УМР КИТОБИ 3-жилд. ТОИР МАҲМУД
МАДҲИ
“Ўзбек” деса, тожигим тотган каби асалдан,
“Тожик” десам, тилимдан бол томади азалдан.
Аждодлари дарддошдир, авлодлари елкадош,
Навоий наво олган Жомий битган ғазалдан.
Ер десанг, ери туташ, бошида осмони бир,
Минг-минг йиллардан буён орзую армони бир.
Тинчлиги туморидир, баракаси – бахтидан,
Асраб яшар бир-бирин, қадрига қалқони бир.
Кафтларин хуш дуога доим бирга очганлар,
Бир-бирларин йўлига меҳрдан нур сочганлар.
Етти ўлчаб бир кесган улуғ доноларидек,
Мушкуларини мудом кенгаш билан ечганлар.
Бир келида буғдойин бирга янчган момолар,
Бир дарёнинг сувини бўлиб ичган боболар.
Ҳурлигидан шодумон, замон билан ҳамнафас,
Икки халқнинг тилида янграмоқда наволар.
“Ўзбек” деса тожигим тотган каби асалдан,
“Тожик” десам, тилимдан бол томади азалдан.
Бу янги Ўзбекистон, бу янги Тожикистон,
Янги дўстлик тарихи ёзилмоқда зарҳалдан!
ҚАРДОШЛАР
Бу дунёни асраб бўлмас кўз ёш билан,
Тонг жамоли кулиб чиққан қуёш билан.
Халқлар асли халқ бўлгайдир қардош билан,
Ўзбекистон, деб санасам беш бармоғимни,
Кўрдим туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни
Аждодлари қондош бўлган, жондош бўлган,
Тил мулкида, дил мулкида сирдош бўлган,
Бир-бирига кўнгил берган, бардош бўлган,
Дунё билар бобомерос сабоғимни,
Ўзбек, туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
Ғафур Ғулом, Турсунзода, Собит Муқон,
Айтишувда бир-биридан бўлган чаққон,
Адабиёт она бўлиб бирга туққан,
Қадрлайман қадриятим, қароғимни,
Ўзбек, туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
Ойлар ойни, йиллари йилни қувиб ўтиб,
Ҳақ ёр бўлди, ҳурриятни олди кутиб.
Бир-бирига қучоқ очди гуллар тутиб,
Ўзбекман деб санасам беш бармоғимни,
Кўрдим туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
Бешов ўлка маърифатдан обидланди,
Юртбошилар аҳд-вафода собитланди,
Бор дунёга тинчлик деган сўз тиланди,
Ўздан бошлаб санасам беш бармоғимни,
Ўзбек, туркман, тожик, қирғиз, қозоғимни.
НАВОИЙДАН ЎРГАНИНГЛАР
Одамзодни одам қилган –
Сўз бўлади, сўз танинглар,
Сўз танишни, болам, ҳар вақт,
Навоийдан ўрганинглар.
Байтида минг маъно нури,
Дил дардига шифо нури,
Навоийда Худо нури,
Навоийдан ўрганинглар.
“Хамса” – туркнинг дил достони,
Она тилнинг мангу шони,
Ўрганмоқнинг зўр имкони,
Навоийдан ўрганинглар.
У – ҳикматлар булоғидир,
Заковатнинг чироғидир,
Садоқатнинг сўроғидир,
Навоийдан ўрганинглар.
Кимга ёрдир Ҳақнинг ўзи,
У – миллатнинг боқий сўзи,
Назм аҳлин назмий