…, s. 19–34, który chociaż odrzuca argumenty Schwartza i wyraźnie nie opowiada się za tym, to jednak wydaje się popierać wysuniętą przez niego datę śmierci Flawiana i wspiera ją nowymi argumentami.

243

 O Akacjuszu i jego konflikcie z Bazyliskosem cf. R. Kosiński, Dzieje Akacjusza, patriarchy Konstantynopola w latach 471489, USS 9, 2010, s. 63–97.

244

 O Eufemiuszu cf. R. Kosiński, Euphemios, Patriarch of Constantinople in the Years 490496, JÖB 62, 2012, s. 57–79.

245

 Pseudo-Zachariasz, Historia kościelna, VI, 4, s. 5–6; Teofanes, AM 5981, s. 133. Według Pseudo-Zachariasza Eufemiusz miał kształcić się w Aleksandrii. Liberatus, XVIII, 127, s. 132, podaje z kolei Aleksandrię jako miejsce jego urodzenia, co wynika zapewne z pomieszania przez niego informacji zawartych u Pseudo-Zachariasza.

246

 Teodor Lektor, 440, s. 122. Ewagriusz Scholastyk, III, 23, s. 121, wspomina z kolei o czterech miesiącach biskupich rządów Frawity. Cf. E. Schwartz, Publizistische Sammlungen zum acacianischen Schisma, s. 213, zwłaszcza przyp. 2; Ph. Blaudeau,


Скачать книгу