.
nek in. Hulle het baie gehad om te verloor. Petrus sê: “Kyk, óns het van ons besittings afgesien en U gevolg” (Luk 18:28). Petrus het in hierdie streek gewoon, in Kapernaum aan die See van Galilea.
Kapernaum was Jesus se tweede tuiste (Matt 4:13; dagstukkie 7 Jan). Hy doen etlike wonderwerke hier, soos die genesing van Petrus se skoonma. Dalk moes sy die huishouding en kinders behartig terwyl haar dogter by die visvangsaak instaan. Later, weet ons, het Petrus se vrou saam met hom op reis gegaan (Matt 27:55; 1 Kor 9:5). Dalk het Jesus gereeld by hulle tuisgegaan. (Dit sou Petrus se latere verloëning – Joh 18 – na weerskante toe des te skrynender maak.) Langs die sinagoge was ’n skool, waarskynlik soggens vir kinders gebruik, want ’n krapspeletjie is op die opgegraafde vloerklippe gevind. Namiddae sou Jesus hier preek en werk (Joh 6:59).
Dit was ’n ryke vonds toe argeoloë, feitlik sonder twyfel, die huis van Petrus onder die reste van ’n kerk naby die sinagoge uitgrawe. Op toer in 1981 kon ons nog ’n foto hiervan neem. Die oorblywende muurtjies toon ’n ruim blyplek vol hoekies en gangetjies. Sedertdien is dit met ’n kerk toegebou. Die huis is uitgeken aan muurinskrifte soos: “Petrus, help ons. Jesus, help ons.” ’n Boodskap, advertensie of aankondiging teen ’n muur was algemeen, soos bevind tydens opgrawings in Pompeji, en Deuteronomium 11:20 praat van “op jou deurkosyne en op jou stadspoorte” skrywe. Waarskynlik was Petrus se huis verlate, die deur met ’n riempie vasgemaak, toe die hulpsoekendes hulle “visitekaartjie” uitkrabbel. By hierdie huis met sy koorsreuk waar Jesus inbuk, sien ons teonome wederwerking in sy teerste vorm: God help mens, mens dien God (Matt 8:14-15).
GEBED: Here, dankie vir hierdie teer oomblik wat toon hoe U in alle eenvoud met die mens wil saamwerk: rondom die vuurherd waarop die as weens teenspoed koud geword het.
8 Februarie Matteus 16:13-20
WAAROM VRA JESUS SY DISSIPELS HIEROOR UIT?
“Maar julle,” het Hy gevra, “wie, sê julle, is Ek?” (Matt 16:15).
Jesus neem sy dissipels weg uit die Joodse gebied, en vra hulle uit oor wat die mense, en hulle, van Hom sê. Waarom? Hy is immers nie ’n applousjagter nie, en steur Hom ook nie aan die openbare mening nie. Maar dit maak sin. Jesus weet sy dood is naby. Hy soek afsondering met sy dissipels, maar dit word Hom nie gegun nie (Matt 14:13; 15:29). Nou neem hy hulle na Sesarea-Filippi, die gebied van die Romeinsgesinde Herodes Filippus. Die nie-Jode hier behoort hulle nie lastig te val nie. Jesus móét uitvind of sy boodskap hoegenaamd verstaan is en voortgesit sal word. Hier is hulle omring deur die tempels van antieke Siriese, Romeinse en Griekse gode. ’n Wit marmertempel huldig die keiser.
In ’n grot ontspring die Jordaanrivier, op sy beurt ’n herinnering aan antieke Judaïsme. ’n Galilese timmerman, omring van twaalf gewone manne, kom hier te staan teen uiterste pole van godsdienstige sentiment. Hy vra eers indirek wat die mense sê, en Hy hoor: Johannes die Doper, Elia (Mal 4:5), Jeremia. Al drie is beskou as voorlopers van die Messias. Die dissipels beskou hulle antwoord as ’n groot kompliment. Dan vra Jesus direk: “En julle?” ’n Oomblik is daar stilte. Toe antwoord Petrus hartstogtelik: “U is die Christus, die Seun van die lewende God.” Hiermee beantwoord Petrus die ewe hartstogtelike Messsias-soekende vraag in Spreuke 30:4: “Wat is sy naam en wat is sy seun se naam, as jy dit weet?”
Dat Petrus Hom binnekort uit menslike vrees sou verloën, doen nie afbreuk aan sy belydenis nie. Inderdaad weet Jesus op hierdie oomblik verseker dat sy werk veilig is en voortgesit sal word. Deur die eeue tot vandag sou mense tot die insig van ’n Petrus kom. Napoleon het gesê: “Ek ken mense, en Jesus Christus is meer as ’n mens.”
GEBED: Ek wil Petrus se belydenis ook myne maak: dat U die Christus is, die Seun van die lewende God.
9 Februarie Matteus 25:1-13
DIE GELYKENIS VAN DIE TIEN MEISIES
“Gee vir ons van julle olie, want ons lampe gaan dood” (Matt 25:8).
