Droomkrans se engelman. Moryn Hanzen
só.” Hy beduie met sy wysvinger en middelvinger styf teen mekaar hoe goed die verhouding tussen hom en sy ysterperd is.
“Maggies, oom, dis mos ’n hele entjie se trap tot hier.” Dia kan nie anders as om die oom te bewonder nie. Gelukkig het haar mond nie weer vir haar brein weggehol en iets oor sy ouderdom kwytgeraak nie.
“Is so, dingetjie, is so, maar dit hou my perdfris en gesond. Net ’n ligte ou rokershoesie, verder nie ’n kwaal van ’n dag oud nie.” Hy staan regop om aan te toon dat hy in ’n baie goeie kondisie is. “Nou da’ stap ek maar gou kraal se kant toe om te sien of Jakob klaar gemelk het.” Met sy hand in ’n groetgebaar gelig, verdwyn die oom in die lang gang wat na die kombuis, die woonarea en die westelike slaapkamers lei.
Dia stap by die ruim aangrensende badkamer in en verlustig haar opnuut aan die skakerings van pers en geel waarin die mure, muur- en vloerteëls pragtig harmonieer.
Selfs al kon sy, sou sy niks hiervan verander nie.
Die flouerige straal water laat haar wenkbroue lig. Dan keer sy twee proppe van die dennegeur-badskuim daarin om totdat die skuimbolle geleidelik al kwistiger word. Met haar rok halfpad oor haar kop, val dit haar by hoe oom Petoors homself flus by haar oop kamerdeur ingenooi het en draf sy terug om die sleutel aan die binnekant van die kamerdeur te draai.
Terug in die badkamer stroop sy die stowwerige klere van ’n baie moeë liggaam af en gly vergenoeg in die diep, strelende badwater in sodat net haar kop uitsteek. Stadig maar seker sypel die dag se vermoeienis weg, terwyl sy etlike minute lank in die besonder groot pootjiesbad lê en week totdat sy heeltemal ontspanne is.
In die verte hoor sy ’n perd galop, verbeel sy haar, wat ongevraag die beeld van die forse Han op die swart hings se rug oproep.
Sy spring summier orent asof sy skielik op ’n nes rooimiere te lande gekom het.
Dia wik en weeg of sy nagklere of gemaklike klere moet aantrek, bewus daarvan dat sy honger is en moontlik een of albei van haar huismaats êrens in die huis kan raakloop wanneer sy iets te ete gaan haal.
Sy besluit om ’n denimkortbroek en swart T-hemp aan te trek. In die vollengtespieël beskou sy haarself terwyl sy haar kort hare gou kam. Haar welgevormde bene is tog darem nie ’n skande nie, al wys heelwat meer as wat die minirok kon.
Ligte ergernis gemeng met ’n aweregse tevredenheid spoel deur haar. Wie weet, dalk loop sy weer vir Han raak. En laat hy nou net iets oor die kortbroek sê …
Dia dink vlugtig aan haar pa se bekommerde stem toe hy haar telefonies omtrent die erflating ingelig het. Sy raad aan haar was om die dokumente by die prokureur op Zoetstroom te gaan teken en die plek sonder enige versuim in die mark te sit.
Oudergewoonte hardkoppig, het sy egter besluit om vir ’n proeftydperk haar intrek op Droomkrans te neem voordat sy enige oorhaastige besluite neem.
In die spieël vang haar oog die stapel kunstoerusting in die hoek van die kamer wat sy saamgepiekel het. Nee, regtig, môre is nog ’n dag. Dan sal sy besluit watter vertrek die geskikste sal wees vir ’n ateljee.
Deur die koepelvormige kamervenster waarvan die gordyne op ’n skreef oopgetrek is, sien Dia dat dit reeds donker is en ’n flentertjie maan en sterre helder skyn. Sy kan nie onthou wanneer laas sy so iets aanskou het nie.
Hoeveel aande het sy nie al by haar woonstelvenster uitgestaar om net weer ’n slag ’n stukkie naghemel te bewonder soos in haar kinderdae nie. ’n Oomblik oorweeg sy dit om ’n rukkie op die stoep te gaan sit, maar haar maag begin protes aanteken en sy besluit om sommer kaalvoet kombuis toe te loop.
Die donker gang voel ekstra lank en spookagtig in die flou strale van die maanlig wat slegs hier en daar by ’n oop deur tot in die gang skyn, maar sy besef dis net omdat die plek nog vreemd vir haar is.
Sy het nog nie vasgestel waar om die gang se ligte aan te skakel nie en stap die laaste entjie voel-voel tot by die draai na die kombuis.
Minstens is dié maklik om in die donker uit te ken, siende dat dit slegs ’n boogvormige ingang is sonder ’n deur. Effe gedisoriënteerd, skuifel sy versigtig met uitgestrekte arms vorentoe om seker te maak dat sy nie per ongeluk in ’n kas, stoel of die tafel vasloop nie.
’n Geskokte gil weergalm onverwags toe die punte van haar vingers aan iets harigs raak …
“Whaaa!”
’n Méns se hare, korrigeer haar gedagtes onmiddellik.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.