Пьесалар / Пьесы. Туфан Миннуллин
Шигаев! Әйт, тагын бер мичкәне ватсыннар.
Белобородов. Галиҗәнап, таң беленүгә, поход чыгабыз.
Пугачёв. Атаман! Халык күңел ача, ачсын. Казанга җиткәнче айнырлар. Шигаев, әйт!
Шигаев (алга чыгып). Тыңлагыз! Бөек государь сезгә тагын бер мичкә бал бүләк итә… Тәгәрәтегез мичкәне!
Шау-шу башлана. Берничә кеше мичкә тәгәрәтеп чыгара. Халык мичкә артыннан ияреп чыгып китә.
Пугачёв. Полковник Бәхтияр Канкай углы, туең үзеңә ошыймы?
Бәхтияр. Мәрхәмәтле падишаһымыз…
Пугачёв. Рәхмәтең кирәкми. Тик шуны бел: Канкай углы, мондый бәхет минем һәр полковнигыма эләкми. Шуны да бел: иртәгә хатыныңны авылга илтеп куй. Кайтканыңны шунда көтсен. Минем полковникларым сугышка хатыннары белән йөрмиләр. Инде тагын хатыныңның йөзен күрдек, полковник, тавышын ишетәсебез килә.
Бәхтияр. Әгъзам падишаһымыз, ул ояла.
Пугачёв. Кемнән?
Бәхтияр. Бөек падишаһ алдында кайсы татар хатыны авызын ачарга базган.
Пугачёв. Без татар хатыннарын беләбез, Канкай углы. Татар авылы Каргалыда безне хатын-кызлар баш иеп каршыладылар, җырлап-биеп озаттылар.
Бәхтияр. Сезнең сүзегез, галиҗәнап, безнең өчен әмер. Падишаһымызның әмере үтәлергә тиеш. Нурсолтан!
Нурсолтан Бәхтиярның колагына нидер әйтә.
Бәхтияр. Кичерегез, падишаһ, мулла барында хатын-кызга җырлау тыела, гөнаһ.
Пугачёв. Кем ул мулла? (Кинҗәгә карап.) Синме, Кинҗә? Без сине башкортларның старшинасы дип белә идек, соңра полковник чины бирдек.
Кинҗә. Укымышлы кешеләргә мөселманнар «мулла» дип эндәшәләр, галиҗәнап. Курыкма, кызым, без син уйлаган мулла түгелбез.
Пугачёв. Шулай да син өйгә кереп тор, Кинҗә.
Кинҗә. Баш өсте. (Өйгә кереп китә.)
Пугачёв. Хатыныңның теләген үтәдек, полковник. Инде безнең теләгебез үтәлсен.
Нурсолтан Бәхтиярның колагына нидер пышылдый, ике арада тавышсыз бәхәс.
Бәхтияр. Кичерегез, бөек падишаһ, аңа минем сүзем үтми, ул җырларга теләми.
Пугачёв кинәт сикереп тора. Барысы да нидер көтеп үрә каталар, тынып калалар. Пугачёв Нурсолтан каршына килә, Бәхтияр араларына кереп өлгерә.
Пугачёв (усал). Канкай углы! Патша әмереннән йөз чөерергә батырчылык кылган хатын-кызлар дөньяга сирәк туа. (Тиз генә өйгә кереп китә дә, аннан затлы киемнәр күтәреп чыгып, Нурсолтан алдына ташлый.) Алсын, бездән бүләк. Әгәр болар аз икән, син сугышта затлырак бүләкләр табарсың һәм безнең исемебездән хатыныңа бүләк итәрсең.
Кинәт артта тавыш куба, ишегалдына халык төркеме кереп тула. Алда ике казак бер симез адәмне сөйрәп алып киләләр. Болдыр янына җиткәч, әлеге адәмне җиргә ташлыйлар.
Пугачёв. Кем?!
Беренче казак. Без пикетта идек. Моны качып барганда тоттык.
Пугачёв. Кем?
Беренче казак. Кем икәнен әйтмәде. Җиккән атлары яхшы токымлы, өстендәге киемнәре затлы, үзе симез.
Пугачёв (симез адәмгә). Кем син?.. Җавап бир, синең каршыңда бөтен Русиянең государе Пётр Өченче басып тора.
Симез адәм. Син государь түгел, син – юлбасар, син – карак…
Пугачёв. Шигаев, хөкемеңне чыгар.
Шигаев. Атларын бирегә китерергә, киемен – ялангачларга, үзен – иблис кочагына.
Симез адәмне сөйрәп китәләр.
Пугачёв