Crazy Detective. Grappige detective. СтаВл Зосимов Премудрословски
draaide him nei it bern.
– No, ik gean nei boppen … – gie Idot troch.
– Hoe is it? frege Klop.
«Ja, lykas combines, apchi, de iene nei de oare,» ferklearre Intsephalopath. – allinich hawwe wy in ôfskieding, en, apchi, se hawwe in ljedder.
– Ik sjoch. Dat wat is d’rnei?
– No, ik gean. – it begjin fan Idot.
– Ik bin direkt dronken. – Klop tafoege.
– Wat, apchi, hennep is de see. – Harutun fêstmakke.
– Nee, baas, wy binne nei in trekker brocht troch in UAZ mei in distrikt plysje en in ferpleechster. In bash mei in ranetka koe wurde droegen, mar net mear. De dokter set konstant druk op hold. D’r binne gjin ruten op ’e trekker, de hjittens, allinich it dak en de wyn, sawol fan’ e kachel en de buzz kuiert. Foar fjouwer oeren is de ferskowing sa sykheljen dat smoken net nedich is. Uteinlik binne jo it sels. Hjir. En oer de fjilden lâns de dyk tusken de nikkel, yn in jeep, fange de Kazachs de trekker en ride omheech, en rôpen: «Iepenje de trommel. Ja.», En as jo it net iepenje, sille se deadzje. Dat jo hearre. Jo skjinmeitsje de trommelbladen fan stofjen, en it stof is Galimovy-hash. Hjirfoar smite se bucks yn ’e cab en dumpen se. Oant fiif kilogram lutsen gewicht, telle, pent!? De wedstriidkop foar trije oeren beslacht fiif. Dit is it ûnderwerp.
– En sa pear en trije? – frege soan Izya, dy’t rêstich ôfnaam. – besykje.
– No, hy sprong yn ’e hûs, grapke. Kinne jo net sjen dat ik ûnderfreegje?
– Lit him harkje, it is legaal en ynstruktyf – de mem, dy’t har ear ek warmde, ûnderbruts. – wat is d’rnei?
– No, koartom, ik gean, de buzz fljocht en it bedekte my, mar ik wreef it net, ik snuorre gewoan de loft. En ik sjoch, de partner rydt foaroer, en hy sil út ’e trekker springe en nei de side rinne, en de trekker giet noch. Ik sjoch yn ’e spegel, en dêryn benaderje in UAZ-plysjeman en in dokter in ferskowingsferoaring. Ik bin net op it plak. En fan ’e UAZ rûn de fentyl út nei de rûnwei sidekick om op te heljen.
– En wêrom ried er sa, ferwytsto? – bug Klop.
– Gerookt, moroan, foar it snijen. En de wyn fan ’e wyn, yn’ t algemien, skuorde de toer fan ’e earme kollega del en it like him te wêzen dat hy de fluen maaide op’ e plannen foar plande, nei jo miening – drugsboeriers. En dan, troch type, baarnden de fentylen. No, hy is de skuld.
– Ho ha he he he he he. – Klop gûlde, en Harutun hong, earne yn ’e Kaukasus … – en wat, se fongen?
– Ja, yn in oere. En de trekker fleach de feart yn.
– Leuk, apchi, dêr. -Arutun sûge in snot.
– Ja, leuk. – stipe Idot. – No, ik gong?!
– Hehehehehe … – De bedbugs stopte stadichoan te laitsjen. – Gean hinne, en moarn middeis komme jo. Jo sille it noch wrijven, en dan sille wy jo opnij fange, wy sille jo fuort nimme en wy sille jo wis plantje.
– Foar wat? – Idot wie ferrast en skriemde.
– Harutun, krij syn abonnemint oer net fuortgean. – De bug gong oerein en bôge syn rêch.
– Of miskien binne wy it iens? – suggerearre Idot, dy’t fuortendaliks ophold te skriemen. – Moarn sille jo mei in pig komme, wy sille sjen. Allegear geane se beide út. Ik bin wurch. De wurkdei is foarby.
– Kom, apchi, idioat. – suggereare Harutun en gie nei de útgong.
– Idot. – folge de korporale jonge.
