Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Габделджаббар Кандалый
чөн ки рәхманый.
Зирагъәтдән[543] әгәр кайтса,
Тиз үк хәляленә әйтсә,
Ки комганга суын салса:
«Намазга вараем, җаный!»
Кәләше анда су койса,
Торубән һәм возу кыйлса,
Намазга мәсҗедә варса,
Ки мондин яхшысы къәный?
Ки бәгъзеләр надан булса,
Галимләргә коллык кыйлса,
Тагъәт[544], коллыкны күп кыйлса,
Галимләрдин сайуң[545] аный!
Берәүләр гәр галим булса,
Кяһиллек[546] тагъәтен кыйлса,
Үзе кешегә «кыйл» дисә,
Монафикъ[547] дип белгел аный.
Әгәр хөкме Хода улса,
Галим бер дөхтәри[548] алса,
Үзенең нәсыйбы улса,
Ниләр дийәм – ишет аный!
Дәйүр: «Җаный, бирү килгел,
Оекым, читекем алгыл,
Килеп янымда ултыргыл, –
Кушылдырды бези Алла!»
Укыгай ул торып намаз,
Кыйлып ул мәүляйа нийаз[549]…
………………………………………
Дир ул хәмед-сәна кыйлса[550],
Аңа хушнуд[551] булыр Алла.
Дәйүр: «Җаный, тиз үк булсаң,
Самавыр ярагын[552] кыйлсаң,
Китереп сөфрәйә куйсаң,
………………..будыр җаный».
Дилваз[553] ярагыны кыйлып,
Бер-беригә күз[ен] салып,
Ки чәйнеккә чәен салып,
Диеп ул: «Әлхәмделилла,
Кушылдырды бези мәүля,
Китер бал, чәй, лимун тагы,
Куең һәм сөфрәгә[554] аный…
……………………………………»
Утырыр ике[се] алда,
Самавырны алып алга,
Сузарлар кулларын балга, –
Ки мондин яхшысы къәный?..
Салубән күзләрә күзне,
Тәбәссем[555] берлә дир сүзне,
Көлешеп дийәрләр сүзне:
«Ки кушды безне ул мәүля!»
Галим булса, булыр дәүләт,
Нәдан [булса], булыр зилләт[556],
Әгәр сән эстәсәң гыйззәт,
Дигел [сән]: «Бир[ер] ул, Алла!»
Наданга сән әгәр варсаң,
Берәүне сәүмәен алсаң,
Ки бер гъише нуш кыйлсаң[557] –
Ки үлмәкең ирүр әфзаль[558].
Гыйлем йарны сәүеб алсаң,
Аның илә самит торсаң[559],
Ике мәгъшук гомер сөрсәң –
Бусыдыр, бел, җаный, әүля!
Ки наданга берәү бармак –
Үзене зиндана салмак,
Ки хәсрәтдер уйлә[560] кыйлмак, –
Ки кушмасын берүк Алла!
Хода кушса ушал йарга,
Мәхәббәт дөкәнсә[561] анда,
Аның илә мосахибдән[562]
Ки әфзаль зиндани, Алла.
Мәхәббәт йебе киселсә,
Әгәр салкын йиле иссә,
Ки дә әйтсен ушал дәмдә[563]:
«Сыгынырмын сәңа, Алла!»
Үз-үзеңә