Ondersoek my hart. Ilze Beukes
hoe dit gedoen moet word! Ek hou van kosmaak, juffie, dalk leer ek jou nog ’n ding of twee.”
Sy buk voor die laaitjies onder die toonbank, haal ’n voorskoot uit en gooi dit in sy hande.
“Wat moet ek hiermee maak?”
“Trek aan, die olie sal op jou klere spat wanneer jy die uie braai.”
Die oomblik toe die rooi geruite voorskoot met die hoender voor soos ’n borslap om sy bolyf hang, bars sy uit van die lag.
Hy wys waarskuwend met sy vinger. “Jy soek moeilikheid!”
Hy vat die uie uit haar hande sodat sy vingerpunte liggies oor haar vingers streel.
Dit laat weer hoendervel op haar arms uitslaan. Dié keer is dit nie uit vrees nie. Hoe kan een man soveel teenstrydige gevoelens in ’n mens wakker maak?
Terwyl sy die kookwater op die stoof regkry vir die spaghetti, loer sy onderlangs na hom. Met die skerp mes kap hy die uie vinnig op die broodplank. Hy lyk regtig tuis in die kombuis. Terwyl sy na hom kyk, begin trane oor sy wange loop. Hy knyp sy oë toe.
Sy byt haar kieste om nie te lag nie.
Hy het duidelik nie verwag dat die uie so skerp gaan wees nie. Hy sit die mes op die broodplank neer, druk met die agterkant van sy arm teen sy oë en skuif by haar verby waar sy voor die stoof staan. “Sjoe, die uie is skerp. Kraan, asseblief.”
Haar hele lyf tintel toe hy met sy een hand agter teen haar rug druk.
Sy vat hom aan die arm en stuur hom direk na die wasbak terwyl hy sy oë toeknyp. Sy draai die water oop en skeur ’n stuk van die handdoekrol af en hou dit na hom uit nadat hy sy hande gewas het. “Sjoe, waar kry jy daardie skerp uie?”
“Vars van my pa se plaas af.”
“So, jy is eintlik ’n plaasmeisie? Ek sou dit nooit geraai het nie!”
“Ek is ’n natuurkind met ’n kunssinnige streep.”
Hy glimlag terug. “Dit lyk my so!”
“Ek en my tannie het ’n rondawel op die plaas waarin ons altyd kunsprojekte doen. Vandat ek kon onthou, het sy ’n verfkwas in my hand gedruk. En jy, het julle altyd in Welkom gebly?”
“Hoe weet jy ek kom van Welkom?”
“Handré het genoem dat sy pa by jou ma-hulle in Welkom oorslaap.”
Hy glimlag. “Ja, ons was almal daar op skool: ek, my broer en ons suster wat nou ’n fisioterapeut in die Kaap is. Kastrol en olie, asseblief?”
Madelie kry ’n kastrol in die kas, hou dit na hom uit. Sy sit ’n houtlepel langs die stoof neer.
“En jy? Enige broers, susters?”
Sy skud haar kop en kyk af. “Enigste kind.”
Sy kry ’n slaaibak en maak ’n mengelslaai met tamaties, komkommer, olywe, fetakaas en slaaiblare. Dan pak sy broodrolletjies in ’n mandjie. Sy loer onderlangs na hom.
Hy braai die uie, voeg later die maalvleis by en geur die mengsel met speserye. ’n Heerlike geur vul die hele kombuis.
Hy sal iemand eendag baie gelukkig kan maak. ’n Sterk, aantreklike donkerkopman, lief vir kinders, wat boonop nog kan kosmaak ook. Hy is seker nie so onaardig soos wat sy eers gedink het nie. As hy nie ’n meisie het nie, sal hy gou genoeg een kry.
Maar sy vergeet nie dat hy ’n dokter is nie. Een wat daarvan hou om operasies in die hospitaal te doen. Hoe sal sy ooit aan so iets kan gewoond raak? Sy skud haar kop. Waar kom dié gedagte nou vandaan. So asof Ian ’n deel van haar lewe kan raak … Is sy nou laf?
Toe alles gereed is, dek sy die klein, outydse, wit geverfde houttafel in die kombuis en hou ’n bottel wyn na hom toe uit.
“Dankie dat jy ons vir ete genooi het. Ek hoop ek is vergewe, want ek kuier lekker. Dit voel of ek ’n goeie vriendin gemaak het.”
Madelie huiwer net ’n oomblik. “Natuurlik is jy vergewe.”
Ian trek vir haar die stoel uit. Voordat sy gaan sit, trek sy gou die verfhemp uit en hang dit oor die agterkant van die stoel. Sy oë volg haar bewegings en haak vir ’n oomblik by die vreeslike klein kortbroekie vas.
Sy gaan sit gou en skuif diep onder die tafel in.
Tipies man, hy wil net vriende wees, maar lees ook maar alte graag die spyskaart wanneer dit voor hom is. Sy het nuus vir hom: hierdie vriendskap het nie byvoordele nie. Nie dat sy nie dankbaar is dat hy net vriende wil wees nie. Sy sal hom nie meer kan bied nie. Vriendskap met ’n dokter – dít kan sy seker baasraak. Die berader sou trots op haar gewees het.
Toe almal om die tafel sit, lig sy haar glasie en kyk hom in die oë. “Op vriendskap.”
Hy klink glase met haar.
Handré babbel tussen die happe spaghetti deur. Hulle eet en kuier heerlik om die kombuistafeltjie.
Ná ete dring Ian daarop aan om haar interkom reg te maak.
Sy laat hom maar begaan en is verbaas oor sy vele talente toe die klokkie werk. Die man is nogal handig. “Dankie, dis gaaf van jou.”
“Ek moet darem iets doen om ons kos te verdien, maar ons sal nou moet gaan. Dié ou moet gebad kom en gaan slaap. Lekker aand verder.”
“Dankie, julle ook.” Madelie kyk hoe hulle by die hek uitstap na sy voertuig. Dit was sowaar ’n lekker aand. Verbasend genoeg.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.