– … En mei in bargen bringe jo in raam nei my ta. Krijst it? -Arutun stoppe en skopte Idot foaroer. Doe’t Idot yn ’e lieding gie, stiek Harutun him yn’ e ezel en skuorde him yn ’e rêch, lachend lûd…
Se gienen al gau fuort en Ottila gie nei it hûs foar it iten…
Apulase SEKOND
Ottila die syn smelle eagen iepen en ûndersocht de keuken ûnferklearber. Der wie in útstjit en hy woe skriklik ite, mar de tafel wie leech.
– Wat wie dat? tocht er. – It is bedekt!
Ik die triennen út myn stoel en ik woe gewoan begjinne iten op ’e tafel te sammeljen, doe’t hy waard bewaakt troch in rêstige en sillige kreun dy’t út’ e sliepkeamers fan ’e wenwyk fan’ e hut kaam.
– Sarah? – flikkerde yn syn holle. – Mar se …?!
Sarah wie de earste dochter fan Ottila en Isolde, mar se hie in bertedefekt, dat is, se wie dôf yn beide earen fan berte, blyn yn beide eagen en stomme, mei oare wurden, blyn stomme en hoegde dêrom net earder fertsjinwurdige te wurden. Mar no is de tiid kaam, foaral om’t de kreunen dy’t út ’e djipte fan’ e hutte kamen ta har hearden. Trouwens, God takende har in prachtige figuer en in moai gesicht.
Mar hy waard ferlegen troch in oar stikje nijs oerbrocht troch in dokter út Sint-Petersburch, de dei nei it ûndersyk, doe’t Sarah siik waard en har heit serieus oan har neitocht.
– Se, suster, is swier, en dit makket har siik. – konkludearre de dokter.
– En wa is de heit? Nei allegear komt gjinien by har?! – ferrast Klop. – Neist húshâldens.
– Unbekend. DNA-testen kinne wurde dien, mar dizze yntervinsje kin de ûntwikkeling fan it bern bemoeie. As jo berne binne, dan sille jo sjen: de heit is in neger of Sineesk. – antwurde de dokter en rûn gau fuort. Izzy folge him.
– Dokter, tank dat jo my net opjouwe.
– Foar it earst, tank dat jo gjin greep krije…
– Oh, sorry, doc. – en Izya helle in sjekeboek út syn bûse en skuorde de sjek ôf mei it earder oanjûn nûmer en joech it oan ’e dokter.
– Mar wyt, de dokter stiek syn hân út nei de kontrôle. – bloedmixing, dit is in gefaarlik ding. Yn njoggenentachtich gefallen kin de fetus heul ferkeard ferskine.
– Hoe is dat?
– In freak kin berne wurde.
– Wa??? – Barkte oan ’e oare kant fan’ e Bedbug en rûn út nei de ynterpersoanen.
Wat wie der oan? It docht bliken dat Izzy en Sarah tagelyk folwoeksenen waarden. Mar it libben is it libben.
Ottila die it de oare deis mei, om’t hy sels de soan is fan in kannibaal. Dat wat?
…Ynienen wie der in skerpe klap fan ’e doar fan it basisburo en Ottila flinste.
– Op ’e nij skoattele de doar net yn’ e stipe. – Utgryslike bedbug.
Yn dy helte fan ’e kazerne wiene de lûden fan Arutun mei twongen te slepen immen oplosber.
– Harutun sleept wer immen. mompele Klop nei himsels en seach nei syn horloazje. – Och, jo-mayo! Al trije nachten?!
Harutun ferskynde yn ’e keukensdoar en rôp:
– Yn! Ik haw it fongen! – en smiet yn ’e midden fan’ e âlde man, dy’t achtentritich jier yn ’e sônes trochbrocht. Dit die bliken út ’e tatoeaazjes op it heule lichem. Syn tatoeaazjes warmen as in shirt, en sa rûn hy allinich yn syn underbroek, en sels yn ’e winter. De âld man frette yn ôfwachting fan ’e beat.
– Wat is it? frege Klop.
– Wooh, apchi, dizze shnir deselde hennep wreef yn ’e jiskefet, en tekene sels de beppe Key. – Arutun lei op ’e jamb mei syn elmboog.
– Ja?! – ferrast Klop. – En wat, se wriuwt ek?
– Ja, sels hoe, se stoarte sa’n bash, – en helle in biljart hashbal út syn bûse.
– Is dat al hasj? – Hy lei syn hân