Współczesna Terapia Bańkowa. Shannon Gilmartin
„rozgrzany do białości”).
Na poniższych zdjęciach obserwujemy pacjentkę, która odczuwała ból w górnej części prawego barku i szyi. Skarżyła się też na złe samopoczucie ogólne po powrocie z podróży po bardzo mroźnych krainach.
Oto jak opisała ona swoje pierwsze doświadczenie z bańkami:
„Po zabiegu czułam się o wiele lepiej. Początkowo dokuczał mi dyskomfort, ale szybko ustąpił ogromnej uldze. Mięśnie rozluźniły się, a ból w karku znacznie złagodniał. Po raz pierwszy od wielu dni dobrze spałam, a kiedy obudziłam się, nie było mi zimno. Czułam ciepło i ogromne ukojenie”.
OBRAZ 1, PRZED ZABIEGIEM GODZINA 14:08
Zwróćmy uwagę na żółty kolor w górnej części prawego barku oraz na oznaczone białym kolorem napięcie w karku. Okolice piersiowego odcinka kręgosłupa również wykazują objawy podrażnienia (jaśniejszy zielony kolor wzdłuż kręgosłupa i na prawo od niego). Ponadto widać napięcie w niższych mięśniach barkowych i mięśniach wokół kręgosłupa, podrażnionych w wyniku bólu odczuwanego przez pacjentkę w wyższych partiach mięśni. Można też zauważyć brak równowagi krążenia.
OBRAZ 2, PO PIERWSZYM POSTAWIENIU BANIEK. GODZINA 14:11
Postawiono sześć baniek stacjonarnych (po trzy po obu stronach kręgosłupa), od karku po środek odcinka piersiowego. Brak większych zmian, ale odnotowano niewielkie ochłodzenie. Warto zwrócić uwagę na dwa okrągłe obszary niebieskie w środkowej części pleców, w miejscu, w którym postawiono dwie największe bańki.
OBRAZ 3, PO 10 MINUTACH PRZESUWANIA BANIEK POWOLNYMI RUCHAMI PO CAŁYCH PLECACH, PRZY ZASTOSOWANIU PODCIŚNIENIA LEKKIEGO DO ŚREDNIEGO. GODZINA 14:21
Widać znaczący wzrost temperatury na powierzchni ciała, ze względu na zwiększone ukrwienie. Ponadto można zauważyć obniżenie aktywności w okolicy karku.
OBRAZ 4, PO ZDJĘCIU BANIEK (ODPOCZYNEK PO ZABIEGU). GODZINA 14:24
Po odstawieniu baniek, kiedy organizm był w stanie w ciągu kilku minut przetworzyć bodźce, wystąpiło lepsze ukrwienie. Rozszerzenie naczyń w sposób naturalny wzmocniło krążenie w tej okolicy.
OBRAZ 5, PO ZDJĘCIU BANIEK, KRĄŻENIE SŁABNIE PO ZABIEGU. GODZINA 14:30
Bez trudu można zauważyć równomierny rozkład krążenia, zmniejszone napięcie w miejscach, w których wcześniej występował ból, a także wzdłuż środkowego odcinka piersiowego kręgosłupa.
ROZDZIAŁ 3
Terapeutyczne działanie na poszczególne układy organizmu
Budowa anatomiczna człowieka jest niesłychanie skomplikowana, a organizm działa wyjątkowo harmonijnie. Złożona budowa poszczególnych układów jest tematem niezliczonych dzieł i badań naukowych, a także obiektem zainteresowania wyspecjalizowanych dyscyplin medycznych.
