АСРОРНОМА. Шайх Фаридуддин Аттор
Ёнаркан, шу ёнишдин шоду ҳуррам,
Ўшал оташда кўргай ул тутун ҳам.
Бу дунё ичра, камдир ёки ортиқ,
Ўшал парвона янглиғ борми ошиқ?
Чунонким чулғамиш шавқи билан дўст,
Ки тушмас ёдига на мағзу на пўст.
Қанот силкиб келар маъшуқ кўйига,
Ки андин ўзгаси келмас ўйига…
Худоё, шу сўзимга завқ бағишла,
Менга парвона янглиғ шавқ бағишла.
840 Сенинг дарёйи шавқингдин этай нўш,
Ўшал дарёга ўхшаб сўнг урай жўш.
Келибман шавқ аро шул олами хок,
Кетармен шавқ аро ул олами пок.
Сенинг шавқинг била ётгум кафанда,
Урармен сўнг қиёмат ичра ханда.
Агар ҳар зарра жисмим гўш бўлгай,
Сенинг номингдин ул мадҳуш бўлгай.
Агар ҳар тола мўйимда забон ул,
Сенинг номингни сўйлар ҳар замон ул.
845 Агар ҳар битта узвим бўлса бир кўз,
Сени кўргай, сени сўргайди ёлғиз.
Чу мендин қолса зарра эртами-кеч,
Сени истайди яккаш, ўзгани ҳеч…
Бир мурид пири устодидан савол сўргани
Жаҳонни тарк этиб пир кетмиш эрди,
Муриди ул азизни тушда кўрди.
Аё пирим, деди, не кечди ҳолинг,
Келиб бошингга, сўрганда саволинг?
Деди: ул иккига73 ташлаб кўзимни,
Худойи ҳаққа топширдим ўзимни.
850 Дедилар: хуш дурур бу уйқу – хобинг,
Худойинг ким сенинг, айтгил жавобинг?
Сухангўйи жаҳонга ҳеч бобдин
Эшик очилмади ҳаргиз жавобдин.
Дедим: меҳнат-машаққат ичра ҳар дам
Кечиб жондин, Худодин кечмадим мен.
Боринг ўқдек, Жаноби Ҳаққа айтинг,
Буни бир мўйсафид айтмоқдадир денг.
Ки сенда шунчалар илму амал бор,
Яна ҳар нуқтада юз мингта асрор.
855 Шу юксакдин туриб олдинг дилимни,
Фаромуш этмадинг мендек қулингни.
Сенингдек икки оламда кишим йўқ,
Сени дерманки, ўзга хоҳишим йўқ.
Еттинчи мақола
Ҳақиқат не? Тафаккурга тўлиш ул,
Кечиб ўздин, ўзинг бирлан бўлиш ул.
Агар жонинг чиқиб, тарк этса суврат,
Биларсен, ҳар неким эрди зарурат.
Ҳижоб бўлмас сенга ул икки олам,
Кўрарсен икки оламни ўшал дам.
860 Агар шу сувратингни тарк этарсен,
Гумон йўқ, ою офтобга етарсен.
Сенинг жонингга етмиш нур мақоми,
Берилмиш кўзларингга ҳур мақоми.
Ва лекин ҳуру хулд деб бўлма мағрур,
Худосиз бўлмагай жаннатда ҳам нур…
Бир қулнинг шоҳга меҳру садоқат изҳор этгани
Саройини талонга берди бир шоҳ,
Талашга бошлади лашкар шу асно.
Турарди подшо ёнида бир қул,
Талонда иштирок этмас эди ул.
865 Биров дедики, сен ҳам ол, фалоний,
Гар олсанг бир нима, етмас зиёни.
У кулди, деди: бу менга ҳаромдир,
Кўролсам шоҳ юзин – нафъи тамомдир.
Кўролсам ҳар нафас шоҳ чеҳрасин, бас,
Ки андин ўзгаси менга керакмас…
Бу сўздин шоҳ дили