Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 3. Ахат Гаффар
көн эшкә шылтыратып, ипи алып кайт дип кушарга җитәме?
Хатын (уйчан). Бәлки, мин… синең тавышыңны ишетәсем килеп шылтыратамдыр? (Моңсу.) Кирәкми миңа синең ипи алып кайтуың! Миңа синең, шул ипине алып кайтыр өчен, вакытында өйгә кайтуың кирәк. Мине ялгызлык белән интектермәс өчен!
Тынлык.
Ир (тамак кырып ала). Кухняга яңа урындыклар аласы бар икән.
Хатын. Ничек башыңа килде әле? Гомер булмаганны.
Ир. Аяклары какшаган – селкенәләр. Алганга дүрт елмы әле?
Хатын. Искеләрен әниләргә биреп, боларын сатып алганыма бер ел инде.
Ир (ни әйтергә белми торгач). Нинди эш ул – һаман әнкәләреңә дә әнкәләреңә?! Сатып алырга да өлгермисең, күпме әйбер әнкәләреңә күчә.
Хатын. Алар модадан чыккан иске әйберләр ярата шул. Син моны бик яхшы беләсең… Балабыз туганга бер ел үттеме-юкмы – ул да әниләргә күчте. Хәзер ир белән хатынның ялгыз торуы модада шул.
Ир кыбырҗып куя, урындыгы шыгырдый.
Ир. Барыбер аяклары какшаган.
Хатын (бармагын чигәсендә бөтереп). Юк. Шөрепләре бушаган.
Ир. Әйтәм җирле, бүген йомырка тәбәсе генә пешергәнсең, тамагың туймаса, минем колак итен ашарга исәп тотып икән. Ә мин ни ашыйм?!
Хатын. Көндәге рационыңны: тугызга кадәр – газета, аннары – «Вакыт» программасы, берәр чынаяк чәй һәм пьеса. Ә иң соңыннан, үт куыгыңны дәвалар өчен, ромашка төнәтмәсе.
Чәй эчәләр.
(Тора.) Кирәк булсам, мин йокы бүлмәсендә. Иртәгә ипи алып кайтырга онытма, яме, үскәнем? (Ирнең маңгаен үбә дә йокы бүлмәсенә уза.)
Ир, кухня утын сүндереп, бүлмәгә уза, газета-журнал актара башлый. Сәгать күкесе тугызга суга. Ир, ашыгып барып, телевизор кабыза да кәнәфигә утыра. Кухня ягына Хатын узып китә. Ир телевизорны сүндерә, өстәл лампасын кабызып, бүлмә утын да сүндерә һәм машинкада яза башлый.
Хатын тавышы. Әй, арканы уып чык әле!
Ир чыгып тора. Кереп, өстәле янына утыра, папирос кабыза. Халатын бәйли-бәйли, Хатын чыга, чәче тарау.
Хатын. Өйдә тартма! Кухняны исләтеп бетерүең дә җиткән. Гомумән, йә ташларга вакыт, йә әнә тыш!
Ир (торып киенә башлый). Берочтан һава да сулап керим, алайса.
Ир чыгып китә. Хатын йокы бүлмәсенә уза.
Бер читтә – урамдагы телефон будкасы. Ир, әрле-бирле йөренеп, папирос көйрәтә, гимнастика хәрәкәтләре ясап ала. Нидер исенә төшеп, кесәсеннән вак акчалар чыгара. Кыю рәвештә телефон будкасына бәреп керә, номер җыя. Квартирада телефон шылтыраганы ишетелә. Ләкин Ирнең кыюлыгы әкренләп сүрелә бара, шулай да ул көтә әле. Чәченә бигудилар ураган
Хатын чыга.
Хатын (трубканы ала). Тыңлыйм сезне.
Тынлык.
Алло!
Ир (кыюсыз гына). Хәерле кич, ханым!
Хатын. Рәхмәт.
Ир. Гафу итегез, ханым… (Тотлыгып кала.)
Хатын. Йә?
Ир. Ханым… бу Айзек Азимовлар фатирымы?
Хатын. Юк. Номерны ялгыш җыйгансыз, иптәш.
Ир. Җиде-кырык-кырык тугызмы?
Хатын (басым белән). Җиде-кырык-кырык тугыз. Тик Айзек Азимовлар монда тормый.
Ир. Гафу итегез, ә кайда?
Хатын. Мин аның секретаре түгел. Сөяркәсе дә! Белмим.
Ир,