Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология
да шул кавем. Адәмнең,
Хаваның кызлары, уллары.
Сурәткә төшердем диңгезен —
ул минем моңыма охшаулы.
Диңгезнең итәге тау да тау,
шул таулар шикелле горурлык
бар бит ул минем дә халкымда,
мең илнең тавына торырлык.
Ничек соң чит диим мәчетен?
Йолдызлы ай кунган манара…
Шул азан, нәкъ шул ук догалар
нур булып җиһанга тарала.
Чит, диләр, чит илне, чит, диләр,
чит түгел икән бит берсе дә.
Чит түгел, бары тик читендер
үз илен сагынган кешегә.
«Сагынып каршылыйм язларны…»
Сагынып каршылыйм язларны,
язларның беренче иртәсен.
Яз килә. Яз көлә. Яз белә:
дөньяны кояшлы итәсен.
Һәр җирдә яз йөрер. Урамда
яз чыгар, елмаеп, каршыга.
Кояшын өләшер. Кояшы
үзендә кимемәс тамчы да.
Яз йөрер уятып таңнарда.
Язларда шифалы җил исәр.
Язларның тылсымлы тавышы
кагылган җирләрдә гөл үсәр.
Хатирә яңара язларда.
Яз килеп киткәндә кышлардан.
Бу язлар кемнәрнең ише соң…
Язларны кемгәдер охшатам…
«Мин беләм: кайларга китсәм дә…»
Мин беләм: кайларга китсәм дә,
һәрвакыт догада торырлар,
ихластан хәерле юл теләп,
чыршылар,
юкәләр,
тупыллар.
Җаннарым керләнгән чакларда,
игелек хакында җыр җырлар.
Һәм шулай сафлыкка чакырыр
юкәләр,
тупыллар,
чыршылар.
Абынып егылсам юлларда,
тураеп басуым көтәрләр.
Йөз бормас, таяныр сын булыр
тупыллар,
чыршылар,
юкәләр.
Без җирдән киткәндә,
нык булып,
төз булып бездән дә калырлар.
Җаннарга бер һәйкәл шикелле…
Юкәләр,
чыршылар,
тупыллар.
«Очасың, уйныйсың, күбәләк…»
Очасың, уйныйсың, күбәләк.
Син ниләр уйлыйсың, күбәләк?
Көннәрең узалар уенда,
күбәләк, ниләр бар уеңда?
Канатың кагасың, дәшмисең,
гүя син бер гамьсез яшисең.
Күбәләк, күбәләк, акыллым,
күр әле, күр әле, бал кортын.
Гомерең заяга үткәнгә
үпкәләп йөрерсең кемнәргә?
Гөлләрнең хуш исе исертә,
гомерләр узар ул ничек тә.
Кояш, дип, очасың утларга,
күбәләк, уйлале туктарга.
Күбәләк, әллә син оныттың:
гомерең – бер йотым, бер йотым.
Канатың – чигүле гүзәллек,
фаҗигаң – үзәкне өзәрлек.
Син, диеп сызуы бәгырьнең,
күбәләк, күбәләк-кадерлем.
«Без танышкан җәйге бакчаларны…»
Без танышкан җәйге бакчаларны
күмгәндер шул,
карлар күмгәндер.
Кошлары да тынып калганнардыр,
һавасы да хәзер бүтәндер.
Ә