Он… / Ул…. Гафур Каюмов
Йә, ташла әле шул танавыңны. Уйлашыйк: ничек бу тирес өеменә килеп түндек тә ничек моннан котылырга? Син берәр ни хәтерлисеңме?
Альберт. Берни дә. Ниләр генә иснәдек тә нидән генә болай ушсыз булдык соң без? (Утырып елый башлый.)
Гайсә. Минем балавыз сыгасым килми мәллә? Минем дә танау ачыта.
Альберт. Сиңа ни? Син аксөяк. Син бит калхуз завхозы малае. Сине юарлар да киптерерләр.
Гайсә. Җә инде, көнләшеп үләсең бугай. Тырыш әле син үзең дә… әйдә, карап карыйк әле, бу өемдә тагын берәр тирес корты калмады микән.
Альберт. Ну, малай, синдәге Югары Совет, чын Дума инде менә… Ф-фу, сөрт әле азрак битләреңне, кемгә-кемгә…
Гайсә. Yзеңне кара… Әйдә, киттек, карыйбыз. (Карыйлар.)
Альберт. А-а-а-ай җен!
Гайсә. Ни булды? А-а-а-ай, суалчан түгел бу, аждаhа!
Әнзирә пәйда була. Ул кулларында йөреп чыга. Аяклары – өстә. Yзе нидер мыгырдана. Итәкләре әйләнеп төшкән, кая карама салам асылынып тора.
Гайсә (качкан җиреннән чыгып). Бу ни бу?
Альберт. Белмим. Күргән-белгән галәмәт түгел.
Әнзирә (баштүбән торып). Ниемә дип карап торасыз, әфәнделәр. Булышыгыз, пожалуйста.
Гайсә. Нинди нәмәрсә соң син?
Альберт. Кай төшең сөйләшә соң синең?
Әнзирә. Менә монда, аста. Анда түгел инде, оятсызлар. Кыз кеше мин.
Гайсә. Бер дә алай булуга охшамагансың бит әле.
Альберт. Хәйләли. Бандит-мазар булмасын.
Әнзирә. Түгел инде, түгел. Кыз мин, абзыкай, кыз.
Гайсә. Кем белеп бетергән инде сезне хәзер.
Альберт. Ник болай булдың соң син? Күтле-киреле?
Әнзирә. Әллә ниткән истә сымак тоела.
Альберт. Карале, бу да ис диде түгелме?
Гайсә. Кара мунча кергән идең мәллә?
Әнзирә. Юк ла. Ике егеткә берьюлы кияүгә чыккан идем, бәхетле булалмаммы дип. Качтылар. Балалары итәк тулып калды, шуларның арт сабакларын укытырга иде исәп. Танауга кисәк ис тулды. Шул ис кергәч, аякларым өскә күтәрелде дә китте. Нинди истер, белмим?
Альберт. Борын тишекләреңдәге саламны кой башта, ис, имеш.
Гайсә. Туктале, безне кыйнарга диме ул?
Альберт. Арт сабакны укытырга, ди.
Әнзирә. Юк инде, юк, курыкмагыз. Кая сез булсын?! Алар чибәр иде, ак йөзле. Сезнең кебек кара йөзләр түгел.
Гайсә. Туктале, тукта, иртән дисеңме?
Әнзирә. Юк инде, төнлә үк килгән идем, шулай итеп йокларга да туры килде.
Альберт. Гырладым, диегез, чучка баласы. Төне буе яңгырап торды.
Гайсә. Бутамале, анысы син идең лә аның.
Әнзирә. Гафу итегез, ой, пардон, мин гырлай белмәем. Оялтмагыз, зинhар өчен.
Гайсә. Туктагыз әле, уйлашыйк. Төне буе диген ә… Тәк, башта без сине әйләндереп куйыйк әле…
Әнзирә. Ән-н-ни-и!! Кагыла күрмәгез, ату үләм.
Альберт. Ник?
Әнзирә. Аягым өзелеп калыр сыман. Аягым белән танавым идарә иткән шикелле.
Гайсә. Ярар, әйдә, җыен, итәк сүзен тыңлап торсаң.
Әнзирә. Каравыл! Мсье, мадам!!
Альберт. Акырма, бер генә манчырмын.
Гайсә. Син аудар, мин тиз генә танавын актарып алам.
Аны акыртып