Gekke detective. Grappige detective. СтаВл Зосимов Премудрословски
neem het koeler. We zullen een serieuze zaak onderzoeken, en niet rond de stallen snuffelen, op zoek naar verloren kippen en stieren. En dan, wanneer we hem vinden, worden we hoger overgedragen…
– Waar is het naar de hemel?
– Dwaas, er zijn geen steden aan de hemel, naar Amerika.
– En wat zullen we zoeken? Wat moet er worden gevonden om ons naar Amerika te sturen?
– We zullen de neus zoeken…
– Wiens neus? – Harutun begreep het niet.
Ottila klom op de tafel en liep naar de andere kant, dichter bij de korporaal. Hij ging zitten en bungelde aan zijn benen, babbelde ermee.
– Nou, kort gezegd … – begon hij met een halve stem.
– En wat, fluisterend dan?
– Nerd, competitie. Deze zaak kan door de FBI worden weggenomen.
– Ahhh! Ik realiseerde me de cartridge.
– Dus dan, de mouw. Hé, gaaf! Ik ben een «cartridge» en jij bent een «sleeve». En de cartridge wordt in de huls geplaatst. Hahaha. Is grappig
– Nee Ze hebben een kogel in de patroon gedaan.
– Wat, slim? En u weet dat in ons land iedereen slim is – arm en arm. Wilt u het verschil maken? Luister dan, ik zal het niet twee keer uitleggen. Een heilige plaats – gebeurt nooit. En jouw plaats, niet alleen de Heilige.. Weet je hoeveel werklozen in ons dorp je willen neuken om je vrije plaats in te nemen?
Harutun haalde zijn ogen uit angst en huilde tranen van seniliteit.
– Sorry, cartridge, er is geen kogel in de mouw gestoken, maar een cartridge.
– Nou, dan horen, hoeveel zal ik in het kort uitleggen: Eeee… heb je Gogol gelezen?
– Hij dronk een mogul.
– Hou je me voor de gek?
– Het was humor. Ik keek films met zijn deelname.
– Dat is goed. Heb je een film over NOS bekeken?
– Over wiens neus?
– Nou, niet over de jouwe? … – Ottila sprong van de tafel, – Humor weer?
– Mnn, ja! – de oude man stond op. Ottila keek naar de lies van de korporaal en hief met uitpuilende ogen zijn hoofd op, gooide zijn hoofd naar het einde en zag alleen een slaperige plexus.
– Zit verdomme!! schreeuwde hij. De korporaal zat in een startpositie.
– Ik herinnerde het me. De patroon… hier verloor de man zijn neus…
– onthouden?
– Dat klopt!!
– Dus we zullen hem zoeken. Zelf … – En Ottila stak een vinger naar het plafond. – vroeg me om een halve dag. Hij heeft er ten zeerste om gevraagd dat ik deze kwestie persoonlijk persoonlijk zou behandelen. Om zo te zeggen, nam persoonlijke controle.
– God?
– Nee, idioot, maarschalk. Nuuu, onze god. Hij zei dat er niemand waardiger is … – Ottila sprong op haar knieën, stond ondergeschikt en nam de controle over de situatie.
– En hoe zullen we hem zoeken. Dit is een verhaal?! Bovendien stierven ze.
– Wie zijn zij?
– Nou, deze, de hoofdpersonen stierven lang geleden… en Gogol is de belangrijkste getuige, dezelfde… nou ja, dood.?! Dit is geen humor… Ahhh?
– Dwaas. – Het insect sprong uit de schoot van Incephalopath. – We gaan op zoek naar een monument op een koperen bord dat is gestolen. Daklozen of boeven. Toch een monument voor NOSU, en misschien… antiek.!?
– En wie blijft hier?
– Isolde en Izzy voor het grootste deel.
– Is hij nog klein?
– Niets is klein, ik kende al een vrouw in zijn jaren.
– Hiervoor is veel geest niet nodig: zet het, spuug en ging…
– Hoe te weten, hoe te weten…
– Nee, beschermheer, ik zou kunnen blijven, mijn hart is zwak…
– Niets, hier in St. Petersburg zul je gassen inademen en gemak.
Harutun wilde nog steeds iets zeggen om bij Klops vrouw te blijven, maar hij werd bedachtzaam en keek weg naar de kruipende tweestaart op zijn knie en drukte het insect met zijn duim in de stof van zijn broek.
– Wat wilde je eruit fladderen? – sarcastisch, kneep zijn ogen samen, vroeg Ottila.
– Ik heb geen geld of medicijnen.
– Nou, dat is oplosbaar. Alles betaalt het budget. Als we de neus vinden.
– En als we het niet vinden?
– En als we het niet vinden, worden alle kosten van u afgetrokken.
– Hoezo?
– En zo. Als je nog steeds domme vragen stelt, kun je je baan verliezen. Begrepen
– Dat klopt, begrepen. Wanneer gaan we
– Stomme vraag. We zouden er al moeten zijn. Laten we nu gaan!
– En wat is er zo snel? Ik heb mijn koffer niet ingepakt?
– We moeten het altijd gereed houden. Je wist waar je een baan kreeg… Trouwens, hetzelfde…
– wat?
– Ik heb mijn koffer niet ingepakt. Ja, we hebben ze niet nodig. Koop bij aankomst wat je nodig hebt. Ik heb een bankpas.
– En als er niet genoeg geld is?
– Hij zal gooien. – en opnieuw stak de politieman uit het district een vinger naar het plafond en sprong hij in pygmee-stijl met hulp van salto’s op de tafel, zwaaiend met een voet voor de neus van de collega. Hij stond op en liep te voet over de tafel in de richting van Arutun naar zijn stoel. Tranen en gingen naar de uitgang.
– waar zit je? laten we gaan! -en zwaaide met zijn hand, – en, alsof hij langs St. Petersburg over de aarde veegde…
Ze verlieten het bolwerk en lieten alleen een briefje met krijt op de deur achter:
«Maak je geen zorgen. We vertrokken op een dringende opdracht naar St. Petersburg. Je blijft in de plaats van Incephalate en Izya – in plaats van mij… Ik!»
En onderaan staat de toevoeging in een ander handschrift:
«Sorry, Pupsik, ik kom zo terug als ik moet! Terwijl je vlo naar boven loopt. Wacht op mij en ik ben terug. Misschien een…»
Izya las het briefje en verborg het, in het handschrift van zijn vader en Intsefalopat, in zijn zak en veegde het opschrift van de deur.
– Nou, oude geit, je hebt het. – Ik nam mijn mobiele telefoon en stuurde een sms naar mijn vader. Toen ging hij het huis binnen en gaf het briefje aan zijn moeder. Ze las en haalde haar schouders op.
Laat hem rijden. We zullen het vervangen. En geen woord over de voortzetting van de vader. Begrepen
– Natuurlijk, moeder, ik begrijp het… en laten we het varken van de directeur nemen, ahh? stelde hij voor.
– wat ben jij? We moeten alles doen volgens het handvest en de gerechtigheid.
– En hij schreeuwt eerlijk tegen me?
– Hij is de regisseur. Hij weet beter. En hijzelf zal gerechtvaardigd worden voor God.
– Hangt die aan de muur in het kantoor?
– Bijna. Daar hangt Iron Felix, zijn plaatsvervanger. Oké, ga je huiswerk maken.
– deed ik. Mam, kan ik een wandeling maken op de rivier?
– Ga, maar onthoud,