Om ’n reënboog te vang. Ettie Bierman
en sy was laat, en dus het sy die eerste kledingstuk gegryp wat sy kon bykom. Maar die denimrompie is bietjie kort en sit te styf. Dit dra wel ’n boodskap oor, maar die verkeerde een.
Miskien daarom dat Justin so voorbarig was? tref ’n skielike gedagte haar. Omdat sy vir hom na ’n “maklike” meisie gelyk het? En dit is waarom Rynard nou so staar. Sy onthou hy’t eendag vertel party ouens is ingestel op vroue se borste, ander op ’n uurglasmiddeltjie, ’n mooi sitvlak, oë of gesig. Maar hy is ’n bene-ou. Fyn enkels en lang, welgevormde bene van hier af tot by die hemel …
Hy kyk onverwags op en ’n oomblik lank hou sy donker, broeiende oë hare gevange. Kylie se hart klop onbedaarlik. Sy pluk haar romp se soom af. Sy laat haar been sak en sit oordrewe korrek met haar kniekoppe styf teen mekaar.
Rynard is onverstoord afgesien van ’n effense roering om sy mondhoeke. “Antwoord jy darem af en toe jou selfoon of teksboodskappe?” wil hy weet.
“Natuurlik. Ek antwoord altyd, selfs in klastyd,” antwoord sy. “Behalwe natuurlik wanneer ek op die skerm sien dis jy wat bel of SMS.”
“Ek sal my nommer moet verander. En my e-posadres.”
Gelukkig is ’n delete-knoppie geduldig … “Waaroor wil jy so dringend met my praat?”
Hy haal ’n lang koevert uit sy sak en plaas dit voor hom op die koffietafel. Die geamuseerde uitdrukking verdwyn en sy mond raak strak. “Wie’s daardie Gladdebek Gawie wat netnou hier uitgewals het?” wil hy weet.
“My buurman. En hy is nie ’n Gladdebek Gawie nie.”
“Wat het hy hier kom maak?”
“Kom koffie drink.”
Rynard lyk soos hy gelyk het toe hy die hand geïgnoreer het wat Justin uitgesteek het. “Kóffie gedrink? Is dit al? Die vent lyk heel danig met jou. Is daar iets tussen julle?”
“Nee.”
“Wat dan?” dring hy aan.
“Niks.”
“Hoe lank ken julle twee mekaar al?”
Is Rynard sowaar jaloers? Kylie kan dit skaars glo. Hý wat as getroude man die groot casanova was wat met al die waardinne geflankeer het, wil háár voor stok kry nadat hulle lankal geskei is? Tipies macho en arrogant.
Sy stoot haar kakebeen vorentoe en maak haar skouers waterpas. “Ek skuld jou geen verduidelikings nie. Wat traak dit jou? Ek vra nie uit na jou privaat sake nie – watter flooze by jóú kuier en hoe lank julle mekaar al ken nie.”
Rynard se bloeddruk stoot op en sy kan sien hy beteuel hom met moeite. “Niemand kuier by my nie, en jy weet dit.”
Haar mond vertrek in ’n siniese uitdrukking. “Hoe sal ek weet? Jy het my jare lank belieg en bedrieg, hoekom sal ek jou nou skielik glo?”
“Ek het jou oor en oor gesê: Ek het jou nog nooit bedrieg nie, Kyla.”
“Behalwe met Jo-Anne.”
“Veral nie met haar nie. Ek het dit destyds uitdruklik uitgespel.”
“Maar tog erken jy dat julle wel ’n verhouding gehad het?”
“Jare gelede, lank voor ek jou ontmoet het. Ek het haar twee of drie keer uitgeneem vir ete of vir koffie genooi, sommer op die lughawe. Dis nie my idee van ’n verhouding nie en dit het nooit verder ontwikkel nie.”
“Dis wat jý sê … Jo-Anne vertel ’n ander storie. Jul verhouding was ernstig – julle het vlugte geruil om saam te kan vlieg en sy het ’n voordeursleutel vir jou huis gehad.”
“Waar kom jy daaraan?”
“Jo-Anne het dit vir my gesê.”
“Snert! Ons roosters word lank vooruit opgestel en vliegpersoneel kan nie uitruil nie, behalwe in geval van siekte of ’n krisis. En ek het nog nooit vir enige meisie in enige stadium ’n sleutel gegee nie.”
“Edel, outyds of onwaar?” vra sy sinies.
