Die Sewe Feeste. Johan Malan

Die Sewe Feeste - Johan Malan


Скачать книгу
drie feeste van die oesseisoen gevier.

      Israel het ’n uitgebreide stelsel van skrikkeljare ontwikkel om te verseker dat hulle maanjare gelyklopend met die seisoensjare bly. Binne elke siklus van 19 jaar is die volgende almal skrikkeljare: 3, 6, 8, 11, 14, 17, en 19. By al hierdie jare word daar ’n dertiende maand aan die einde van die godsdienstige kalender tussen Adar en Nisan bygevoeg, naamlik Ve-Adar (Tweede Adar). As gevolg van hierdie skrikkeljare wissel die datums van Joodse feeste aansienlik op die sonkalender, selfs tot ’n maand, maar hulle bly altyd min of meer ooreenstemmend met die siklus van seisoensjare.

      Israel het twee maankalenders – die een ’n godsdienstige kalender wat in die lentemaand Nisan begin, en die ander een ’n siviele kalender wat tydens Rosh Hashanah op 1 Tisjri begin. Die name van die maande is soos volg, met benaderde ekwivalente op die Gregoriaanse sonkalender:

Name van die maande Stem ooreen met Aantal dae per maand Maand in siviele kalender Maand in godsdienstige kalender
Tisjri Sep–Okt 30 1 7
Cheshvan Okt–Nov 29 of 30 2 8
Kislev Nov–Des 29 of 30 3 9
Tevet Des–Jan 29 4 10
Shevat Jan–Feb 30 5 11
Adar Feb–Mrt 29 of 30 6 12
Nisan Mrt–Apr 30 7 1
Iyar Apr–Mei 29 8 2
Sivan Mei–Jun 30 9 3
Tammuz Jun–Jul 29 10 4
Av Jul–Aug 30 11 5
Elul Aug–Sep 29 12 6

      Dae in Israel verloop tussen sononder en sononder die volgende dag. Die nagte word verdeel in vier nagwake: van sononder tot 9 nm, van 9 nm tot middernag, van middernag tot 3 vm, en van 3 vm tot sonsopkoms. Die dae word ook in vier wake verdeel: sonsopkoms tot 9 vm, 9 vm tot middag, middag tot 3 nm, en 3 nm tot sononder.

      Wanneer dae getel word, word ’n stelsel van inklusiewe berekening gebruik. Omdat ’n gedeelte van ’n dag as ’n volle dag beskou word, kan ’n week (byvoorbeeld van Woensdagmiddag af tot die volgende Woensdagmiddag) ook as agt dae beskryf word omdat altwee Woensdae as volle dae getel word. Die Loofhuttefees in Israel word vir ’n week lank, van die 15de tot die 22ste dag van hulle sewende maand gevier: “Spreek met die kinders van Israel en sê: Op die vyftiende dag van hierdie sewende maand is dit sewe dae lank die huttefees vir die Here. Op die eerste dag moet daar ’n heilige vierdag wees … Sewe dae lank moet julle aan die Here ’n vuuroffer bring. Op die agtste dag moet daar vir julle ’n heilige vierdag wees” (Lev 23:34–36). Die laaste dag van hierdie week, naamlik die agtste dag, was die groot dag van die fees (vergelyk Joh 7:2, 37).

      In Levítikus 23 staan daar die volgende oor die fees van die 50ste dag: “Dan moet julle tel van die dag ná die sabbat, … sewe volle weke moet dit wees; tot die dag ná die sewende sabbat moet julle vyftig dae tel” (Lev 23:15–16). Hierdie 49 dae tussen ’n Sondag en ’n ander Sondag sewe weke later, word 50 dae genoem omdat die eerste en laaste Sondae beide as volle dae getel word. In die Nuwe Testament is hierdie twee feeste vervul tydens die opstanding van die Here Jesus op ’n Sondag en die uitstorting van die Heilige Gees sewe weke later, ook op ’n Sondag. “Pinkster” beteken “Vyftigste” – dit is die fees van die vyftigste dag.

      PROFETIESE JARE

      Afgesien van Israel se maankalender is daar ook ’n profetiese kalender in die Bybel waarin elke maand 30 dae lank is, met ander woorde ’n jaar van 360 dae. Uit Génesis 7:11, 24, en 8:4 is dit duidelik dat die sondvloed vyf maande van 30 dae elk geduur het, met ander woorde 150 dae. In Openbaring 11:2–3, 12:6 en 13:5 is ’n periode van 42 maande – die twee helftes van die verdrukking – presies 1 260 dae lank, wat beteken dat elke maand 30 dae lank is. Hierdie kalender is baie spesifiek, hoewel dit nie geskik is om maansiklusse of seisoensjare mee te bereken nie. Die rede vir die gebruik van ’n profetiese kalender was om te verseker dat ongeag die gebruik van enige ander kalender (byvoorbeeld Israel se maankalender of die Romeine se sonkalender) dit moontlik sou wees om by ’n spesifieke datum uit te kom – byvoorbeeld vir die kruisiging van die Messias.

      Daniël 9:24–27 bied ’n duidelike profesie aan oor die tyd van die Messias se kruisiging, wat die vervulling van die Paasfees was. Daniël het tydens die Babiloniese ballingskap van Israel oor die herstel van Jerusalem geprofeteer, en aangedui dat daar van die vergunning af om Jerusalem te herbou, ’n aftelling van 69 jaarweke sou volg tot by die kruisiging van die Messias: “… van die uitgang van die woord af om Jerusalem te herstel en op te bou tot op ’n Gesalfde, ’n Vors, is sewe sewetalle; en twee-en-sestig sewetalle …” (Dan 9:25). Die herbouing van Jerusalem het 7 jaarweke lank geduur; daarna het nog 62 jaarweke gevolg totdat die Gesalfde (Christus) deur Israel en die Romeinse heersers “uitgeroei” is (Dan 9:26).

      Dieselfde profetiese kalender sal ook gebruik word vir die aftelling van die komende 70ste jaarweek van Daniël (die verdrukking). Hierdie sewe jaar-tydperk sal die vervulling wees van die sewe verskriklike dae tussen die Fees van die Basuine en die Groot Versoendag. Dit sal dus moontlik wees om die verloop van hierdie donker jaarweek presies te kan volg, vanaf die begin daarvan wanneer Israel ’n verbond met die valse messias sal sluit (Dan 9:27). In die middel van die week, na 42 maande of 1 260 dae, sal hy die tempel ontheilig deur ’n beeld van homself in die Allerheiligste te laat oprig en homself tot God te verklaar. Na nog 42 maande sal die ware Messias sy voete op die Olyfberg sit en ’n einde maak aan die skrikbewind van die valse messias.

      Die Here het dus vir Israel twee spesifieke datums gegee: een oor die eerste koms van Christus en ’n ander een oor die tyd van sy wederkoms. Die eerste een is byna twee


Скачать книгу