Krew to włóczęga. James Ellroy
trwało krótko. Kapłan się spieszył. Burzowe chmury oznaczały deszcz w każdej chwili. W mowie pogrzebowej pojawiły się metafory nawiązujące do niebiańskich pól golfowych.
Janice Hartnett Lukens Tedrow: 1921–1968.
Przybyli Carlos Marcello i Dwight Holly. Przyszedł Farlan Brown. Drakula przysłał pięć tysięcy w kwiatach. Pojawiła się połowa caddych z Wydm i Piasków.
Wayne trzymał się z tyłu. Już docierało suche powietrze. Na cmentarzu obowiązywała segregacja. Droga oddzielała sekcję białych od sekcji czarnych. Biali grabarze pracowali po białej stronie. Czarni grabarze pracowali po czarnej stronie. Grabarzami na pogrzebie pani Tedrow byli rozdający w blackjacku. Mieli na sobie czerwone kamizelki, muszki i daszki. Pod groźbą deszczu bardzo się wiercili.
Numer z niebiańskimi polami golfowymi był przydługi. Wayne spojrzał na drugą stronę drogi. Zaczynało się wielkie nabożeństwo. Limuzyny, karawan, ciężarówka z platformą wypełniona różami. Tłumy czarnych ludzi w czerni.
Wayne podszedł. Ludzie zwrócili na niego uwagę. Zobaczył tabliczkę przymocowaną do sztalug. Zawierała datę i nazwisko zmarłego: pastor Cedric D. Hazzard.
Karawan zaparkował nieopodal. Czterech mężczyzn zdejmowało trumnę. Podszedł kapłan i otworzył drzwi pasażera. Wysiadła czarna kobieta. Kapłan jej nadskakiwał. Zbywała go drobnymi uśmiechami i gestami.
Miała na sobie czarną suknię z krepy, toczek bez woalki. Spojrzała na drugą stronę drogi i zobaczyła Wayne’a. Przez chwilę patrzyli sobie w oczy.
: 20.08.1968. Nagłówek i podtytuł z „Seattle Post-Intelligencer”:
ROŚNIE POPARCIE NIXONA W SONDAŻACH PO KONWENCJI
Były Wiceprezydent Zwiększa Przewagę Nad Prawdopodobnym Kandydatem Demokratów Humphreyem
: 20.08.1968. Nagłówek i podtytuł z „Milwaukee Sentinel”:
W PIERWSZEJ TURZE GŁOSOWANIA
PRZEWIDUJE SIĘ PRZEWAGĘ HUMPHREYA
„Spodziewane Zamieszki Hipisowskie Na Konwencji” – Mówi Jeden z Najważniejszych Ludzi w Chicagowskiej Policji
: 21.08.1968. Podtytuł z „Des Moines Register”:
„Hipisi, Jipisi i Co Jeszcze” – Funkcjonariusze Oddziałów Prewencyjnych Mówią, Że Są Przygotowani
: 21.08.1968. Artykuł z „Las Vegas Sun”:
WIELKA GOLFISTKA, WIELKA DAMA
Janice Tedrow w poniedziałkowy poranek spoczęła na Wisteria Cemetery. Flagi w każdym klubie golfowym w Las Vegas zostały spuszczone do połowy masztu ku czci kobiety, która dziewięciokrotnie wygrała mistrzostwa klubowe pań, sześciokrotnie mistrzostwa pań klubu Piaski, czternastokrotnie mistrzostwa pań klubu Riviera i była zwyciężczynią rozgrywek Polio Drive Scramble hrabstwa Clark nieprzerwanie od 1954 roku.
„Janice Tedrow grała w golfa z zerowym handicapem, nawet kiedy cierpiała na nieuleczalny nowotwór” – powiedział jej lekarz, doktor Steve Mandel. „To talent i siła woli”. Rzesze żałobników na uroczystościach żałobnych zasilili liczni caddy, i wiadomo, że przyszli, ponieważ ta kobieta była prawdziwą mistrzynią z umiejętnością kontaktowania się ze zwykłymi ludźmi.
Janice Lukens pochodziła z niewielkiego miasteczka w Indianie. W 1947 roku poślubiła inwestora i przedsiębiorcę z branży nieruchomości Wayne’a Tedrowa i wkrótce trafiła do Królowej Pustyni, gdzie należała do licznych komitetów dobroczynnych i rozgrywała najbardziej zacięte pojedynki kobiecego golfa, jakie widziała Nevada. Rok 1968 okazał się tragiczny dla rodziny Tedrowów. W czerwcu na atak serca zmarł Wayne Tedrow, a teraz przedwcześnie odeszła czterdziestosześcioletnia Janice.
