Tatowanie. Krystian Hanke

      Mojej Rodzinie

      Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

      20% rabatu na kolejne zakupy na litres.pl z kodem RABAT20

      DAWNO TEMU…

      Jedna teczka, druga teczka, karton zapchany po brzegi. Jest okładka z rysunkiem, na innej niedokończony rysunek, pozostałe strony puste, spięte elegancko zszywkami. Spis treści na stronie drugiej. Nic więcej. Ale tytuł jest zawsze. Kiedy jako mały chłopiec tworzyłem te swoje książki, a było to jedno z moich ulubionych zajęć, najpierw powstawał tytuł. Wielka księga gór, Grzyby, Opowieści z lasu nigdy nie ujrzały światła dziennego, bo kiedy okładka była gotowa, a gabaryt starannie przygotowany (osiem czy dwadzieścia cztery strony), do pokoju wchodził tata i wskazywał sugestywnie na zegarek. Rzucał swoje okrutne: „Szykuj się do spania” i bestseller odlatywał niczym niedokończony biały kruk. I tak nie zostałem pisarzem. Nauka jednak nie poszła w las, bo już jako dziennikarz wymyśliłem kilka zgrabnych tytułów reportaży. Grafikiem i projektantem okładek też nie jestem. Nie obwiniam się za dramatyczny stan czytelnictwa w Polsce, bo wierzę, że to chwilowy błąd, może nawet statystyczny. Mógłbym złośliwie dodać, że dziś więcej jest autorów niż czytelników, ale właśnie poszerzam to grono, więc po co robić z siebie durnia?

      Nauczyłem się czytać i pisać, zanim zdmuchnąłem pięć świeczek na torcie. A może jeszcze wcześniej. Zaglądałem do książek czytanych przez mamę i babcię i pytałem o poszczególne litery, które kodowałem sobie w głowie. Tak podobno było. Przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Dawne czasy. Czasy polowania na artykuły pierwszej i każdej potrzeby. Kolejki