Rynard mompel iets onderlangs wat sy nie hoor nie. “Jy maak of ek ’n losbol is, net daarop uit om ’n jollie tyd met vroumense te hê. En jy weet dis nie so nie. Ek’s ’n eenmeisie-ou wat verkies om saam met my vrou te kuier eerder as kroeg toe te gaan of na ’n wilde partytjie toe. Noem dit outyds as jy wil, maar dis hoe ek grootgemaak is. My ma sou my velle afgetrek het as ek gewaag het om ’n meisie oopmond te soen. En as ek enigsins saam met ’n meisie naby ’n bed of kombers sou kom sonder dat ons gekerk was, sou sy in haar graf omgedraai het.”
En ’n egskeiding?
Kylie vra nie. Dis te seer. Selfs na ’n jaar van gewoond raak daaraan is die woord “geskei” steeds pynlik wanneer sy dit hardop moet sê of op ’n vorm invul by “huwelikstatus”. Rynard se opvoeding was streng Calvinisties vergeleke met vandag se standaarde. Sy ken haar gewese man se agtergrond, tog laat dit Kylie soms wonder, veral ná die debakel in Rome … Streng nougeset en behoudend? Bestand teen versoekings en verleidelike vroue in hotelkamers wat hulself vir hom aanbied? Dit klink bietjie dik vir ’n daalder. Veral vir ’n ou wat lyk soos Rynard Wiegers lyk. Een wat kyk op die manier wat hý kyk wanneer ’n vrou in ’n mini haar bene kruis? Sy was immers vier jaar met hom getroud. Sy kén hom. Sy ma sou ’n oorval gekry het as sy haar seun se talente in die slaapkamer kon aanskou: hom stellig onterf het oor sy behendigheid, bedrewe styl en innoverende posisies tydens ’n liefdesessie.
Net ’n sekere soort stadige glimlag, ’n liefkosing met die punt van sy tong in haar nek en sy was soos klei in sy hande … Hy kon met haar hormone toor en ’n vuur in haar aansteek: vanaf ’n sluimerende warmte in die omgewing van haar naeltjie na ’n allesverterende vlam wat haar met ’n hemelse ekstase vervul het en aan die einde kortasem en gedreineer teen die kussings laat terugsak het.
Sonder dat sy beheer daaroor het, voel Kylie daardie roering in haar opstu by die blote herinnering daaraan. Die kombinasie van sy warm asem in haar mond, sy slim hande wat weet hoe om te streel en waar om te vat …
Sy skrik vir die rigting wat haar gedagtes inslaan. Rynard ken haar te goed; sê nou hy lees haar gedagtes en geheime, onderdrukte begeertes?
Sy is geskok, verwens haar vroulike instinkte en verban die onwelkome oerdrange wat in haar geheue bly vassteek. Uit selfverdediging herroep sy Rynard se ontrouheid en verraad, visualiseer sy hoe hy daardie selfde dinge wat haar tot sulke ekstatiese hoogtes gelei het, met ’n ander vrou doen; dieselfde liefdeswoorde in haar oor fluister terwyl sy hande oor haar borste en oor die res van haar kurwes en rondinge streel.
Dit het die gewenste uitwerking van ’n emmer yswater. Die tweegesig-jakkals. Kylie is lus en breek ’n blompot oor sy kop of druk ’n broodmes tussen sy ribbes in. Mans word nie vanself met daardie talente gebore nie. Dit ontwikkel deur oefening en ervaring. En dit laat haar wonder: Op wie het Rynard almal geoefen? By watter meisies het hy die fynere nuanses van die voorspel en ’n langer, uitgerekte klimaks geleer?
Nie by háár nie, sy was nog te onervare toe sy hom ontmoet het. Op skool, op universiteit en as lugwaardin het sy kêrels gehad wat haar gesoen het en soms nogal erg vatterig geraak het. Maar dit was soos louwarm, verslane sjampanje in vergelyking met die eerste keer toe Rynard haar gesoen het. Die wêreld het ontplof en die son het stilgestaan. Sy het geweet hy was Die Een, haar trouman vir wie sy drie-en-twintig jaar lank gewag het.
Alles was so perfek. En toe het hy wat hulle gehad het onder sy voete vertrap. Hy was háre, haar man. Maar sy was nie vir hom genoeg nie en hy het hul huweliksbeloftes verloën in ruil vir ’n halfuur of wat van seks saam met haar vriendin. Het Jo-Anne hom uitgelok, wetend hoe warmbloedig hy is? En toe verloor hy kop sonder om aan die gevolge te dink? Of was die keer in Rome nie die eerste keer dat hy haar verkul het nie – net die eerste keer dat hy betrap is?
Kylie kyk na haar gewese man. Sy haat hom weens die pyn en vernedering wat hy haar aangedoen het. Verwag Rynard sy moet sy toesmeerdery glo? Hom vergewe en ooit weer vertrou? Nooit. Haar liefde vir hom is dood en begrawe.
Haar