Он… / Ул…. Гафур Каюмов
Менә алма кебек хатыныңны тыңлый белмәсәң.
Рәшидә (аралап). Нишлисез, үтерәсез бит! (Елый.)
Гайшә. Катсын, бер файдасы да юк.
Сәкинә. Шашмагыз, булды. Әти, әллә… Экономик яктан караганда… әллә…
Ногман. Ник жәлләргә инде шул акчаларны.
Хафиз. Бирсә, әйбәт була бит. Хәзер сине келәткә бикләп торабыз, уйла, акылыңа килмәсәң, тагын эләгер.
Хафиз белән Валера Хәкимне алып чыгып китәләр.
Рәшидә. Туктагыз, нишлисез, милициягә чакыртам…
Ногман. Кая барасың? (Аны туктата.) Милиция (килеп керүче Хафизга), сиңа минем апа нидер әйтмәкче була. Хи-хи-хи.
Рәшидә. Ничек оялмыйсыз?
Сәкинә. Җиттеме сезгә? Ни кыланганыгызны аңламыйсызмы сез, ә? Барыбер бирмәячәк.
Хафиз. Әйе шул. Артык кызып киттек бугай. Ногман, кая, бармы анда, сал әле?..
Ногман. Мә!
Хафиз. Сәкинә дөрес әйтә, бирмәячәк. Ярый, җәмәгать, берни дә барып чыкмады. Әйдә, Валера, эчик! (Эчәләр.) Ногман, бар, алып чык атаңны, начаррак килеп чыкты.
Гайшә. Әй, берни дә булмады әле ул кадәр.
Гөлсем. Ни булсын аңа, кешеләр шартлаганда да үлмәгәнне. Җен кебек таза.
Хафиз. Ярый, булды. Ногман, бар, алып чык, син җаен беләсең.
Ногман. Хәзер. (Китә.)
Гайшә. Тапкан жәлләр кеше. Безне жәлләми бит әле.
Валера. Ты и в правду отказываешься, Хафиз? (Җырлый.)
Автомобиль гаражы,
Син дә безне жәлләмәдең,
Жәлләмибез, заразы…
Тышта Ногман чәрелдәгәне ишетелә. Ул йөгереп керә. Күзе-башы акайган, ни әйтергә белми.
Хафиз. Ни булды?
Ногман дәшми.
Гайшә. Нәрсә акайдың, сөйлә!
Ногман (үкереп җибәрә). Сволочь, карт тәре… дуңгыз… чучка… (Аракы эчеп ала.) Вәт дуңгыз… ә…
Хафиз. Ни булды?
Ногман. Асылынган…
Рәшидә. Әти! (Чыгып йөгерә.)
Сәкинә. Әткәй! (Аның артыннан ташлана.)
Барысы да катып калалар. Утлар сүнә, арттан гына прожектор яна. Һәр персонаж кара шәүлә генә булып күренә. Тынлык. Фонограмма яңгырый: кайдадыр кабердән чыккан кебек тавышлар ишетелә.
Гөлсем. Яраткан кешеңне югалту бик кыен ул, аңларсыз әле…
Ногман. Әтием, бәгърем, ник ташлап киттең безне?! Ничек ярата идем мин сине.
Гайшә. Уф, йөрәгем. Әти минем өчен үлеп тора иде. Акыллы киленем, диеп сөя иде…
Хафиз. Эх, әткәй, бигрәк яхшы кеше иде инде. Нинди балыклар тота идек…
Валера. Ой, как тяжко мне… А я карбюратор к «Волге» принёс…
Сәкинә. Әти! Балаларың, туган ил, партия – сине беркайчан да онытмас!
Чәчкә. Әтием, ә как була Отчизнаның татарчасы?
Пәрдә.
…Бөтен дөнья – театр,
Һәм без анда актёрлар…
Шекспир
Туу…
«Театр» тормышыннан ике пәрдәле музыкаль хикәят
Сөмбел – 16–18 яшьтә.
Гайсә – 33 яшьтә.
Рәсүл – 35–40 яшьтә.
Әнзирә – 28–32 яшьтә.
Гарәфи – 50–55 яшьтә.
Альберт – 27–31 яшьтә.
Директор ханым – 45–50 яшьтә.
Режиссёр – 50–55 яшьтә.
Хәсән – журналист – 35–40 яшьтә.
Гөлбостан – Гайсәнең