Retoryka. Отсутствует
celu w komunikacji; druga zaś koncepcję i zespół zachowań werbalnych i niewerbalnych składających się na sposób, w jaki osiąga się cel cząstkowy. W jednej strategii komunikacyjnej może występować wiele taktyk perswazyjnych (Jabłońska-Bonca 2003: 128).
8
Różne definicje entymematu i dogłębne objaśnienie problemów dotyczących tej formy argumentowania zob. M. Skwara (2001: 365–400).
9
Egzemplifikacja schopenhauerowskich „sposobów” w publikacji M. Kochan (2005).
10
M. Rusinek zauważa, że autorzy opracowań poświęconych dwudziestowiecznej retoryce wśród nurtów występujących w jej obrębie wymieniają także „naukę kompozycji tekstu”.
11
Takie znaczenie słowa „kompozycja” można znaleźć w Słowniku języka polskiego: „układ, budowa, pomysł dzieła sztuki (utworu literackiego, muzycznego, plastycznego)”. (Słownik języka polskiego 1999: 918)
12
Np. „Stary nauczyciel zadawał uczniom pytania. Jego zmęczona twarz wyrażała znużenie. Mówił wolno i wyraźnie akcentował każde słowo”. (Wolańska 2003: 122)
13
„Tytuł jest czymś wspólnym dla literatury i publicystyki, wymyślają go pisarze, eseiści, historycy literatury, recenzenci, sprawozdawcy, depeszowcy. Tytuł to także odpowiedzialność za słowo, dowód trafności i służebności myślenia lub na odwrót – niestaranność, bylejakość, lekceważenie odbiorcy. Tytuł wzmacnia bądź osłabia nasze intencje, jest więc zawsze trudnym egzaminem dla piszącego”. (Bortnowski 1999: 19); „Początek wypowiedzi powinien być jednym z najciekawszych jej ustępów”. (Pisarek 2002: 182).