Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 3. Ахат Гаффар
бернәрсә дә вәгъдә итмәгәч, трубканы нигә ташламыйсыз?
Хатын. Кызык булганга күрә.
Ир. Нәрсәсе кызык?
Хатын. Сезнең беркатлылыгыгыз.
Ир. Ә мине сезнең… яшьлегегез сагындыра, ханым. Ә хәзер сез үзгәргәнсез.
Хатын. Мине беләсезмени?
Ир. Сезгә шылтыратыр өчен җитәрлек беләм.
Хатын. Яшьлегем сагындыра?.. Ә хәзер мин… начарайганмынмыни?
Ир. Һәрхәлдә, сез телефоннан бик матур тоеласыз. Минем хатыным андый ук түгел инде… Нигә дәшмисез?
Xатын. Сез минем белән хатыныгыздан качып сөйләшәсезме?
Ир. Сез бик сизгерсез… Ләкин ул мине бу минутта телефоннан сөйләшә дип башына да китермидер… Ә сезне ирегез тыңлап тормыймы соң?
Хатын. Аны өйдә юк дип санарга була. Без бер-беребездән торган саен читләшә барабыз шикелле…
Ир. Менә ничек? Алайса, безгә телефоннан гына түгел, очрашып сөйләшергә вакыт җиткән икән.
Хатын. Сез – хам, кадерлем! Әгәр мин трубканы ташламыйм икән, бу – хәзерге заман хамының психологиясен өйрәнәсе килүдән генә дип белегез.
Ир. Ә хәзерге заман ирләренең нинди булмаска тиешлеген өйрәнәсегез килмиме?
Хатын. Сез миңа хәзерге заман хатыннарының нинди булмаска тиеш икәнлеген белер өчен шылтыратасызмыни? Минем драматург ирем шундый пьеса язса, бик беркатлы спектакль килеп чыгар иде. Драмагызны катлауландырмагыз, Монте Кристо! Хатыныгыз янына керергә вакыт. (Сәгатькә карап ала.)
Ир. Әйе, әйе… Мөгаен, ул сәгатькә карый башлагандыр инде. Хушыгыз, ханым. Иртәгә шылтыратырмын. Ә сез җавабыгызны әзерләп куя алырсыз микән? Аңлашыр өчен, безгә бер очрашу җитә. Бер очрашу… (Трубканы куя.)
Хатын трубканы куя, чиләк тоткан. Ир кайта.
Хатын. Чиләк күтәргән килеш мәрткә киттеңме әллә?
Ир. Телефоннан сөйләшеп алдым.
Хатын. Телефоннан? Менә хәзер генәме?
Ир. Әйе. Автоматтан.
Хатын. Кем белән?
Ир. Билгеле, синең белән түгел. Режиссёр белән.
Хатын. Ә ул тагын шылтыратты.
Ир. Кем?
Хатын (аныңча итеп). Билгеле, син түгел.
Тынлык.
Кичәге тип.
Ир. Ә! Теге Монте Кристомыни?!
Хатын. Каян беләсең?
Ир. Нәрсәне?
Хатын. Аның Монте Кристо икәнен. Мин сиңа бу хакта әйтмәдем ич әле.
Тынлык.
Ир. Бүтәнчә атыйк соң. Әйтик, Икс атлы бер тип дип.
Хатын. Миңа аның тавышы таныш шикелле.
Ир. Минекенә охшамагандыр ич?
Хатын. Тавышына караганда, ул – синең яшьләрдәге ир-ат, ләкин күпкә акыллырак тоела.
Ир. Берәр танышың шаяртадыр.
Хатын. Шаяртканга охшамый. Җитди сөйләшә.
Ир. Нинди мәгънәдә?
Хатын. Ул диалогны дәвам итәргә тели.
Ир. Иртәгә аның белән мин үзем сөйләшермен!
Хатын. Уйнасын ла! Педагог-психолог буларак, миңа бу уенның ни белән бетүен белү кызык. Минем аны җиңәсем килә.
Ир. Ә ир буларак миңа нишләргә?
Хатын. Чын ир, хатынын яраткан ир, бу очракта үзен башкачарак тотарга тиеш дип санамыйсыңмы син?
Ир. Ничек башкачарак?
Хатын. Бу уен мине чынлап