АСАРЛАР (II жилд). Сирожиддин Саййид

      Худовандо, манинг кўнглимни шод эт,

      Чигал мушкулларимни сен кушод эт.

      Мисоли билгисиз бир шарпадурман,

      На сомондирману на арпадурман.

      Самарсиз ўтди бор сўзу гудозим,

      На рўзам бордиру ва на намозим.

      Хижилдурман баҳору ёз, қишимдин,

      Ҳушимнинг фарқи йўқ асло тушимдин.

      Ки мен бўронлар ичра бир дарахтман,

      Даҳр тўзонлари узган варақман.

      Бу олам миннату фарёду ёддир,

      Отамдин менга қолғон хотиротдир.

      Хаёл кўкида йўқдир ул ҳилолим,

      Маҳолим кўп, маҳолимдин малолим.

      Руҳ ичра зарра ёруғлик кезинмас,

      Дилим ўтига япроқ ҳам исинмас.

      Чопибман шунча йилларким, толибман,

      Пушаймонлиғ деган ҳосил олибман.

      Бу ҳосилдин бировга берса бўлмас,

      Бу ҳосилни бировлар терса бўлмас.

      Бу ҳосил жизғанак бўлган бағирдир,

      Тахирдир ул, тахирдир ул, тахирдир.

      Шу янглиғ мен надоматга тўлиқман,

      Агар бедор, валекин уйқулиқман.

      Хазонлиғ боғларимга бергил оро,

      Мени йўлингга сол, парвардигоро!

      Демасман, менга давлат беру дур бер,

      Қоронғу кўнглима бир тола нур бер.

      Яна дил ичра ишқ рахтин ато эт,

      Саҳар бедор бўлиш бахтин ато эт.

      Дўстим, сенинг юзларингга юз тегди –

      Тушингга ҳам кирмаган бир қиз тегди.

      Сенга қанча ширин-шакар сўз тегди,

      Менга эса, менга фақат кўз тегди.

      Кўз тегдию хазон бўлди гулзорим,

      Жардин учди чақиндай зўр тулпорим.

      Бир кўз аввал жигаримни куйдирди,

      Сўнгра олтин эгаримни куйдирди.

      Менда ҳам бир дил бор эди айтарлик,

      Кўз тегдию пайдо бўлди бир жарлик.

      Ёшликдаги кўзларим ҳам туш энди,

      Ин қурмишдир бир жуфт мискин қуш энди.

      Осмондаги оймидир ё туморми?

      Кимдир мени кўзларига кўмарми?

      Сенга зарбоф тўну менга бўз тегди,

      Мени қўйгил, дўстим, менга кўз тегди.

      Боғим бору вале йўқдир самарим,

      Сўлғинлашиб бородур гул, қамарим.

      Кўнглим совуб қолди, унга муз теккан,

      Кўксимдаги оловимга кўз теккан.

      Аҳволима ёлғиз онам йиғлайди,

      Ғариб умрим, бўм-бўш хонам йиғлайди,

      Кўркам, зангор кўкламимга куз теккан,

      Гуркираган дарахтимга кўз теккан.

      Бунча мунглуғ бўлиб қолди жаҳоним,

      Ўқим кетган, қўлда қолмиш камоним.

      Тиконлардай мадда бойлаб, йиринглаб,

      Вужудимда зирқирайди киприклар.

      Бу дунёда кексайди-ку сафарим,

      Баробардир энди шому саҳарим.

      Кетсам энди қайтиб келмас хабарим,

      Кўнгилларим болишлардай бўш энди,

      Сўриларим, айвонларим,