Choć mogłoby się wydawać, że w trakcie stawiania baniek obiektem terapii jest jeden układ, w rzeczywistości wpływają one na wiele innych. W tym rozdziale omówimy w dość ogólny sposób, jak każda warstwa tkanki, każde naczynie i każdy narząd są ze sobą powiązane. Dowiemy się także, dlaczego nie istnieje jedna metoda stosowania baniek na każdą dolegliwość i dlaczego w wypadku każdego pacjenta stawia się je nieco inaczej. Weźmy za przykład mechanizm regulowania wewnętrznej temperatury ciała. Obejmuje on kilka układów (mięśniowy i krwionośny oraz powłokę ciała), a stawianie baniek może bezpośrednio wpłynąć korzystnie na nie wszystkie – w sposób bardzo logiczny i spójny. Ponieważ bańki działają na około 10 cm w głąb ciała, mogą wpływać na każdy układ, choć w różnym stopniu, na przykład mocniej na układ krwionośny niż na rozrodczy. Warto pamiętać o potencjalnie korzystnym wpływie baniek na cały organizm.
Uwaga
Omawiamy tu szczegółowo wyłącznie te aspekty stawiania baniek, które znacząco wpływają na poszczególne układy organizmu. W tym rozdziale wyjaśniamy prostym językiem to, co zachodzi w organizmie, problemy, jakie mogą się pojawić, a także to, w jaki sposób bańki pomagają nie tylko na konkretne dolegliwości, ale i na ogólny stan zdrowia.
Oto cztery podstawowe rodzaje tkanek w ludzkim ciele:
• nabłonkowa
• łączna
• mięśniowa
• nerwowa
Tkanka nabłonkowa i łączna występują w kilku układach organizmu. O ile nie wspominamy w tej książce konkretnie o tkance mięśniowej, omawiamy głównie dwa następujące rodzaje tkanek:
Tkanka nabłonkowa
• Pokrywa całe ciało (naskórek).
• Wyścieła niektóre narządy wewnętrzne, naczynia krwionośne i jamy ciała, a także każdy narząd, który wystawiony jest na działanie czynników zewnętrznych, na przykład jamę ustną i przełyk.
• Otacza gruczoły (na przykład wydzielania wewnętrznego i zewnętrznego).
Funkcje: Tkanka nabłonkowa tworzy naskórek stanowiący zewnętrzną warstwę skóry, która ochrania wewnętrzne środowisko organizmu. Tutaj pod wpływem słońca powstaje witamina D. Komórki nabłonkowe wchłaniają substancje odżywcze w jelicie cienkim. Nabłonek dróg oddechowych odfiltrowuje to, co nie powinno trafiać do organizmu – na przykład kurz z powietrza. Komórki nabłonkowe wydzielają rozmaite substancje, takie jak enzymy i hormony. Wydzielają też płyny ustrojowe – na przykład pot z gruczołów potowych. Ponadto uczestniczą w wymianie płynów, w tym krwi, w naczyniach włosowatych.
Tkanka nabłonkowa jest pozbawiona naczyń krwionośnych, a substancje odżywcze pobiera z naczyń z nią sąsiadujących. Jej jedna powierzchnia jest wolna, a druga przylega do warstwy tkanki łącznej.
Tkanka łączna
• Tkanka łączna jest najbardziej zróżnicowną tkanką organizmu.
• Istnieje w niej dużo przestrzeni międzykomórkowej.
Budowa komórkowa tkanki łącznej
Funkcje: Tkanka łączna zapewnia podporę narządom i chroni poszczególne elementy organizmu, rozprowadza substancje odżywcze, wspiera odporność i przeciwdziała utracie krwi (poprzez stymulację mechanizmu krzepnięcia). Przeważnie jest bardzo silnie ukrwiona. Z powodu dużej ilości przestrzeni międzykomórkowej przemieszcza się przez nią dużo materiału międzytkankowego (na przykład wynaczyniona krew), który może zostać uwięziony w jej strukturach.
Tkanka łączna stanowi zrąb szpiku kostnego, skóry właściwej, powięzi powierzchownych i głębokich (czyli tkanki włóknistej, która utrzymuje ciało w jedności), tkanki tłuszczowej (która magazynuje energię i zapewnia amortyzację), kości, chrząstek, więzadeł, ścięgien i innych wytrzymałych struktur tkanki łącznej, takich jak rozcięgna i okostna (zob. następna strona).
Najważniejsze tkanki łączne
Więzadła najczęściej łączą kości między sobą.
Ścięgna łączą mięśnie