„Niezbadane są wyroki Boże” – powiedział naszemu reporterowi pastor G. Davis Kaltenborn po uroczystościach żałobnych. „Dlatego właśnie wybrałem golf jako oś tematyczną mowy pożegnalnej. Życie to nieprzewidywalna wyprawa ku niepewnemu końcowi. Po pogrzebie podzieliłem się tym spostrzeżeniem z pasierbem pani Tedrow, a on odrzekł, że doskonale to rozumie”.
Spoczywaj w pokoju, Janice. Starter w Wydmach powiedział mi, że kiedy po raz ostatni grałaś w golfa na tej ziemi, miałaś cztery birdie. Już widzę tam pośród chmur wiele rundek ukończonych poniżej para.
: 21.08.1968. Artykuł z „Las Vegas Sun”:
MORDERSTWO I SAMOBÓJSTWO
WSTRZĄSA MURZYŃSKĄ SPOŁECZNOŚCIĄ
Sylvester „Pappy” Dawkins miał 48 lat, na koncie dwukrotną odsiadkę za włamanie i reputację narkomana. Pastor Cedric D. Hazzard miał lat 52 i opiekował się zborem baptystów New Bethel w północnym Las Vegas. Oddany murzyńskiej społeczności w Królowej Pustyni, był równie szanowany, jak Pappy Dawkins pogardzany.
A jednak tych mężczyzn połączyła bliska przyjaźń. Często spotykali się w zaniedbanym domku Dawkinsa w zachodnim Las Vegas i rozmawiali do późnej nocy na wszelkie tematy. Teraz pogrążeni w bólu Murzyni Las Vegas zastanawiają się, na jaki temat toczyła się rozmowa tuż przed tym, jak tamtej nocy 10 sierpnia rozegrała się tragedia.
„W zasadzie nie wiemy, co doprowadziło do tej tragedii” – powiedział dziennikarzom porucznik Byron Fritsch z Policji Las Vegas. „Wiemy tylko, że Pappy zastrzelił pastora Hazzarda, a następnie wymierzył broń w siebie”.
To naprawdę straszliwa tragedia. Wielu wiernych zboru pastora Hazzarda poruszająco opowiadało, że ich świętej pamięci wielebny niestrudzenie starał się zapoznać Pappy’ego Dawkinsa ze Słowem Bożym i pomóc mu odzyskać równowagę moralną. „Ced już taki był” – powiedział Kenneth S. Wilson, dziekan Kościoła Baptystów New Bethel. „Każdy, kto go znał, powie panu to samo”.
„Mój zmarły mąż był dzielnym i uczciwym człowiekiem, który szedł za głosem serca” – powiedziała wdowa po pastorze Hazzardzie, Mary Beth. „Był oddany dobroci i sprawiedliwości społecznej”. Pani Hazzard, lat 44, jest działaczką Związku Zawodowego Pracowników Hotelowych Las Vegas i przewodziła wielu akcjom charytatywnym w miejscowej społeczności murzyńskiej. To nie pierwsza tragedia w jej życiu. W grudniu 1963 r. jej syn Reginald, wówczas dziewiętnastoletni, zniknął i nigdy się nie odnalazł. Reginald był wzorowym uczniem Liceum Seminole, laureatem wielu konkursów chemicznych. Hiobowe zgoła próby dotknęły panią Hazzard, ale ona nie upada na duchu. „Tak, mój syn zaginął dawno temu, a mąż nie żyje” – powiedziała. „Uważałam, że misja Cedrica nawracania Pappy’ego Dawkinsa jest nierozważna i nieroztropna, choć szczera, ale zginął, okazując współczucie. Czczę go za to. Jeśli chodzi o mnie, to nie, nie ulegnę rozpaczy ani klęsce. Mam powinności i nic mnie nie powstrzyma przed ich wypełnieniem”.
W pogrzebie pastora Hazzarda uczestniczyło ponad 300 osób. Na Wisteria Cemetery złożono wiązanki o szacowanej wartości 10 000 $. Pani Hazzard i członkowie zboru New Bethel rozdali je pacjentom miejscowych szpitali.
Pastor Cedric Douglass Hazzard: 1916–1968. Niech spoczywa w spokoju.
: 22.08.1968. Nagłówek i podtytuł z „Las Vegas Sun”:
HUGHES MA CHĘĆ NA GWIEZDNY PYŁ
Czy Przepisy Antytrustowe Pokrzyżują Plany Króla Względem Strip?