Flenters. Paulina Carolina du Plessis
wil bid: “My Vader, is daar enige kans dat Ek die pad wat vir My voorlê nie hoef te loop nie? Is daar ’n uitweg? Maar Ek probeer nie allerhande planne maak nie. Maak U die planne, asseblief! Doen wat U wil” (Matt 26:39). Sjoe!
Here, dankie vir u genade en leiding wat U aanhou gee, al steek ons soms viervoet vas.
Waar is daai Jesus?
Ons blyplek was so vyfhonderd meter van die see af. So stap ons eendag terug huis toe ná ’n oggend op die strand toe Nathi twee klein veldblommetjies raaksien wat in ’n kraak tussen die teer en die sement van die sypaadjie deur groei. Hy buk af om dit summier te pluk en vir my te gee. “Nee,” sê ek, “moet dit nie pluk nie. Die spatseltjie pienk lyk so mooi teen die hardheid van die teer en sement. Weet jy wie het dit gemaak?” vra ek hom. “Nee,” sê hy. “Jesus het dit gemaak,” sê ek. Toe begin ons gesels oor Jesus. “Wat het Jesus nog gemaak?” vra die vierjarige Zoeloeseuntjie. “Die berge, die wolke, die see en vir ons,” antwoord ek. “Waar is Jesus?” vra hy met afwagting. “Hy is oral, ook in ons harte. In jou hartjie ook!” Sy ogies blink en met groot opgewondenheid druk hy met sy vingertjies op sy bors en sê-vra: “Hier?”
Ons stap verder en gesels oor Jesus wat saam met ons stap. Later die middag kom klein Lizzy (sy was toe ook vier jaar oud) na my toe en vra baie ernstig: “Antie Lina, waar is daai Jesus?” “Wat?” vra ek ’n bietjie uit die veld geslaan. “Nathi soek hom, Antie,” sê sy. Net toe kom Nathi blinkoog aangehardloop. “Lizzy, waar is jou Jesus?” vra hy haar weer. “My Jesus is hier,” sê hy baie trots en druk op sy bors met sy vingertjies. Toe kliek ek. Nathi is besig om elke kind te vra waar hul Jesus is. Hy het seker gemaak dat hy niemand oorslaan nie; letterlik almal op die kamp moes sê waar hul Jesus is.
Dit was interessant om die reaksies te sien. Die groter kinders het hom aangekyk of hy van ’n ander planeet af kom, maar die kleintjies het dadelik verstaan en kort voor lank was almal se Jesus in hul hartjies.
Toe ek die storie oorvertel, sê iemand dis gevaarlik om dit vir ’n kind te sê, want dit maak nie vir hulle sin dat Jesus, wat groot is, in hul klein lyfies – wat nog te sê klein hartjies – kan wees nie. Ja, dog ek, dis seker so, maar dis die Heilige Gees se probleem, besluit ek.
’n Paar dae later kom klein evangelis Nathi op pad see toe weer langs my stap en sê opgewonde: “Weet antie Lina wat? Daar bly net so ’n klein Jesus in Lizzy se hartjie (en hy wys met sy duim en voorvinger skaars ’n paar millimeter uitmekaar) en sóóóó ’n groot Jesus in antie Lina se hart.” (Hy staan op sy tone en wys so hoog soos sy klein armpie kan.)
Ek gryp hom en druk hom vas. Wow, dit is amazing! Hy het dit uitgefigure.
Waar is jou Jesus? Lê Hy dalk iewers in ’n stoorkamer saam met die Kersboom en stof vergader, of kan jy ook soos Nathi sê “my Jesus is h-i-e-r in my hart”?
Jesus is steeds hier. Waar is jy?
Sandharte en ’n houtkruis
Ons het op ’n kampterrein by die see gebly. Ek het my eie kamer gehad – luuks! Die kleintjies is verbied om my te pla wanneer ek in my kamer is. Tog was dit nie lank nie of hulle het ’n plan uitgedink om in te kom. Hulle wil net gou vir my sê: “Antie Lina, die son skuim, ons moet gaan swem!”
Dis nadat ek verduidelik het hoe kosbaar sonskyn by die see is en dat ’n mens kort duskant sonde doen as jy nie dan strand toe gaan nie.
’n Ander strategie was om te sê hulle wil saam met my bid. Dit kom nadat ek een oggend vir Nathi gesê het ek is besig met stiltetyd of, makliker verstaanbaar, om te bid. Ek kon nie nee sê nie, so toe bid ons … gereeld en oor alles en nog wat!
So bid ons klompie een aand. Lensie begin: “Hele (sy kan nie ’n “r” sê nie), ek wil net sê baie, baie dankie dat ons by die see kan wees. Baie, baie dankie vi my ma wat vi my kom kuiel en my uitneem, en baie, baie dankie vi antie Lina wat ons gebling het, en baie, baie dankie vi die big fish in die see en vi alles, en vi antie en … Amen.”
Toe maak almal beurte en volg Lensie se voorbeeld. Ons bid en ons bid. Lizzy kry toe ’n beurt. “Hele, dankie vi my ma, en dankie dat my pa dood is …” lispel sy baie ernstig deur die opening van haar gewisselde voortandjies.
Terwyl sy ewe ernstig voortbid, kyk ek op en sien Mamsy, haar sussie, wil uitbars van die lag. Haar oë is groot en albei hande is op haar mond. Die ander sit vir my en kyk met vraagtekens, skok en verbasing op hul gesigte. Snork-snork lag, skuus, ek bedoel bid ons toe verder. Klein Lizzy is die enigste een wie se ogies styf toe is.
Ons moet kerk hou ook, besluit ons een Sondagaand. Met twee stukke hout wat ons opgetel het, bou ons ’n kruis op die verhoog. Ons hang een van die seuns se rooi T-hemp om die dwarsbalk. Dit stel Jesus se bloed voor wat ons silwerskoon was. So praat ek met hulle oor harte wat vuil is van verkeerde goed en lyk soos hul lywe wanneer hulle in die sand gerol het. Maar Jesus was ons skoon, dis soos om onder die shower (soos hulle sê) by die see te staan wanneer ons klaar geswem het om die sand af te spoel. Toe ek klaar is, sê ek as een van hulle wil hê ek moet vir hulle bid, moet hulle vorentoe kom. Die groot kinders het een vir een gekom om Jesus se skoon-was-bloed te ervaar, party het gehuil. Dit was so amazing! Ná hulle kom die kleintjies ook ewe ernstig. Dit was regtig baie spesiaal; die Here is mal oor kinders.
Jesus, dankie dat U ons sand- en klipharte silwerskoon was.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.