Woud van nege en negentig vlerke. Carina Stander
voetheuwels
dut die ronde Xhosahutte
soos rooibruin sampioene
alles soos eeue tevore
maar vannag blaf die honde anders,
skares sing wasemwolk voor die mond:
dis Vryheidsdag dis Vryheidsdag
dis nou of later of nooit
brokkelgrond
wie sal water put
uit die kinderlose land?
het ’n vrou gevra
en gegrawe in grond
geskep deur vulkane en wind
heuwels had die vorm
van ’n verbeelde kind:
stofgeel en rond die skedel
en boggelrug se bedel
onder ’n kokerboom wat ru vervel
het sy aalwynsap getap
vir ’n wond soos knalrooi winterblom;
vir verkragtes en verbrandes
het sy die bitterblaar gekerf
soms kon sy verwering
in sagter rots gewaar:
’n kraalmuur of ’n teepotskerf
’n traliehek wat skif,
twintigduisend grafstene
had die handskrif
van ’n moordenaar
op ’n dag kom donderreën
en die ganse veld is bont
as fynverf uit die hemel sif
is elke bars ’n toevuisblom
die vrou onthou
magma word graniet
word huis, versteende droom;
onbewoonde wonings
kry die ene lag
want diep in die werf
is ’n kraanvoëlblom
se blou skede donsigsag
toe die geelbeenson
oor die horison strek
het die vrou ’n put gegrou
’n wolk het vlietend, byna ongemerk
soos die wit stam deur Afrika getrek
om die grond te groet
maar die liefde sal jou agtervolg
jy sal honger na die smaak
van gebrande-oranje somers
en die ambergloed
van haar namiddae
uit die blou van onse hemel
sal jou lugskip nader kom
vol verlange na die grond
van jou oerbegin en dood
die seewolftrop sal jou van ver af hoor
die wyfies van die harem
die kleintjies wat nes donkies balk
sal swemvinne waarskuwend flap
en jou van hierdie land verjaag
in die seegrot sal jy skramsweg sien
hoe sy haar okerrooi insmeer:
sirkels om die borste
borste teen die wind
die stippels van ’n klippad
soos spore teen haar been
jy sal offer om haar hart te wen:
’n stoetbul met blink hoewe
’n skilpaddop vol snuif
klokkies en ivoor vir polse
stringetjies van helmskulp
miskien miskien sal sy dié keer
die maanskulp teen haar oor vasdruk;
sal sy ooit weer jou stem herken
uit die dieptes van die see?
jy sal fluite speel en dans
jy sal huil van die geluk
ek’s terug ek’s hier sal jy skree
oor die ewige gebergtes
waar die kranse antwoord gee
maar niemand sal jou eggo nie
jou skaduwee reeds lank vergeet –
vir hierdie kontinent het jy
soos stof of wind bestaan
dalk sal jy terugklim in die skip
en wegvlug na jou anderland
maar die liefde sal al om jou hand
en jou hakskeensening snuif
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.