Toe Jesus hierdie gelykenis vertel, het Hy dalk met heimwee teruggedink aan die bruilof in Kana, waar sy moeder en broers ook was (Joh 2:3), voordat vervreemding begin intree het. Nietemin was Hy bekend met gebruike rondom die huwelik, wat in elke dorp ’n groot geleentheid was. Al die inwoners daag op om die paartjie na hulle woning te vergesel. ’n Joodse gesegde lui: “Almal tussen ses en sestig volg die huwelikstrom.” In plaas van wittebrood, hou die paartjie ’n week lank “oophuis”, waartydens gekose vriende hulle bederf en ophemel asof hulle koninklikes is. Die dwase (OAV) meisies het nie net die seremonie nie, maar ook die aanloop tot hierdie week misgeloop. Dis eintlik ’n prettige speletjie, ’n soort aspaai, vir die bruidegom om opsetlik te talm, en dan ’n duttende gas te betrap.
Soos al Jesus se gelykenisse, is daar ’n algemeen plaaslike én ’n dieper geestelike betekenis. Die Jode wag al so lank op die koms van die Messias, tog is hulle totaal onvoorbereid toe Hy kom. Dis ook ’n waarskuwing vir elke mens om voorbereid te wees, hetsy vir ’n skooleksamen of vir die groot eindeksamen. Daar is gesê: “Niks is so seker soos jou dood, en niks so onseker soos die tyd daarvan nie.” Soos die meisies nie vir mekaar olie kon leen nie, so kan een mens nie ’n verhouding met sy naaste of God van iemand anders leen nie. Jy moet as ’t ware daarmee beklee wees.
Tennyson het die gelykenis omskep in ’n liedjie vir Guinevere, vrou van koning Arthur in die legende, toe sy te laat die tol van sonde besef. Dit eindig soos dit begin, met die “too late”-refrein:
Have we not heard the bridegroom is so sweet?
O let us in, tho’ late, to kiss his feet!
No, no, too late! Ye cannot enter now.
GEBED: Mag ek nooit die woorde “Te laat!”hoor as ek by die bruilof van die Lam opdaag nie, Here. Help my om elke oomblik die bruilofskleed te dra.
10 Februarie Matteus 27:45-56
DIE AARDBEWING TOE JESUS STERWE
Die aarde het geskud, en die rotse het uitmekaar gebars (Matt 27:51).
Matteus, Markus (15:33) en Lukas (23:44-45) noem die aardbewing en duisternis, maar nie Johannes nie. Moontlik was hy so wesenloos van verdriet, met sy Meester aan die kruis en die moeder wenend teen sy bors, dat hy later sou kon vra: “Watter aardbewing?” En dit terwyl hy dalk skuins geval en sy wang teen ’n klip beseer het.
Aardbewings in Palestina is nie ongewoon nie. Elia beleef een terwyl hy op God wag (1 Kon 19:11). Die psalmis (Ps 60:4) noem die gevolge, en daar was ’n grote in die tyd van koning Ussia (Am 1:1). Nog grotes is in 31 nC en 1927 geboekstaaf. Jesus se woorde: “… daar sal op baie plekke hongersnode en aardbewings wees” (Matt 24:7), laat mense deesdae glo die einde is naby. Die waarheid is egter dat ons makliker daarvan hoor noudat die wêreld ’n “global mall” is, en dat meer mense omkom weens bevolkingsdigtheid en boustrukture.
Die Olyfberg is ’n gewilde begraafplek; daar word geglo die Messias sal van daar af die stad binnekom. Die aardbewing (met gepaardgaande stofdynsigheid) tydens Jesus se sterfte sou rotsgrafte hier kon oopruk. Dalk wou God juis op daardie aardskuddende oomblik ook ’n letterlike skudding stuur, ’n voorloper van die kataklisme wat Sagaria voorspel (14:4).
Die aardkorskraak wat van Turkye tot in Afrika loop, word tans in Kenia nagevors deur geofisici en seismoloë. Dié breuk word al hoe wyer, en bes moontlik sal Oos-Afrika eindelik van die kontinent afbreek. Die Olyfberg lê op hierdie lyn. Sagaria profeteer: “Die Olyfberg sal middeldeur skeur en daar sal ’n groot kloof van oos na wes ontstaan” (14:4). Onder Jerusalem is vermoedelik ’n onderaardse meer. As die Olyfberg volgens Sagaria se profesie sou oopbreek, sal ’n “… vars stroom water uit Jerusalem vloei …” (Sag 14:8). Die mens met al sy slimheid het min gesien, en weet nog minder. Laat ons swyg en gereed wees.
GEBED: Here, ek wil vashou aan u woorde: “Laat julle harte nie ontsteld word nie. Glo in God, glo ook in My.” U is die rots wat nooit wankel nie.
11 Februarie Markus 4:35-41
JESUS MAAK DIE STORM STIL
Die