Шигырьләр / Стихи (на татарском языке). Габделджаббар Кандалый

      Үзеңне зур күреп, күрмә бәни хур,

      Барымызны яраткан бер Хода зур.

      Өмид илән каләм алды бу әлем[601],

      Ходауәндә[602], кабул әйлә теләгем!

      Кабул күрмәй кире вирсәң хатымны,

      Хода кашында[603] сорармын хакымны!

      Әгәр мәхрүм куярсән бу куендин,

      Агырдыр хәсрәтем дөнья утындин.

      Җаныкаем, чиләнмә сән укырга,

      Күңел төшде боны һәм туктатырга.

      Мөбарәк исмеңез фәлян икәндер,

      Тарафындин гыйшык йиле искәндер.

      Сәнең гыйшкың белән ахир үләрмен,

      Фиракъең[604] утында әксәр күәрмен[605].

      Сәне күрдем ике күзем нурытик,

      Күренәсең бәңа оҗмах хурытик.

      Йибәр яулык ике башын нәгышлап[606],

      Дәхи бер көн кауышмакый багышлап.

      Кабул күрмәй кире мәхрүм кыйларсән,

      Гомри гъоссә белән мәхзүн кыйларсән[607].

      Кешегә сүзләмәдем бу сүземне,

      Сабыр берлән тыя тордым үземне.

      Китабларда бу сүзне күргәнем бар:

      «Оялган кемсәнең ризкы булыр тар;

      Икеләнеп, оялып корган эшләр

      Сүтеләдер, сүреләдер!» – димешләр.

      «Биреңез үк!» – дигел, бер дә оялма,

      Сүзем будыр сәңа, җаным, багалма.

      Сәнеңчөн нә дәкле бән әйләдем зар,

      Әгәр ялган дисәң, бер Ходаем бар!

      Бу инәлүләрем таш да белерде,

      Урыс кызы динен ташлап кәлерде.

      Ишетмәдең, җаным, фөрйади-зарый[608],

      Йитәр инде, инәлмәм мондин арый.

      Күп ирде лә язсам хатка тагы да,

      Туласы булды ла ике ягы да.

      Йитәр, сүзне йибәрмә күп озынга,

      Дәхи инәлдерәм диеп кузынма[609].

      Әйа җаным, вәйа җаным, җәмалем,

      Сәнең өчен өзеләдер бу җаным!

      Әдәбле диделәр ки әһле инсаф,

      Тәнигә кул тимәгән диделәр: саф.

      Нә хурлыкдыр сәнең кебек матурга

      Надан астында мимылдап ятырга!..

      Карарым калмаен яздым сәламем,

      Мөгъәккъиб әйлә[йү]бән дәхи кәлямем[610].

      Җиһан