Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
кереп китәргә өлгерми, абынып егыла. Ханбик аның өстенә ташлана, кызны тукмарга тотына.
Нурсолтан (тарткалаша, җан ачысы белән кычкыра). Җибәрегез!.. Җибәрегез!..
Ханбик. Оятсыз мәхлук!.. Тот кулыннан, Мортаза, сөйрә!
Мортаза. Әйдә, Нурсолтан!
Кыйналган Нурсолтанны ике кулыннан сөйрәп алып китә башлыйлар. Шулчак аларның каршына Бәхтияр килеп баса.
Бәхтияр. Әссәламегаләйкем! Ни кыланасыз, кардәшләр?!
Ханбик. Син кем?!
Бәхтияр. Иң элгәре биргән сәламемне ал.
Ханбик. Кит юлдан!
Бәхтияр. Минем сукмак шуннан уза, сезнең юлыгыз кайда? Киек ауларга чыккансыз дисәм, кулыгызда киек түгел. Кем ул?
Ханбик. Анда синең ни эшең бар?
Бәхтияр. Сорыйм икән – эшем бар. Җавап алмый китә торган гадәтем юк.
Ханбик. Кем син?
Бәхтияр. Шушы җирнең баласы. Сез кемнәр вә тоткан киегегез кем? Күрсәтегез, карыймчы. (Нурсолтан янына килә. Нурсолтанның йөзенә карый.) Асылзатны эләктергәнсез. Исемең кем, асылзат?.. Ә нигә ул дәшми? Җибәрегез аның кулларын.
Ханбик. Әй, йолкыш, син узына башладың. Башың исән чакта югал!
Бәхтияр. Минем башым авыррак, күтәрә алмассыз, кардәшләр. Җибәрегез. Аучылармы дисәм, газраилләр икәнсез ләбаса.
Ханбик. Нәрсә карап торасың, бир кирәген, Мортаза!
Нурсолтанның кулларын ычкындырып, Бәхтияр өстенә киләләр. Бәхтияр бер селтәнүдә икесен ике якка аудара.
Мортаза. Качкын! Юлбасар! (Сикереп торып качмакчы була.)
Бәхтияр аны эләктереп ала. Ханбикнең дә якасы Бәхтияр кулында.
Бәхтияр. Танышуыбыз күркәм булды, инде җавап бирегез, кем ул җирдә җансыз яткан асылзат? Кем?!
Мортаза (Ханбиккә күрсәтеп). Ул аның хатыны.
Бәхтияр. Хатын кеше өйдә утыра. Ул нигә урманда? Хатын кешенең ире берәү була. Сез нигә икәү?
Мортаза. Мин аның ялчысы.
Бәхтияр. Ялчы булсаң, хуҗаңнан узып сөйләмә. (Ханбиккә.) Син нигә дәшмисең?
Ханбик. Ул минем хәләл малым. Мин аны сатып алдым. Җибәр җиләнне, якасын ертасың.
Нурсолтанның торып утыруын күреп, Бәхтияр Ханбик белән Мортазаны җибәрә дә Нурсолтан янына килә. Нурсолтан аны күргәч, кычкырып җибәрә.
Ханбик (Нурсолтан янына килеп). Тор, мәхлук, кайт өйгә.
Нурсолтан (йөзен яшереп). Кит!.. Китегез!..
Ханбик. Кемгә әйтәләр!
Нурсолтан. Үтер! Үтерегез! Җаным шәһит китәр. Бу дөньядагы тәмугта янганчы, теге дөньяның җәннәтенә китсен җаным. Мәңге сиңа буласым юк.
Ханбик. Үкермә, җирбит.
Бәхтияр (Ханбиккә). Хәләл дигәнең хәрәм булган түгелме соң, җирдәш? Сатып алган малыңның күз яшьләре бүтән адәм балаларының күз яшьләре кебек үк пакь.
Ханбик. Ояты юк аның, ир өеннән качып китте.
Бәхтияр. Хатын кеше оятын җуйса, ир гаепле.
Нурсолтан. Мин аның хатыны түгел.
Ханбик. Тик тор димен, тый телеңне!
Бәхтияр, тезләнгән җиреннән кинәт торып, Ханбик каршына баса. Ханбик чигенеп куя.
Бәхтияр. Курыкма, җирдәш. Сатып алган малың түшәгеңдә ничә төн йоклады?
Ханбик. Анысы сиңа нигә кирәк?
Бәхтияр. Җавабың бир!
Мортаза.