Perfumy. Beata Hoffmann

Perfumy - Beata Hoffmann


Скачать книгу
strojów i aby te dwie sfery doskonale się wzajemnie komponowały. Projektantka ta szczególnie starannie dobiera perfumeryjne flakony, czyniąc często z opakowania niezwykły, niemal barokowy element dekoracji. Dbałość o flakon i jego charakter zdradzają fascynację kreatorki przeszłością, szczególnie latami trzydziestymi XX wieku. Ubóstwiane przez nią lata można odnaleźć nie tylko w wizerunku samych flakonów, ale i niekiedy samej nucie zapachowej pachnidła. W sygnowanych swoim nazwiskiem kompozycjach stara się zawrzeć piękno, przyjemność, zmysłowość, marzenia i poezję. Mimo częstego sięgania do przeszłości L. Lempicka zwraca uwagę, że kreowanie perfum to nie tylko tworzenie woni, to również odzwierciedlenie ducha teraźniejszości, w jakiej żyjemy. Najtrudniej, jej zdaniem, jest stworzyć kompozycję klasyczną i zarazem ponadczasową, taką, która nie „umarłaby” wraz z nową modą czy kolejną porą roku380.

      Jeden z najsłynniejszych „nosów” twierdzi, że to właśnie perfumy mają oddawać charakter krawiectwa. Jego zdaniem najtrudniej tak skomponować składniki, by trafnie odzwierciedlić zróżnicowane trendy. Uważa, że każda marka ma „swoje” pachnidło, które oddaje jej styl. W przekonaniu J. Polge’a taką kompozycją jest Coco Mademoiselle, a nie, jak można by się spodziewać, Chanel № 5. To właśnie charakter Coco Mademoiselle oddaje wizerunek marki. J. Polge porównuje zapach do poezji, podkreślając też, że trudno mówić o woni, gdyż woń, nie używa słów. Zapach jest zjawiskiem niezwykle subiektywnym; ludzie są w stanie wyrażać swoje zapachowe wrażenia w różny sposób i to w nim zachwyca. To woń, zdaniem J. Polge’a, powoduje, że człowiek może czuć się dobrze sam ze sobą381.

      Ścisły związek charakteru perfumeryjnych kompozycji i Wielkiego Krawiectwa dostrzegli również znamienici projektanci – Paco Rabanne czy Sonia Rykiel, która za pomocą sygnowanych swym nazwiskiem kompozycji usiłuje przekazać emocje i nastrój. Porównuje perfumy i wody toaletowe do muzyki i poezji382

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Np. E. Cohen, The Broken Cycle: Smell in a Bangkok Soi (Lane), “Ethnos” 1988, 53, 1–2, s. 37–49,http://libra.msra.cn/Publication/42618201/the-broken-cycle-smell-in-a-bangkok-soi-lane, dostęp: 12.03.2013.

      2

      Np. C. Classen, D. Howes, A. Synnott, Aroma: The Cultural History of Smell, Routledge, London – New York 1994.

      3

      M. Ziółkowski, Teoria socjologiczna na początku XXI wieku [w:] A. Jasińska-Kania, L.M. Nijakowski, J. Szacki, M. Ziółkowski (wybór i oprac.), Współczesne teorie socjologiczne, Scholar, Warszawa 2006, s. 17.

      4

      Powietrze, http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/3961248/powietrze.html, dostęp: 14.03.2013.

      5

      Więcej na ten temat w podrozdziale Zmysł węchu i percepcja wrażeń węchowych.

      6

      M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 2003, s. 254.

      7

      Na podstawie rozmowy z lek. wet. chirurgiem – Jarosławem Drachalem.

      8

      G. Simmel, Most i drzwi. Wybór esejów, tłum. M. Łukasiewicz, „Ludzie i Rzeczy”, Oficyna Naukowa, Warszawa 2006, s. 202 (wyd. 1, 1957).

      9

      Więcej na ten temat: B. Sadowski, Fizjologiczne mechanizmy zachowania, PWN, Warszawa 1973.

      10

      Więcej na ten temat w rozdziale Świat zapachu w języku, czyli (nie)autonomiczny opis woni.

      11

      M. Krajewski, Kultury kultury popularnej, op. cit., s. 310.

      12

      Więcej na ten temat w rozdziale Świat zapachu w języku, czyli (nie)autonomiczny opis woni.

      13

      M. Bugajski, Jak pachnie rezeda, Atut, Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2004, s. 20.

      14

      M. Aftel, Essence and Alchemy. A Natural History of Perfums, North Point Press, New York 2001, s. 11.

      15

      A. Gilbert, Co wnosi nos? Nauka o tym, co nam pachnie, tłum. J. Konieczny, Wyd. W.A.B., Warszawa 2010, s. 361.

      16

      Więcej na ten temat: S.F. Takagi, Human Olfaction, University of Tokyo Press, Tokyo 1989.

      17

      Więcej na ten temat: E. Maple. The Magic of Perfume, Samuel Weiser, New York 1973.

      18

      C. Classen, D. Howes, A. Synnott, Aroma…, op. cit., s. 3.

      19

      E. Sobol (red.), Mały słownik języka polskiego, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2000, s. 1285.

      20

      Więcej na ten temat: A. Gilbert, Co wnosi nos…, op. cit., s. 122–127.

      21

      A. Jabłońska-Trypuć, R. Farbiszewski, Sensoryka i podstawy perfumerii, MedPharm Polska, Wrocław 2008, s. 15–16.

      22

      Ibidem.

      23

      L.B. Buck, Olfactory Receptors and Odor Coding in Mammals, „Nutrition Reviews” 2004, 62, 11, 2, s. 184–188.

      24

      Wyodrębnił je już Arystoteles.

      25

      C.L. Geurts, Culture and the Senses. Bodily Ways of Knowing in an African Community, University of California Press, Berkeley CA, 2003, s. 4–9.

      26

      R.


Скачать книгу

<p>380</p>

Ibidem.

<p>381</p>

Na podstawie wywiadu znajdującego się na: www.fragrance.org/interviews_detail, maj 2010, październik 2010, grudzień 2010.

<p>382</p>

Ibidem.