АСАРЛАР (II жилд). Сирожиддин Саййид
кўнглим тамом бўлди. Аён бўлди:
Кўнглим ичра бир ҳовуч лахта қон бўлди.
Бир кундами, бир тундами, қачон бўлди?
Хўшлашибон тоғларим ҳам равон бўлди,
Бошим узра тоғларчалик тумон бўлди.
Урён шохлар зору абгор эгилади,
Шохлар аро ёлғиз юлдуз тикилади.
Осмонларим чокларидан сўкилади,
Ишқимнингми кукунлари тўкилади,
Дунёга ҳам жуда катта зиён бўлди.
Вафоси йўқ гўзалларидан айтайин:
Бири толу бири сарву бири қайин.
Барисидан энди буткул қўл силтайин.
Даҳр дилга қанча ўқлар отган сайин,
Бу қизларнинг қоши шунча камон бўлди.
Бир ён кўнгил, бир ёнда руҳ, арода мен,
Нелар қилса, шулар қилди, балода мен.
Гоҳи сарғиш, гоҳи қизғиш дарёда мен,
Хору хаслар бирлан бирдек фанодамен,
Қизил гуллар энди бизга гумон бўлди.
Тамом бўлди кўнглим. Не ғам, ўй бўлди бу?
Қандай ҳазин, қандай мунглуғ куй бўлди бу?
Қирчиллама йигитликда рўй берди бу,
Мени ёмон кўрганларга тўй бўлди бу,
Мени яхши кўрганларга ёмон бўлди.
Ё РАБ!
Бир яхшига бир ёмонмас, минг ёмондир,
Ўн яхши бир, ўн минг ёмон бир томондир.
Замон ёмонларга боқар бир замондир,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Яхшиларни эзгил майли, синайвергин,
Тушида ҳам, ҳушида ҳам қийнайвергин.
Бошларига фалак тошин юргиз, лекин
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Меҳру карам пасту баланд нархлардадир,
Яхшиларнинг номи қора хатлардадир.
Ёмонларнинг коми тожу тахтлардадир,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Яхшиларнинг кўзёшини тўктир, майли,
Кўзёшига ўзларини чўктир, майли,
Бу дунёда яхшига кун йўқдир, майли,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Япроқларким, букун менинг боғим тўкар –
Фазл фаслим, ошиқлигим чоғим тўкар.
Қолғонларин кўксимдаги доғим тўкар,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Еру осмон яхлит сенинг измингдадир,
Ёлғиз нажот букун сенинг исмингдадир.
Ёмонлардин ўқлар элнинг жисминдадир,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил.
Яхшиларга адолатнинг йўли узун,
Ёмонларнинг тили узун, қўли узун,
Бас келмади бир эл, энди бас кел ўзинг,
Энг аввало ёмонларга инсоф бергил!
ИСТЕЪФО
Бўшаб қолди бу зот, бирдан бўшаб қолди,
Мискин ўйлар уни ўраб, қуршаб қолди.
Қирмиз, зарҳал гиламларда юрар эди,
Энди эса хасу хашак тўшаб қолди.
Гард қўнмаган силлиққина зардолидан
Букун келиб бир бужмайган туршак қолди.
Ўтди унинг ярқираган довонлари,
Қаршисида энди фақат нишаб қолди.
Бир кечада хира тортиб, қовунчининг
Адирдаги капасига ўхшаб қолди.
«Оқ туманлар тоғларимдан